Δεκαετίες τώρα η διεθνιστική αριστερά είχε κυριαρχήσει στα πάντα. Στους δημοσιογράφους, στους ακαδημαϊκούς, στις τέχνες, στην πολιτική, στην κοινωνία την ίδια. Παντού.

Έτσι φτάσαμε σιγά σιγά οι έννοιες «πατρίδα» και «έθνος» να μην πολυλέγονται αλλά, και όταν λέγονται, να ψιθυρίζονται λες και ήταν κάτι το ανήθικο, κάτι το μιαρό. Κι έτσι κυλούσαν τα χρόνια. Η σημαία είχε γίνει ένα πανί για το οποίο δεν άξιζε να παλέψεις. Τα σύνορα δεν υπήρχαν. Το έθνος μας ήταν κάτι τεχνητό. Την Τουρκία έπρεπε να της δίνουμε όλο και πιο πολύ από τα δικά μας γιατί «τι θέλεις δηλαδή; Πόλεμο;». Ένας λαός σε παράκρουση, σε σπειροειδή κίνηση προς το τέλος της ιστορίας του. Μια πολιτική ηγεσία φοβική, ανήμπορη, δίχως πυξίδα και στόχους. Μέχρι που έβαλε το χέρι του ο Έρντι.

Με δύο κινήσεις ο Ερντογάν κατάφερε να κάνει αυτό που έμοιαζε αδιανόητο. Η πρώτη ήταν η συμφωνία με την κυβέρνηση Τρίπολης και περιχώρων για την ΑΟΖ. Με αυτή τη συμφωνία κατάφερε να ξυπνήσει τους Έλληνες πολιτικούς. Όχι όλους, ούτε καν τους περισσότερους. Αλλά αυτούς που ήταν αναγκαίο να ξυπνήσουν. Είδαμε κυβερνητικές κινήσεις που είχαμε ξεχάσει πως μπορούσαμε να κάνουμε. Κινήσεις που φώναζαν αναλυτές χρόνια ολόκληρα πως έπρεπε να γίνουν.

Η δεύτερη ήταν η πρόσφατη κίνηση να ανοίξει τα σύνορα και να μεταφέρει ανθρώπους προς αυτά για να περάσουν παράνομα στην Ελλάδα. Αυτή η κίνηση έκανε κάτι σημαντικότερο. Ξύπνησε την κοινωνία. Μια κοινωνία που μέσα στη διεθνιστική θολούρα είχε ξεχάσει πως προϋπόθεση της ελευθερίας είναι η ασφάλεια. Που είχε ξεχάσει τη λέξη έθνος, τη λέξη πατρίδα. Και όλα αυτά τα ξεχασμένα, τα σκουριασμένα, ενώθηκε για να τα προστατεύσει. Και αυτό είναι κάτι μεγάλο που και να φύγει αυτή η κρίση γρήγορα (κάτι που όλοι ευχόμαστε) θα μας βοηθήσει στο μέλλον. Θα το δείτε. Απενοχοποιήθηκαν λέξεις, απενοχοποιήθηκαν έννοιες, αποφυλακίζεται η λογική από τα δεσμά που της είχαν βάλει οι διεθνιστές. Και όλα αυτά χάρη στον νεοθωμανισμό του Ερντογάν που μας ήθελε κράτος δορυφόρο μιας μεγάλης περιφερειακής δύναμης που θα λέγεται Τουρκία. Όλα αυτά χάρη στην απειλή του Ερντογάν. Για όλα αυτά δεν έχω παρά να πω: Έρντι σε ευχαριστούμε!

Αποστόλης Πιστόλας       larissapress