Μάρκος Τρούλης

Σε προηγούμενο κείμενο έγινε προσπάθεια περιγραφής των νέων δεδομένων που προκύπτουν για το ευρωπαϊκό οικοδόμημα και την πολιτική των σημαντικών δρώντων εντός της ΕΕ, ως απόρροια της πανδημίας και των αναγκαία ειλημμένων μέτρων αντιμετώπισής της. Το ενδεχόμενο ανάκυψης νέων προκλήσεων με επίκεντρο την οικονομική ύφεση, στην οποία διολισθαίνει αργά και σταθερά η Ευρώπη, είναι πλέον ορατό και η Ελλάδα οφείλει τουλάχιστον να μην επαναλάβει τα λάθη του παρελθόντος.

Το οφείλει για έναν ακόμη λόγο, ο οποίος συνδέεται με τη συνεχιζόμενη αποσταθεροποίηση του συμπλόκου της Ανατολικής Μεσογείου και την αυξανόμενη τουρκική επιθετικότητα, η οποία τα αμέσως επόμενα χρόνια απαιτεί επαρκή ηγεσία, οικονομική ευρωστία και υψηλή προσήλωση στα ζητήματα της εθνικής ασφάλειας.

Όσο αυτονόητα μπορεί να θεωρούνται αυτά, τόσο καλλιεργήθηκε μεταπολιτευτικά μια κουλτούρα απαξίωσης των ζητημάτων ασφάλειας, καθώς πλέον «δεν γίνονται πόλεμοι» και όσοι τα λένε αυτά είναι «πολεμοκάπηλοι» και «εθνικιστές».

Η Τουρκία, αν έχει ένα συνταρακτικό στρατηγικό πλεονέκτημα ως κράτος, είναι η άρνηση λογοδοσίας στην κοινωνία και η ισχνή αίσθηση ευθύνης για τη δημιουργία και συντήρηση δομών πρόνοιας.

Αυτές δημιουργούνται και μέτρα λαμβάνονται μόνο υπό την προοπτική άντλησης νομιμοποίησης και διατήρησης του καθεστώτος στην εξουσία. Ποιος θα νοιαστεί για ορισμένους ηλικιωμένους που προσθέτουν και δημοσιονομικό βάρος, τη στιγμή που ουδείς διαμαρτύρεται για τον ανθό της τουρκικής κοινωνίας που θυσιάζεται καθημερινά σε μάχες στη Συρία; Το τουρκικό κράτος είναι αναθεωρητικό και βρίσκεται στη φάση πραγμάτωσης των μαξιμαλιστικών αξιώσεών του. Συνεπώς, η αίσθηση του κόστους της ανθρώπινης ζωής είναι ελάχιστη. Μέλημα της γραφειοκρατίας της Άγκυρας είναι μόνο η σιωπή των πολιτών, και γι’ αυτό η διαχείριση της υγειονομικής κρίσης ξεκίνησε με στρουθοκαμηλισμούς, αποκρύψεις στοιχείων και μέτρα μείωσης στην τιμή… της κολόνιας.

Θα αντιτείνει κάποιος: Αυτό τι σχέση έχει με την Ελλάδα; Προφανώς σε έναν πλανήτη όπου μετρά η σχετική και όχι η απόλυτη ισχύς, και άρα ο βαθμός ασφάλειας καθορίζεται από τις δυνατότητες που κατέχεις εν σχέσει με τον γείτονά σου, το πόσα μπορεί να διαθέσει η Τουρκία και πόσο ευαίσθητη είναι σε στρατηγικό κόστος προφανώς έχει μεγάλη σημασία. Παρατηρούμε ότι εν μέσω της πανδημικής κρίσης και ανήμερα της Εθνικής Επετείου, προβαίνουν σε παραβιάσεις του εθνικού εναέριου χώρου πέραν κάθε προηγουμένου, ενώ την παραμονή της 25ης Μαρτίου είχαν σπεύσει να αναρτήσουν στον ΟΗΕ τις συντεταγμένες του τουρκολιβυκού ψευδοσυμφώνου οριοθέτησης ΑΟΖ.

Σε ένα τυπικά ισλαμοφασιστικό καθεστώς, η ρουτίνα της επιθετικότητας δεν μπορεί να μεταβληθεί από ενοχλητικά προβλήματα του χώρου της υγείας.

Στην Ελλάδα, αν πεις ότι οι Τούρκοι φθάσανε νότια της Κρήτης και θέτουν σε αμφισβήτηση δυνητικά ελληνικά δίκαια (και τονίζω το επίθετο «δυνητικά», μιας και δεν έχουμε φροντίσει να τα κάνουμε πραγματικά), τότε θα σου πουν: «Με αυτά θα ασχολούμαστε τώρα; Με τις τρέλες του Ερντογάν;».

Αποτελεί ευθύνη των ΜΜΕ και όσων ανθρώπων ενδιαφέρονται να αναδείξουν αυτές τις προκλήσεις και να μην οδηγηθεί η κοινωνία για ακόμη μια φορά στη σιωπή και στη λοβοτομή. Η πανδημική κρίση είναι σίγουρα ένα κακό, το οποίο όμως δεν θα πρέπει να ιδωθεί ως ευκαιρία «κουκουλώματος» των εξελίξεων σε άλλα κρίσιμα μέτωπα, γιατί διαφορετικά αυτό το κακό θα το ακολουθήσουν και πολλά άλλα. Η Τουρκία έχει την ατζέντα της, την οποία δεν μεταβάλλει για κανέναν κορονοϊό, και εμείς οφείλουμε να έχουμε τη δική μας με επίκεντρο την αποτροπή και την αποστολή αποφασιστικών μηνυμάτων.

http://www.pontos-news.gr/article/207529/enos-kakoy-myria-epontai