Ένα από τα πράγματα που μας λένε οι πολιτικοί μας για να μας πείσουν για την προσπάθεια που θα κάνουν για την ανάπτυξη της χώρας είναι η γρήγορη και αποτελεσματική απορρόφηση των δωρεάν χρημάτων (όχι δανεικών) που μας δίνει η Ευρωπαϊκή Ένωση (επιδοτήσεις, πακέτα σύγκλισης, ΕΣΠΑ)

.
Όταν ακούω τέτοιες διακηρύξεις έρχονται στο μυαλό μου σχετικές εικόνες και εμπειρίες.
Το καλοκαίρι του 2008 είχα βγει στο χολ ενός ΚΕΚ (Κέντρου Επαγγελματικής Κατάρτισης) για διάλειμμα σε ένα σεμινάριο πληροφορικής που έκανα. Εκεί έπιασε το αυτί μου μια συζήτηση ανάμεσα σε κυρίες κάποιας ηλικίας που ρωτούσε η μία την άλλη ποια θα μαγειρέψει και θα φέρει στο ΚΕΚ το ψάρι.
Όπως είμαι περίεργος, ρώτησα τις κυρίες τι θα κάνουν στο ΚΕΚ με το ψημένο ψάρι. Και τότε μου εξήγησαν πως παρακολουθούν το σεμινάριο στο οποίο μαθαίνουν όχι πώς να μαγειρεύουν αλλά πώς να σερβίρουν σωστά τα φαγητά και στο επόμενο μάθημα θα δουν πώς τεμαχίζεται ένα ψημένο ψάρι.
Τις ρώτησα αν εργάζονται ή θέλουν να εργαστούν σε ένα εστιατόριο. Όχι μου απάντησαν. Το σεμινάριο απευθύνεται σε ηλικιωμένες νοικοκυρές και έχει στόχο να τους δώσει κίνητρα για να αποκτήσουν ενδιαφέροντα στη ζωή τους, αφού έχουν πια μεγαλώσει τα παιδιά τους. Φυσικά, στο τέλος θα πάρουμε και μια μικρή επιδότηση εφόσον παρακολουθήσουμε τακτικά το σεμινάριο…

Τον Σεπτέμβριο του 2009 με κάλεσαν από ένα ΚΕΚ για να κάνω ένα ειδικό σεμινάριο πολλών ωρών με πολύ μεγάλη αμοιβή του εισηγητή (40 ευρώ την ώρα μεικτά, ενώ η συνηθισμένη μεικτή αμοιβή ήταν τότε 20 ευρώ).
Το αντικείμενο του προγράμματος ήταν τα ενσύρματα και ασύρματα δίκτυα σε επίπεδο μεταπτυχιακών του Πολυτεχνείου και απευθυνόταν σε στελέχη του Δήμου Αθηναίων. Τις σημειώσεις είχαν γράψει καθηγητές του Πολυτεχνείου και τις είχαν ανεβάσει στο διαδίκτυο. Τις κατέβασα και τις τύπωσα – ήταν περισσότερες από 500 σελίδες. Άρχισα να τις μελετώ γιατί δεν θεωρούσα πως οι γνώσεις μου στο θέμα των δικτύων ήταν ικανοποιητικές. Κάποια στιγμή, μάλιστα, προβληματίστηκα αν ήμουν πραγματικά ικανός να κάνω καλά αυτό το σεμινάριο πετυχαίνοντας τους στόχους του – όταν κάνω μια δουλειά απαιτώ από τον εαυτό μου να την κάνει άριστα.

Έπαθα, όμως, σοκ όταν πήγα την πρώτη μέρα στο σεμινάριο. Προσπαθώντας να γνωριστώ με τους εκπαιδευόμενους, διαπίστωσα πως η μεγάλη πλειοψηφία ήταν εργαζόμενοι στη Δημοτική αστυνομία και οι υπόλοιποι απλοί υπάλληλοι σε διάφορες υπηρεσίες του Δήμου Αθηναίων!… Τι μάθημα θα έκανα;
Μετά από προσπάθεια δύο-τριών ημερών, οι εκπαιδευόμενοι μου είπαν να μην ασχολούμαι μαζί τους, αφού έτσι κι αλλιώς εκείνοι δεν θα έκαναν ποτέ κάποια σχετική εργασία. Είχαν έρθει απλώς για την επιδότηση, όπως ήταν φυσικό. Ποιοι, όμως, σκέφτηκαν ένα τέτοιο σεμινάριο; Ποιοι το οργάνωσαν; Ποιοι έστειλαν αυτούς τους εκπαιδευόμενους και για ποιον λόγο; Για την περίφημη «απορρόφηση» των δωρεάν κονδυλίων;
Τέτοια θα είναι και η αναπτυξιακή διαδικασία που μας υπόσχονται και σήμερα…

Τάσος Ανθουλιάς