Ο Edi Yardeni είναι ένας από τους πλέον αισιόδοξους στρατηγικούς αναλυτές των διεθνών αγορών. Σε ένα από τα τελευταία του σημειώματα προς ιδιώτες και θεσμικούς επενδυτές, εκφράζοντας την άποψη πως η “θεραπεία” μπορεί να αποδειχτεί χειρότερη από την ασθένεια, ανέφερε  τα εξής: “Οι ηγέτες μας αποφάσισαν να κλείσουν  την παγκόσμια οικονομία προκειμένου να σταματήσουν την  εξάπλωση του ιού.

Αν η διακοπή κρατήσει πάνω από 8 εβδομάδες, θα μπορούσε να προκαλέσει μια παγκόσμια ύφεση η οποία  θα μπορούσε να καταστρέψει οριστικά εκατομμύρια θέσεις εργασίας και τις επιχειρήσεις μας.

Το αποτέλεσμα θα μπορούσε να είναι κοινωνικό και πολιτικό χάος, καθώς και η απώλεια περισσότερων ζωών από την ίδια την επιδημία.

Με την εκτίμηση αυτή φαίνεται πως συμφωνούσαν αρχικά τόσο ο Μορίς Τζόνσον όσο και ο Πρόεδρος Τραμπ”.

Μετά περιγράφει πως ακολούθησε μια μεταστροφή και των δύο από τη στρατηγική επίτευξης “ανοσίας της αγέλης” στη στρατηγική της “καραντίνας” που αποσκοπεί στον μετριασμό της καμπύλης της εκθετικής αύξησης με στόχο τη διατήρηση της ικανότητας των νοσοκομείων να παρέχουν υπηρεσίες σε όσους τις χρειαστούν….

Κατά τον Yardeni,  αυτός που άλλαξε τις αποφάσεις του Λευκού Οίκου ήταν ο  διακεκριμένος ιολόγος του  Imperial College  Neil Ferguson και η ομάδα του, με μια  έκθεση που δημοσίευσαν στις 16 Μαρτίου.  

Ο τίτλος της έκθεσης αυτής είναι  “Επιπτώσεις από τις  μη φαρμακευτικές παρεμβάσεις για τη μείωση της θνησιμότητας COVID19 και τη ζήτηση υπηρεσιών  του τομέα της υγείας”.

Βλέπε: “Impact of non-pharmaceutical interventions (NPIs) to reduce COVID19 mortality and healthcare demand.”

Κατά την έκθεση,  ακόμη και με τις πλέον αποτελεσματικές στρατηγικές μετριασμού της διάδοσης της επιδημίας στους επόμενους 18 μήνες τα νοσοκομεία των ΗΠΑ θα δυσκολευτούν να καλύψουν τις ανάγκες που θα δημιουργηθούν.

Το συμπέρασμα είναι πως ακόμη και αν καταφέρουν να μετριάσουν την καμπύλη, παρέχοντας αποτελεσματικές υπηρεσίες, περίπου 1,1 εκατ. θα μπορούσαν να πεθάνουν στις ΗΠΑ.

Όπως προείπαμε, της παραπάνω ομάδας επιστημόνων ηγείται ο  Neil Ferguson (πρόκειται για γνωστό ιολόγο και όχι για το διάσημο ιστορικό της οικονομίας με το ίδιο όνομα) ο οποίος θεωρείται από τους πλέον διακεκριμένους στη μοντελοποίηση της εξάπλωσης μιας επιδημίας.

Η ομάδα του Φέργκιουσον κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η καταστολή του ιού είναι η μόνη βιώσιμη στρατηγική.  Τα στοιχεία της έρευνας αυτής φαίνεται πως έγιναν γνωστά στο Λευκό Οίκο πριν την δημοσίευσή της και ενδεχομένως συνέβαλαν στην αλλαγή των αποφάσεων.

Το πρόβλημα είναι πως αυτή η στρατηγική  συνεπάγεται τη διατήρηση παγκόσμιας οικονομικής δραστηριότητας στον “πάγο” έως ότου βρεθεί ένα εμβόλιο, κάτι που θα  μπορούσε να διαρκέσει περίπου  18 μήνες.

Με βάση αυτό το σενάριο οι παράπλευρες απώλειες για τις οικονομικές, πολιτικές και κοινωνικές εξελίξεις θα μπορούσαν να είναι απροσδιόριστα χαοτικές.

Το παράδειγμα της “Ισπανικής γρίπης”

Τη στρατηγική της “καραντίνας” σαν την πλέον ενδεδειγμένη στρατηγική αντιμετώπισης της επιδημίας υποστηρίζει και άλλη μια έρευνα για τις επιπτώσεις της επιδημίας της “Ισπανικής γρίπης” πριν από ένα περίπου αιώνα.

Σύμφωνα με ένα πρόσφατο άρθρο των  Sergio Correia και του Stephan Luck της Ομοσπονδιακής Τράπεζας των ΗΠΑ και του Emil Verner του MIT, η άποψη πως η πολιτική μείωσης των θανάτων από μια πανδημία βλάπτει κατ ‘ανάγκη την οικονομία είναι ψευδής.

για τη συνέχεια Capital