Του Σεμπαϊδήν Καραχότζα

Η αλήθεια πως επίσημα η Πομάκικη γλώσσα, δηλαδή η μητρική γλώσσα των Ελλήνων Πομάκων της Θράκης δεν έχει γραφή, δεν έχει αλφάβητο και μεταδίδεται από γενιά σε γενιά μόνο δια του προφορικού λόγου.

Όλα αυτά όμως επίσημα διότι ανεπίσημα και αλφάβητο έχει και ένα μεγάλο μέρος της πλέον είναι καταγεγραμμένο. Αυτό φυσικά δεν έγινε από την ελληνική πολιτεία αλλά από τους ίδιους του Πομάκους οι οποίοι αγαπάνε τη γλώσσα και τον πολιτισμό τους και εδώ και αρκετά χρόνια δίνουν έναν άνισο αλλά μάλλον αποτελεσματικό αγώνα ώστε να μη χαθεί ούτε η γλώσσα τους ούτε τα ιδιαίτερα πολιτισμικά τους στοιχεία.
Σήμερα υπάρχουν αρκετά Πομάκικα λεξικά όπως επίσης έχει γίνει μεγάλη καταγραφή παραδοσιακών Πομάκικων τραγουδιών, συνταγών φαγητού, ηθών και εθίμων.

Τα κατέγραψαν οι ίδιοι οι Πομάκοι έχοντας τη στήριξη μόνο κάποιων ιδιωτών αλλά όχι τους ελληνικού κράτους.
Η αρχή έγινε πριν από πολλά χρόνια από το Δ. Σώμα Στρατού επί ημερών Παραγιουδάκη όπου με τη χρήση του ελληνικού αλφαβήτου και με τη βοήθεια αρκετών Πομάκων που την περίοδο εκείνη υπηρετούσαν τη ΜΗΤΕΡΑ ΠΑΤΡΙΔΑ, δημιουργήθηκε το πρώτο ελληνοπομακικό λεξικό.

Στη συνέχεια όμως διαπιστώθηκε πως με το ελληνικό αλφάβητο, μεγάλο κομμάτι της πομάκικης γλώσσας δε μπορεί να αποδοθεί σωστά κι έτσι ένας γνωστός Πομάκος λεξικογράφος δημιούργησε ένα νέο αλφάβητο το οποίο ναι μεν είναι το λατινικό αλλά έχει αρκετές προσθήκες ώστε να αποδοθεί όσο το δυνατόν πιο σωστά η πομάκικη γλώσσα.
Στο νομό Ροδόπης αν και ζουν πολλοί Πομάκοι, ελάχιστοι από αυτούς μιλάνε πομάκικα. Χρησιμοποιούν κυρίως την τουρκική. Αντίθετα στην Ξάνθη και ειδικότερα στα Πομακοχώρια του Δήμου, αν όχι το 100%, το 99% των εκεί κατοίκων μιλάνε τη μητρική τους γλώσσα, την πομάκικη. Στο σπίτι, στο καφενείο, στο χωράφι και γενικότερα στην καθημερινότητα τους.

Η πομάκικη γλώσσα είναι μια φτωχή αλλά ολοζώντανη ακόμα γλώσσα, φτωχή κυρίως επειδή σύμφωνα με τους γλωσσολόγους, πριν από μερικούς αιώνες έπαψε να ακολουθεί σε εξέλιξη τις υπόλοιπες βαλκανικές γλώσσες με τις οποίες έχει πολλά κοινά στοιχεία.

Μοιάζει όμως περισσότερο με τη βουλγάρικη και μάλιστα σε τέτοιο βαθμό που όταν έναν Έλληνας Πομάκος πάει στη Βουλγαρία, δεν έχει κανένα πρόβλημα ως προς τη συνεννόηση του με τους Βούλγαρους πολίτες.
Το ξαναλέω, η πομάκικη γλώσσα παραμένει ζωντανή αλλά και καταγεγραμμένη επειδή το θέλουν οι ίδιοι οι Έλληνες Πομάκοι κι όχι επειδή το θέλησε η «εγκληματική» στο θέμα αυτό ελληνική πολιτεία.

ΠΗΓΗ: Thracenews.gr