Η  ΣΗΜΕΡΙΝΗ επέτειος της 1ης Απριλίου 1955, τιμάται σε μια δύσκολη περίοδο για την ανθρωπότητα. Βιώνουμε μια πρωτόγνωρη κατάσταση με την εξάπλωση μιας πανδημίας, του κορωνοϊού. Μια επέτειος, όμως, δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητη λόγω των πιεστικών ζητημάτων που προκύπτουν σε όλους από την πανδημία. 

ΜΙΑ επέτειος, 65 χρόνια μετά την έναρξη του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα κατά των Άγγλων αποικιοκρατών, αποτελεί μια μεγάλη ευκαιρία για να επανακαθορίσουμε τις κινήσεις μας, την τακτική μας, ως χώρα, ως λαός. Ιδιαίτερα στις δύσκολες ώρες. Γιατί στις δύσκολες ώρες, στις κρίσεις, οι αγώνες των προγόνων μας αποτελούν σημείο αναφοράς. 

ΙΣΤΟΡΙΚΑ και πολιτικά αξιολογώντας τον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα, θα διαπιστώνουμε πως το μεγάλο αυτό εγχείρημα αποτελούσε μια δύσκολη πλην σημαντική απόφαση. Τα δεδομένα ήταν ξεκάθαρα.

ΟΙ αγωνιστές της ΕΟΚΑ, έχοντας τη στήριξη της συντριπτικής πλειοψηφίας του λαού, αναμετρήθηκαν με τα δεδομένα αυτά. Ένας ολόκληρος λαός είχε στρατευθεί σε έναν αγώνα για την αποτίναξη του αποικιακού ζυγού. Οι αγωνιστές πολέμησαν με θάρρος και με αποφασιστικότητα, θυσιάζοντας πολλοί εξ αυτών τη ζωή τους.

Η ΦΕΤΙΝΗ επέτειος δεν θα τιμηθεί με εκδηλώσεις και πανηγυρικούς λόγους, λόγω των μέτρων, που έχουν υιοθετηθεί από το κράτος για την αντιμετώπιση του κορωνοϊού. Είναι ευκαιρία, ίσως, αυτή η αυτοαπομόνωση, για ενδοσκόπηση και ευρύτερο προβληματισμό. Όπως είναι γνωστό, ο Ελληνισμός στην Κύπρο αγωνίστηκε τη δεκαετία του ‘50 για αυτοδιάθεση Ένωση, αλλά αυτός ο αγώνας δεν δικαιώθηκε. Ο αγώνας κατέληξε σε μια κολοβωμένη ανεξαρτησία, η οποία από την αρχή προμήνυε προβλήματα. Ήταν εξ αρχής μια προβληματική συμφωνία. Είναι άλλωστε γνωστό πως όταν η ελευθερία δεν είναι πλήρης, τότε σίγουρα θα οδηγήσει σε προβλήματα, συνεχείς περιπέτειες. Όταν η ελευθερία δεν είναι ατόφια, θεωρείται δεδομένο ότι θα προκληθούν αναταράξεις.

ΕΚΕΙΝΟ που προέχει σήμερα σε σχέση με το μέλλον της χώρας μας, είναι η αντιμετώπιση της τουρκικής επιθετικότητας και επεκτατικότητας. Εκείνο, που προέχει σήμερα είναι η ανατροπή των κατοχικών δεδομένων και η απελευθέρωση. Είναι ένας δύσκολος αγώνας. Όπως ήταν δύσκολος και ο αγώνας της ΕΟΚΑ, πριν 65 χρόνια. Βεβαίως, τα δεδομένα είναι διαφορετικά όπως και οι συνθήκες. Τότε, νεαρά παιδιά ανέβαιναν στην αγχόνη τραγουδώντας για την Ελλάδα και την ελευθερία. Σήμερα, ζούμε σε μια διαφορετική εποχή με άλλες ατζέντες. Αυτό, όμως, δεν σημαίνει πως θα εγκαταλειφθούν οι στόχοι μας, γιατί είναι θέμα επιβίωσης. Και ο Ελληνισμός για να έχει μέλλον και προοπτικές θα πρέπει να κερδίσει κι αυτή τη μάχη. Θα πρέπει ο στόχος της απελευθέρωσης να αποτελεί τη μεγάλη μας προτεραιότητα.

ΑΥΤΗ θα είναι και η μεγαλύτερη τιμή στους αγωνιστές της ΕΟΚΑ, του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα. Ο αγώνας τότε δεν είχε δικαιωθεί. Είναι χρέος όλων να δικαιωθεί σήμερα. Η Κυπριακή Δημοκρατία έχει δείξει αντοχές παρά τις υπονομεύσεις κι αυτό συνιστά σήμερα το σημαντικό οχυρό υποστήριξης του αγώνα μας για απελευθέρωση και αληθινή ελευθερία και ανεξαρτησία.