Απόστολος Αποστολόπουλος

Ο φόβος του ιού είναι πλέον αντιμέτωπος με το φάσμα της πείνας. Στην Ιταλία και στη Γαλλία ήδη το ζουν, όπως και εδώ. Όταν το είπε από την πρώτη στιγμή ο Τραμπ τον χλεύασαν ενώ ο Μακρόν εξεβίασε τον Τζόνσον να εγκαταλείψει την «ανοσία της αγέλης» και να κάνει ότι κάνουν όλοι, και εμείς μετ’ επαίνων. Πλην, όμως, δεν πέρασε ούτε βδομάδα και στη Ρώμη, το Παρίσι, την Ουάσιγκτον, σκέπτονται να χαλαρώσουν την καραντίνα επειδή πάνε ολοταχώς σε οικονομική καταστροφή. Η πείνα ως γνωστόν είναι κακός σύμβουλος για κάθε καθεστώς.
Στην Ελλάδα επιμένει η κυβέρνηση στην ίδια πολιτική της αυστηρής καραντίνας και, αντικειμενικά, η πολιτική της δεν είναι αβάσιμη. Αν αντέξουμε περίπου ένα μήνα ακόμα ίσως υπάρξουν κάποιες, έστω χλωμές, πιθανότητες να γλιτώσουμε από την ολική καταστροφή του τουρισμού, κύρια πηγή εισοδήματος της χώρας, κράτους και πολιτών. Με το επιχείρημα ότι ο ιός ηττήθηκε στην Ελλάδα και δεν υπάρχει φόβος για όποιον θέλει να ξεσκάσει. Αν αντέξουμε. Για να αντέξουμε, όμως, χρειάζεται πλέον κάτι παραπάνω από τις καλοπροαίρετα επαναλαμβανόμενες συμβουλές του Παπαδόπουλου να μείνουμε σπίτι. Χρειάζεται ένα κερασάκι στην τούρτα εγκαινίων ενός άλλου «ήθους και ύφους» που εμφανίστηκε με το απροσδόκητο φαινόμενο «Τσιόδρας», απροσδόκητο όχι γιατί δεν υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι στον τόπο αλλά επειδή επιβιώνει τόσο καιρό χωρίς οι απανταχού παρόντες «άχρηστοι ηλίθιοι» να το θάψουν. Αν και το δοκίμασαν, αποτυχημένα, κάποιοι του ΣΥΡΙΖΑ, (από πού αλλού;). Ο κόσμος χρειάζεται, πέραν της αυστηρότητας, και την αίσθηση ότι η χώρα δεν εισπράττει παθητικά και αυτάρεσκα τις φιλοφρονήσεις από τους Ευρωπαίους για την επιτυχημένη αντιμετώπιση της πανδημίας, αυτές είναι τζάμπα. Η Γερμανία πχ δεν μας αφήνει ανάσα απειλώντας (τα γερμανικά δικαστήρια) ότι παραβιάζουμε δικαιώματα των «μεταναστών» για άσυλο, με αφορμή τον Έβρο. Προφανής πίεση για να μη φωνάζουμε περί συνόρων, αποζημιώσεων, χρηματοδότησης, πέραν του ασήμαντου ποσού των δυο δις, και κυρίως περί το ευρωομόλογο που οι Σόϊμπλε, Μέρκελ και Σια, το βλέπουν όπως ο διάβολος το λιβάνι.
Οι εθνομηδενιστές, πάσης φύσεως και πολιτικών απόψεων, νόμιζαν ότι είχε εμπεδωθεί η ηττοπάθεια στην κοινή γνώμη. Στα νησιά και στον Έβρο φάνηκε ότι έπεσαν έξω οι κακόμοιροι. Το στρώμα του φόβου ποδοπατήθηκε. Τα κουρέλια του τραγουδάνε ακόμα αλλά κανείς δεν εισακούει. Ωστόσο η Τουρκία επιμένει και προετοιμάζεται, όπως προειδοποιούν οι αξιωματούχοι της, ότι «θα επανέλθουν σε έξη μήνες» αφού φύγει ο ιός». Ωστόσο ο Ερντογάν έχασε μια σημαντική μάχη στον Έβρο ότι δεν μας έπιασε στον ύπνο, όπως νόμιζε, και κυρίως ότι νικήθηκε κατά κράτος. Θα του γίνει σοβαρό πρόβλημα αν αποπειραθεί κάτι και χάσει για δεύτερη φορά. Η εχθρική «επαφή» με την Ελλάδα, είναι πιο ευαίσθητη από ότι οι εχθροπραξίες στη Συρία. Εκεί έχει υπεισέλθει και ο διεθνής παράγων της επικυρίαρχης σύγκρουσης ΗΠΑ-Ρωσίας. Αλλά αυτό δεν υπάρχει στην περίπτωσή μας. Μια τουρκική απόπειρα εναντίον μας θα παραμείνει ελληνοτουρκική υπόθεση σε μια αρχική αλλά καθοριστική φάση. Αν ο Ερντογάν αποτύχει θα το πληρώσει. Αν δεν το ξέρει κακό της κεφαλής του και καλά να πάθει.