ΚΡΙΤΙΚΗ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ

Το βιβλίο που έγραψε και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Λιβάνη , ο Βύρων Πολύδωρας , είναι ένα βιβλίο συνείδησης και πίστης , ο τίτλος του «ΟΤΑΝ ΑΝΟΙΓΑΜΕ ΠΑΝΙΑ» και αναφέρεται στο φαινόμενο που λέγεται Ελληνισμός. Όλοι μας γνωρίζουμε και είναι γνωστό στον ελληνικό λαό , το πάθος και η αγάπη του συγγραφέα για τα εθνικά μας θέματα , για την πορεία αυτού του «εθνολαού» όπως τον αποκαλεί στο βιβλίο αυτό. Είναι η παρουσία και η πορεία του ελληνισμού στον πλανήτη μας, είναι ένα βιβλίο ιστορικό και αναπαριστά σε πυκνοτυπομένες σελίδες που δονούνται από γλαφυρότητα και ποίηση και σφύζουν από αρχαιολατρία και πολυεπίπεδη γνώση της Αρχαίας Ελληνικής ιστορίας και γραμματείας.
Στο βιβλίο αυτό ο αναγνώστης θα γνωρίσει την εποποιία του ελληνισμού να γίνει κυρίαρχη δύναμη στην Μεσόγειο με τις αποικίες στην Νότια Γαλλία , την Ιταλία και Σικελία , δημιουργώντας την MAGNA GRECIA που εκπολίτισε ένα νέο έθνος , το Ρωμαϊκό που ανδρώθηκε και διαδέχτηκε και ολοκλήρωσε τον μεγάλο ιστορικό κύκλο του Ευρωπαϊκού και του πολιτισμού της Δύσης με την σύνθεση Ελληνισμός – Ρώμη , Χριστιανισμός.
Αν η Ελλάδα υπήρξε το σπέρμα της Ευρώπης μπορεί κανείς να πει πως η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, υπήρξε ο κόλπος όπου έγινε η γονιμοποίηση. Σύμφωνα με την ωραία παρομοίωση του Peguy , η Ρώμη ετοίμασε το μεγαλόπρεπο κρεβάτι στο οποίο θα ερχόταν να πλαγιάσει ο Χριστιανισμός.
Μεγάλη η αναφορά του Συγγραφέα στην πνευματική –πολιτιστική πορεία της Ρώμης που η Ελληνική παρουσία είναι έντονη , δεν παραλείπει να αναφερθεί τους Κορυφαίους με ελληνική μόρφωση, Μάρκο Αυρήλιο , Οράτιο , Ιούλιο Καίσαρα , Κικέρωνα, θα χρειαζόταν πολλές σελίδες αναφοράς γι’αυτό, που θα ακύρωνε το στόχο του βιβλίου αυτού, δηλαδή την εξιστόρηση της πορείας του Ελληνισμού στην Παγκόσμια Ιστορία.
Η περίοδος που ο Ελληνισμός επεκτείνετε σε όλο τον τότε γνωστό κόσμο τα παράλια της Μεσογείου , την Β.Αφρική , Αίγυπτο , Αιθιοπία , τα παράλια του Ευξείνου Πόντου , ιδρύοντας ιστορικές πόλεις που θα έχουν συνέχεια μέχρι σήμερα είναι αυτό που τον ενέπνευσε για τον τίτλο του βιβλίου αυτού.
Εκτεταμένη αναφορά στον Μικρασιατικό Ελληνισμό που έδωσε στην Παγκόσμια διανόηση, επιστήμη , τέχνες, τους κορυφαίους του Πνεύματος , Όμηρος , Πυθαγόρας , , Θαλής ο Μιλήσιος , Ιπποκράτης , Ηράκλειτος , Ηρόδοτος , την πλειοψηφία των μεγάλων Σοφών της Αρχαιότητας.
Η εποχή του Μεγάλου Αλεξάνδρου , που συναρπάζει τον συγγραφέα, είναι μια από τις πιο λαμπρές του Έθνους μας και επηρέασε με το πέρασμα της βαθειά τον πολιτισμό της Δύσης και της Ανατολής και συνένωσε όλες τις Ελληνικές πολυάριθμες δυνάμεις διάσπαρτες στην Μεσόγειο και Ανατολή . Δεν μπορώ να αποφύγω την πρόκληση να μεταφέρω μέρος του ποιήματος του Κ.Καβάφη, που μεταφέρει το κλίμα της εποχής:

«Κι απ’ την θαυμάσια πανελλήνιαν εκστρατεία
την νικηφόρα, την περίλαμπρη,
την περιλάλητη, την δοξασμένη
ως άλλη δεν δοξάσθηκε καμιά,
την απαράμιλλη*: βγήκαμ’ εμείς•
ελληνικός καινούριος κόσμος, μέγας.
Εμείς• οι Αλεξανδρείς, οι Αντιοχείς,
οι Σελευκείς, κι οι πολυάριθμοι
επίλοιποι* Έλληνες Αιγύπτου και Συρίας,
κι οι εν Μηδία, κι οι εν Περσίδι, κι όσοι άλλοι.
Με τες εκτεταμένες επικράτειες*,
με την ποικίλη δράση των στοχαστικών προσαρμογών*.
Και την Κοινήν Ελληνική Λαλιά*
ως μέσα στην Βακτριανή την πήγαμεν, ως τους Ινδούς.»

Στο κεφάλαιο για την Βυζαντινή Αυτοκρατορία , ο συγγραφέας εκφράζει την αγάπη του και την περηφάνια του για τον μεγάλο αυτό σταθμό του Ελληνισμού. Το Βυζάντιο θα είναι η τελευταία αναλαμπή του Ελληνισμού , μια αυτοκρατορία με συνείδηση ελληνική , έντεκα αιώνες με παγκόσμια απήχηση , τοίχος προστασίας της Δύσης από τις επιδρομές των λαών της Ανατολής , με μεγάλη προσφορά στα γράμματα , τις τέχνες , την επιστήμη , την Χριστιανική εμπέδωση στους λαούς της Ανατολικής Ευρώπης , των Βαλκάνιων , με κορυφαίες προσωπικότητες, τους τρεις Ιεράρχες , αλλά και τους Αλεξανδρινούς φιλοσόφους , Χριστιανούς της Αιγύπτου. Η Βυζαντινή Αυτοκρατορία θα διαλυθεί, αλλά θα παραμείνει το μεγάλο μήνυμα για τις επερχόμενες γενιές «πάλι με χρόνια με καιρούς , πάλι δικά μας θα’ ναι».
Με την Οθωμανική Αυτοκρατορία να δυναστεύει τον Ελληνισμό για 400 χρόνια , θα υπάρχουν οι εστίες του ελληνισμού με τις ελληνικές κοινότητες στην Ευρώπη , την Μεσόγειο , την Μαύρη Θάλασσα , στα Παράλια της Μικράς Ασίας, την Αίγυπτο, και όταν η Πελοπόννησος θα πάρει την πρωτοπορία της Επανάστασης του 1821, για να έλθει η μεγάλη στιγμή , η Ελλάδα να γίνει ελεύθερο κράτος με Ευρωπαϊκό προσανατολισμό. Η ελεύθερη Ελλάδα θα δείξει με τις μεγάλες εποποιίες του 1912 – 1914 – 1940 , ότι είναι άξιος συνεχιστής του Ελληνικού Έθνους.
Κλείνοντας την κριτική μου για το σπουδαίο αυτό βιβλίο του Βύρωνα Πολύδωρα , θα ήθελα να υπενθυμίσω του ποίημα του μεγάλου μας ποιητή, Κ.Παλαμά:

«Δεν χάνομαι στα τάρταρα, μονάχα ξαποσταίνω, στην ζωή ξαναφαίνομαι τους λαούς ανασταίνω»

Λάκης Ιωαννίδης
Δικηγόρος, Πρόεδρος Παγκοσμίου Αδελφότητας
για τον Ελληνισμό και την Ορθοδοξία