Δημόσια Διοίκηση
8 Απριλίου 2020
Όλοι πλην Λακεδαιμονίων
Στο δημόσιο δημοτικό σχολείο που δουλεύω είμαστε κάπου 30, δάσκαλοι και ειδικότητες μαζί. Τον μέσο όρο ηλικίας δεν τον λες και μικρό. Οι περισσότεροι περιορισμένες γνώσεις έχουμε σχετικά με τους υπολογιστές, κανείς δεν είχε εμπειρία εξ αποστάσεως διδασκαλίας και αρκετοί έχουν έναν υπολογιστή σπίτι τους που συχνά τον χρειάζονται δύο άτομα για τηλεργασία. Όμως όλοι προσπαθούν, κανένας δεν κρύβεται, ούτε έφυγε για το χωριό του. Όλοι έχουμε καταφέρει με ξενύχτι, με βοήθειες άλλων, με αρκετή προσπάθεια και άγχος να ανοίξουμε έναν αγωγό εκπαιδευτικής επικοινωνίας με τα παιδιά και ετοιμαζόμαστε για επιπλέον βήματα.
Και έχεις από την άλλη τους συνδικάλες των Συσπειρώσεων, αυτούς τους «φανατικούς υπερασπιστές της δημόσιας εκπαίδευσης», αυτούς τους «ούλτρα ανθρωπιστές» που αρνούνται :
– να «καλωδιωθούν» όπως λένε
– να στείλουν email στα παιδιά
– να φτιάξουν ψηφιακές τάξεις
– να συμμετέχουν σε διαδικτυακές συνεδριάσεις
– κάθε παράταση του σχολικού έτους
αλλά «περιμένουν με ανυπομονησία να ανοίξει το σχολείο για να επικοινωνήσουν με τους μαθητές»…
Εντάξει «συνάδελφοι», καταλάβαμε. Μην ανυπομονείτε τόσο και μην σπρώχνεστε. Το δημόσιο σχολείο και η ελληνική οικογένεια δεν θα ξεχάσουν ποτέ τη βοήθειά σας. Ούτε οι μαθητές σας..
Από το facebook