Επέτειος του Μεγάλου Ξεσηκωμού του Κυπριακού Ελληνισμού. Της μεγαλύτερης Εποποιίας στη σύγχρονη ιστορία της Κύπρου. Μερικά αμούστακα παλληκάρια, καθοδηγούμενα από φωτισμένη ηγεσία, με απίστευτο αγωνιστικό φρόνημα, ανεξάντλητη πίστη, με απόλυτη προσήλωση στο όραμα της Ένωσης της Κύπρου με την Ελλάδα, διάβηκαν τις ανηφοριές, υπερφαλάγγισαν και ρεζίλεψαν τους αριθμούς, και καταξιώθηκαν στην κορυφή του πανθέου του Έθνους.

1η Απριλίου 1955. Το μήνυμα του Διγενή ακούεται στεντόρεια σε όλη τη σκλαβωμένη Κύπρο. Θερμαίνει τις παγωμένες ψυχές των σκλαβωμένων Κυπρίων. Και γίνεται παιάνας αγώνα ενός ολόκληρου λαού. Μετατρέπεται σε επανάσταση ψυχών και σάλπισμα ολοκληρωτικού αγώνα για αποτίναξη του αποικιακού ζυγού και ένωση και μόνον ένωση με τον εθνικό κορμό. Και μέσα από τα πυρίκαυστα σώματα των νέων ηρωομαρτύρων, καταλύεται η σκλαβιά και υψώνεται η πανώρια Λευτεριά.

Ποιος θα πίστευε πως μετά εκείνη τη θρυλική επανάσταση, τις αγχόνες, τα πυρπολημένα κορμιά των αγωνιστών, τα βασανιστήρια, τους ηρωισμούς των απλών ανθρώπων, τον Αυξεντίου, τον Μάτση τον Παλληκαρίδη, τον Δράκο, τις θυσίες του Μαχαιρά, του Δικώμου, το γονάτισμα μίας απάνθρωπης αγγλικής κατοχής και τα γενναία οράματα, θα οδηγούμασταν σήμερα, με ανάξιες ηγεσίες και φοβισμένους ηγέτες, στο έσχατο κατάντημα.

Στη διαγραφή και ακύρωση της ιστορίας μας, στη διαστρέβλωση της θυσίας και του περιεχομένου του αγώνα, στην υποταγή στα κελεύσματα του νέου κατακτητή, σε αποδοχή των τετελεσμένων της βίας και σε μία ψοφοδεϊκή φιλοσοφία, να σώσουμε ό,τι περισώζεται από τη διχοτομημένη πατρίδα μας. Να καταστήσουμε λιγότερη τη… διχοτόμηση, να καταστήσουμε από παράνομη, νόμιμη, την κατοχή του νέου δυνάστη, να μοιράσουμε την Κύπρο στα δύο μεταξύ των νόμιμων κατόχων της και των παράνομων κατακτητών της. Και να συρρικνώσουμε έναν Αυξεντίου και έναν Παλληκαρίδη στον θλιβερό νανισμό μας.

Ο κυπριακός Ελληνισμός, από αγωνιστής, μεταμορφώθηκε σε ραγιά. Ο αγώνας για την Ένωση απαξιώθηκε σε αγώνα υπέρ της διζωνικής ομοσπονδίας. Οι φωτεινοί ηγέτες του χθες απέκτησαν, ως διαδόχους, ηγέτες ικέτες και εντολοδόχους του κατακτητή. Έχουν καταστεί επισκέπτες στην αυλή σύγχρονου Αρταξέρξη και πλέκουν το εγκώμιο νεοσουλτάνων. Ο ηρωισμός μετατράπηκε σε παραλυτικό φόβο. Και ο φόβος και η διάθεση υποταγής, μετονομάζεται σε «ρεαλισμό». Το αδούλωτο φρόνημα κατέστη υπόδουλο. Και οι αγωνιστές της Ένωσης υποβιβάζονται και ντροπιάζονται σαν οι Προμηθείς της διζωνικής.

Δεν υπάρχει άλλο βάθος για να βυθιστούν οι σημερινοί ηγέτες. Οι ήρωες του 55-59 αποστρέφουν, από ντροπή και θλίψη, το βλέμμα από τη σημερινή Κύπρο. Αποστρέφουν το βλέμμα από τα εθνικά αίσχη, την κατάντια των ηγετών και τον ραγιαδισμό του λαού. Δεν είναι αυτή η πατρίδα για την οποία εθυσιάστηκαν. Δεν είναι αυτό το μέλλον το οποίο ήθελαν να κληροδοτήσουν στις μετέπειτα γενεές.

Δεν είναι αυτή η Κύπρος, εκείνη που οραματίστηκαν. Αποτελεί πλέον έναν τόπο χωρίς ιστορία, χωρίς μέλλον, χωρίς αυτοσεβασμό και χωρίς εθνική ταυτότητα. Έναν τόπο που βουλιάζει μέσα στη σήψη και στη διαφθορά, την ηττοπάθεια, το γλείψιμο του κατακτητή, την ικανοποίηση των όρων του, τον διχασμό και στη λατρεία προς την καρέκλα.

Έναν τόπο που προώρισται να χαθεί μέσα στον «ρεαλισμό» των ηγετών του και στον ραγιαδισμό του λαού του.

Από τους γίγαντες ενός επικού αγώνα, καταλήξαμε στους νάνους της παράδοσης. Από το ενωτικό δημοψήφισμα, οδηγούμαστε σε δημοψηφίσματα αποδοχής της διχοτόμησης. Και από τον τερματισμό της αγγλοκρατίας, εισερχόμαστε στη νέα εποχή τουρκοκρατίας.

Υπάρχει μία μόνο διέξοδος σωτηρίας. Να αποτινάξουμε τον μινιμαλισμό και τη βούληση παράδοσης, και να αγωνιστούμε και να διεκδικήσουμε ενωμένοι, και στη βάση ορθών σχεδιασμών, τα δίκαιά μας. Δεν ζητούμε λιγότερη διχοτόμηση και λιγότερη κατοχή. Ζητούμε πραγματική απελευθέρωση και πλήρη απαλλαγή από την κατοχή…

ΠΗΓΗ: Σημερινή