Κωνσταντίνος Παΐδας

Μία από τις σημαντικότερες πολιτικές συνέπειες της οικονομικής κρίσης που επί μία δεκαετία μαστίζει τη χώρα μας είναι και η πλημμελής εκ μέρους του επίσημου κράτους εποπτεία, πάντοτε στο πλαίσιο του νόμου, του δημοσίου βίου. Αυτός ο κενός “χώρος δράσης” εν μέρει καλύφθηκε από ατομικές και συλλογικές πρωτοβουλίες και δράσεις πολιτών με “ονοματεπώνυμο” και προφανείς στόχους. Εν μέρει όμως κατελήφθη από “κύκλους” με όχι πάντοτε “σαφείς” προθέσεις (Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις), οι οποίοι εκμεταλλευόμενοι το ότι δεν ελέγχονται από το κράτος -μολονότι συχνά επιχορηγούνται πλουσιοπάροχα από αυτό- υφαρπάξαν το δικαίωμα να ασκούν πτυχές όχι μόνον της εσωτερικής αλλά και της εξωτερικής πολιτικής του Ελληνικού Κράτους…

            Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις, μάλιστα, κατά τις οποίες Μ.Κ.Ο. απευθύνονται απροκάλυπτα και πολύ οργανωμένα σε πολίτες χωρών που σπαράσσονται από εσωτερικά ή εξωτερικά προβλήματα (Συρία, Παλαιστίνη, Αφγανιστάν, Μαρόκο κ.λπ.) και τους προσκαλούν, ως οιονεί “οικοδεσπότες” σε ένα “σπίτι” που δεν τους ανήκει, δίδοντάς τους υποσχέσεις για έναν ” Ελληνικό Παράδεισο χωρίς υποχρεώσεις αλλά με πάμπολλα δικαιώματα”. Ταυτοχρόνως με την “πρόσκληση”, παρέχουν και λεπτομερέστατες οδηγίες για το παράνομο και συχνά μοιραίο, για όσους το αποτολμήσουν, δρομολόγιο προς τον “Ελληνικό Παράδεισο”. Εξίσου συχνές είναι και οι περιπτώσεις Μ.Κ.Ο., οι οποίες στελεχώνονται αποκλειστικά από “πολίτες” (;) χώρων που προκάλεσαν και συνεχίζουν να προκαλούν την εκρίζωση άλλων λαών από τις εστίες τους και την ίδια στιγμή επιχειρούν να εκτονώσουν την αφόρητη πίεση των προσφυγικών ροών στο (γεωγραφικώς) άτυχο και (επί της ουσίας) εγκαταλελειμμένο μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, το οποίο έως τώρα ήταν και “ξέφραγο αμπέλι” στη λογική μιας κακώς νοούμενης “αλληλεγγύης”.

            Μία ακόμα έκφανση της ανεξέλεγκτης δράσης των Μ.Κ.Ο. στη χώρα μας είναι ο ρόλος που ορισμένες εξ αυτών διαδραματίζουν υπογείως στην ευαίσθητη περιοχή της Θράκης και σε ορισμένα κεφαλαιώδους σημασίας για την εθνική μας ασφάλεια νησιά του Αιγαίου ( Λέσβος, Χίος, Σάμος, Κως, Ρόδος). Εκεί θρησκευτικές μειονότητες, γηγενείς ή “μεταφυτευμένες”, “εξαγοράζονται”, εκβιάζονται και τρομοκρατούνται, ώστε να αυτο-προσδιοριστούν ως εθνικές μειονότητες και να μετατραπούν σε “πολιορκητικούς κριούς” γειτονικών χωρών, χωρών “βουλιμικών” με επισήμως εκπεφρασμένες αναθεωρητικές ως προς τα μεταξύ μας σύνορα προθέσεις. Περιττό και για τον πλέον καλοπροαίρετο ή αφελή είναι το ότι πίσω, πολλές φορές και μπροστά, από τις Μ.Κ.Ο. αυτές βρίσκονται μυστικές υπηρεσίες ξένων χωρών, οι οποίες υποστηρίζουν τη δράση αυτή με τεράστια χρηματικά ποσά που, άγνωστον γιατί, οι αρμόδιοι οικονομικοί ελεγκτικοί μηχανισμοί και οργανισμοί της χώρας μας (Σ.Δ.Ο.Ε., Τράπεζα της Ελλάδος,) “κάνουν πως δεν βλέπουν”…

            Στο διά ταύτα όμως! Το ελληνικό κράτος διά των αρμοδίων υπηρεσιών πληροφοριών και ασφάλειας, πάντοτε υπό την άμεση συνέργεια της Δικαιοσύνης και υπό την εποπτεία διακομματικής επιτροπής της Βουλής των Ελλήνων επιβάλλεται -ώστε όλοι να αναλάβουν τις ευθύνες τους- να εξετάσει/αποτιμήσει άμεσα τη δράση όλων των Μ.Κ.Ο. και εν συνεχεία να απαγορεύσει ακόμα και την παρουσία επί της Ελληνικής επικράτειας όσων εξ αυτών προκύψει ότι υπονομεύουν την ειρηνική έννομη τάξη και το εθνικό συμφέρον της χώρας μας. Αυτονόητο είναι φυσικά ότι “όλα τα δάκτυλα του χεριού δεν είναι ίδια” και ότι δεν πρέπει “μαζί με τα ξερά να καούν και τα χλωρά”, καθώς στη χώρα μας δραστηριοποιούνται και Μ.Κ.Ο. με σπουδαία και πολλαπλώς επωφελή δράση για τα εθνικά συμφέροντα, το φυσικό περιβάλλον και τον πολιτισμό μας!

            Οι καιροί ου μενετοί, όπως αποδεικνύεται τόσο από ακραίες μεμονωμένες αντιδράσεις πολιτών σε περιοχές της χώρας μας που ταλανίζονται από την ανεξέλεγκτη δράση Μ.Κ.Ο., όσο και από απειλητικές δηλώσεις ξένων κρατικών αξιωματούχων ότι “ακόμα δεν έχουμε δει τίποτα”. Οι απειλές αυτές αποκτούν ιδιαίτερη βαρύτητα στην παρούσα συγκυρία, κατά την οποία μία σκόπιμη και ανεξέλεγκτη εισροή προσφύγων/μεταναστών που ενδεχομένως (;) νοσούν από τον κορονοϊό θα αποτελούσε υγειονομική βόμβα στο “μαλακό υπογάστριο” της χώρας μας…

*Ο Κωνσταντίνος Παΐδας είναι Αναπληρωτής Καθηγητής Βυζαντινής Φιλολογίας στο Τμήμα Φιλολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του Εθνικού & Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών. Γεννήθηκε το 1974. Είναι πτυχιούχος του Τμήματος Φιλολογίας του Πανεπιστημίου Κρήτης (1996) και διδάκτωρ Βυζαντινής Φιλολογίας του Δημοκριτείου Πανεπιστημίου Θράκης (2003). Έχει δημοσιεύσει οκτώ επιστημονικά βιβλία και δεκάδες μελέτες σε επιστημονικά περιοδικά διεθνούς εμβέλειας, οι οποίες αφορούν στην πολιτική σκέψη και στην αυτοκρατορική ιδεολογία των Βυζαντινών, στη βυζαντινή ιστοριογραφία, στη βυζαντινή πολιτική ρητορική, στο βυζαντινό δίκαιο, στη δημώδη βυζαντινή και στη νεοελληνική λογοτεχνία. Είναι μέλος της Ελληνικής Επιτροπής της Association Internationale des Études Byzantines, της Ελληνικής Παλαιογραφικής Εταιρείας και της Ελληνικής Ιστορικής Εταιρείας. Κατά το παρελθόν δίδαξε στο Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου και στο Πανεπιστήμιο Πατρών.