Αρκεί να είναι ανοικτά τα μυαλά μας

Αξίζει τον κόπο αλλά και το ρίσκο να ανοίξουμε τα σχολεία για λίγες μέρες «μάθημα»; Όταν είναι γνωστό ότι μετά τις διακοπές του Πάσχα τα γυμνάσια και τα λύκεια λειτουργούν τυπικά πολλά χρόνια τώρα; Αξίζει να ρισκάρουμε την καταστροφή των όσων κτίσαμε όταν είναι γνωστό ότι η παγκόσμια επιτυχία της χώρας μας οφείλεται στο έγκαιρο κλείσιμο των σχολείων και στο lockdown που ακολούθησε;

Αν πριν λίγες μέρες τα προοδευτικώς μειούμενα κρούσματα μας έδιναν την ψευδαίσθηση ότι η υπόθεση της πανδημίας οδηγείται προς το τέλος, τα πρόσφατα συμβάντα στην προσφυγική δομή στο Κρανίδι και στις δύο ιδιωτικές κλινικές στην Αθήνα σίγουρα θα μας κάνουν να το ξανασκεφτούμε. Προφανώς και την «απόφαση» δεν θα την πάρει το υπουργείο Παιδείας ούτε η πολιτική ηγεσία, αλλά οι ειδικοί επιστήμονες. Και αν στην αρμόδια επιτροπή οι απόψεις διίστανται, τα πράγματα προφανώς δεν είναι απλά. Διότι τα σχολεία είναι δίχως άλλο σημαντικός παράγοντας διασποράς του ιού. Και γι’ αυτό έκλεισαν πρώτα.

Κάποιοι συνάδελφοι με αμιγώς διδακτικά ελατήρια άλλαξαν τη σειρά διδασκαλίας της ύλης, με αποτέλεσμα η διακοπή των μαθημάτων να τους βρει να έχουν ολοκληρώσει κεφάλαια που εξαιρέθηκαν από την εξεταστέα ύλη, αλλά όχι όλα τα κεφάλαια που περιλαμβάνονται. Αν η χρονιά τελείωνε κανονικά, όλοι και όλα θα ήταν ok, αλλά ο κορωνοϊός είχε διαφορετική άποψη. Και φυσικά αν η ύλη δεν ολοκληρωθεί έστω και τυπικά σε κάποια σχολεία, ο καθένας από τους ενδιαφερόμενους μπορεί να προσβάλει τις εξετάσεις με ένδικα μέσα. Και με το δίκιο του. Συνεπώς είναι απαραίτητο η τρίτη τάξη να λειτουργήσει κάποιες εβδομάδες, αν θέλουμε να γίνουν Πανελλαδικές εξετάσεις.

Φυσικά και η Γ’ λυκείου θα λειτουργήσει με ειδικά διαμορφωμένο και κυλιόμενο ωράριο, ανά 10 – 12 μαθητές σε κάθε αίθουσα, και η διεύθυνση του σχολείου θα φροντίσει ώστε να τηρούνται όλα τα μέτρα ασφαλείας. Αλλά ποιος μπορεί να εγγυηθεί την επιτυχία του εγχειρήματος; Όταν μάλιστα τα παιδιά είναι κατεξοχήν ασυμπτωματικά στον ιό και λόγω ηλικίας δεν συναισθάνονται τους κινδύνους στον ίδιο βαθμό από τους ενήλικες; Ποιος θα τα κρατάει σε μεταξύ τους αποστάσεις 3 μέτρων στο διάλειμμα, όταν θα ξανασμίξουν μετά από 2 μήνες διακοπή; Ποιος θα επιβάλει τη χρήση μάσκας; Ή τι θα γίνει με όσα έχουν υποκείμενο νόσημα ή ευάλωτους συγκάτοικους; Και ας μην ξεχνάμε ότι το εκπαιδευτικό προσωπικό των σχολείων είναι ιδιαίτερα γερασμένο και συνεπώς ευάλωτο στον ιό με ό,τι αυτό συνεπάγεται.

για τη συνέχεια AthensVoice