του Σάββα Καλεντερίδη

Με ανακούφιση υποδέχτηκε ο κόσμος τη δήλωση Τσίπρα, με την οποία συντάσσεται με την κυβέρνηση και το κράτος, για να αντιμετωπιστεί η τουρκική απειλή στα σύνορά μας. Επίσης, με ανακούφιση υποδέχτηκε τη δήλωσή του, με την οποία έστελνε ξεκάθαρο μήνυμα προς τον Ερντογάν και την Τουρκία ότι δεν πρόκειται να μείνει αναπάντητη οποιαδήποτε πρόκληση και ότι θα βρει απέναντί της το σύνολο του ελληνικού λαού ενωμένο. Ανάλογη ήταν και η δήλωση του ΚΚΕ.

Όλοι καταλάβαμε, ότι επιτέλους ο πολιτικός κόσμος διαπίστωσε πόσο σοβαρή είναι η κατάσταση, παραμέρισε σκοπιμότητες, ιδεοληψίες και «αυταπάτες» και αποφάσισε να συμβάλλει ο καθένας από το πόστο του στη δημιουργία εθνικού μετώπου.

Αν και συνεχίζονται απαράδεκτες δηλώσεις από ορισμένα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, εμείς μένουμε στις δηλώσεις του κ. Τσίπρα και περιμένουμε να προσαρμοστούν σ’ αυτές οι βουλευτές και τα στελέχη του. Ειδάλλως υπάρχει ο κίνδυνος να θεωρηθούν οι δηλώσεις προσχηματικές και υποκριτικές, ενώ τα στελέχη του θα συνεχίσουν να αμαυρώνουν τις προσπάθειες που γίνονται από πολιτικούς αλλά και απλούς πολίτες για την υποστήριξη της εθνικής προσπάθειας και την τόνωση του εθνικού φρονήματος των Ελλήνων.

Θα παραθέσω δύο χαρακτηριστικές και συγκινητικές περιπτώσεις, από τις πολλές που υπάρχουν, για να καταδείξω ότι οι απλοί πολίτες, μας δείχνουν το δρόμο σε όλους τους πολίτες και κυρίως στους πολιτικούς.

Κανείς Έλληνας πολίτης, σε τέτοιες περιπτώσεις, δεν μπορεί να αυτενεργεί και να δρα αυτοβούλως. Γιατί αυτό κατ’ αρχάς καταργεί τις αρχές λειτουργίας του κράτους, ενώ μπορεί να έχει καταστροφικές συνέπειες στην εθνική προσπάθεια.

Όσον αφορά τις δύο περιπτώσεις, η μια αφορά την πρωτοβουλία των γυναικών διαφόρων χωριών του βορείου Έβρου, μια περιοχή που σημειωτέον είναι στην ουσία εγκαταλειμμένη από το ελληνικό κράτος.

Οι Σύλλογοι Γυναικών των χωριών Φυλάκιο, Ορμένιο, Βάλτος, Πτελέα, Πλάτη, Σπήλαιο, Πετρωτά, Πύργος, Κόμαρα, Δίκαια και Ελιά, και οι Μορφωτικοί Σύλλογοι Ορμενίου και Πτελέας, μάζεψαν λεφτά και αγόρασαν διάφορα υλικά που χρειάζονται οι άνδρες των σωμάτων ασφαλείας που δέχονται τις επιθέσεις της τουρκικής αστυνομίας και των τζιχαντιστών, που μετέφερε το τουρκικό κράτος στο φράχτη τον οποίο κάποιοι ανόητοι ήθελαν να γκρεμίσουν.

Οι εκπρόσωποι των συλλόγων, αφού πρώτα συνεννοήθηκαν με τα τμήματα της αστυνομίας που ενεργούν στην περιοχή για τις ελλείψεις που έχουν, παρέδωσαν (την ημέρα της Γιορτής της Γυναίκας) αντιασφυξιογόνες μάσκες, αντισηπτικά, χαρτικά, ροφήματα και άλλα χρειώδη.

Επίσης, οι ηρωίδες γυναίκες του βορείου Έβρου, σαν νέες Ηπειρώτισσες, πρόσφεραν και εδέσματα στους δοκιμαζόμενους αστυνομικούς και στρατιώτες που είναι εκεί, στο καθήκον, μέρα νύχτα, για να αποκρούσουν την υβριδική επίθεση που δέχεται η πατρίδας μας. Μάλιστα, στη σελίδα τους σε μέσο κοινωνικής δικτύωσης, οι γυναίκες των προαναφερθέντων συλλόγων λένε μεταξύ άλλων τα εξής:

«Καλή δύναμη σε όλους και πάντα θα είμαστε στο πλευρό τους για ό,τι χρειάζονται! Λόγω της παγκόσμιας Ημέρας της Γυναίκας σήμερα προσφέραμε και στα παλικάρια που έχουν βάρδια διάφορα εδέσματα!».

Αυτές είναι οι νέες Ηπειρώτισσες, που αποδεικνύουν ότι παρά τις προσπάθειες που έκαναν επί χρόνια οι εθνομηδενιστές, κυρίως μέσω της παιδείας, η μαγιά του πατριωτισμού καλά κρατεί στη βαθιά Ελλάδα.

Χωρίς να θέλω να χαλάσω το κλίμα, απλά να τονίσω ότι βουλευτής της αξιωματικής αντιπολίτευσης χαρακτήρισε στην τηλεόραση τέτοιες ενέργειες ως «φίδι του εθνικισμού».

Το αφήνω στην κρίση σας και περνώ στη δεύτερη περίπτωση, που μας μεταφέρει ο κ. Βασίλης Πανταζής, αξιωματικός ε.α., συμμαθητής μου στην Σχολή Ευελπίδων, ο οποίος ως αξιωματικός του Μηχανικού υπηρέτησε στον Έβρο.

Μας λέει λοιπόν ο Βασίλης:

«Μια αληθινή ιστορία για να καταλάβουμε εμείς οι νότιοι τη νοοτροπία όσων ζουν με τον Τούρκο απέναντι. Καλοκαίρι 1998. Αναχώματα Έβρου κοντά στο Πύθιο. Ταγματάρχης εγώ, επιβλέπων μηχανικός ενός μεγάλου οχυρωματικού έργου κατασκευής πολλών δεκάδων υπογείων κατασκευών όπως πολυβολεία, κτήρια ταγμάτων, λόχων κλπ. Είχε φτάσει η ώρα επίσκεψης στα έργα για να επιμετρηθούν ώστε να πληρωθεί ο εργολάβος. Πάμε στο πρώτο πολυβολείο μαζί με τον εργολάβο. Παυλίδης από το Πύθιο. Αρχίζω να μετρώ. Φτάνω στο πάχος του σκυροδέματος στο δάπεδο του πολυβολείου. Ενώ η μελέτη προβλέπει Α πάχος, μετρώ 3Α (τριπλάσιο πάχος). Ξανά μετρώ, τα ίδια.

-Κύριε Παυλίδη, του λέω, έχεις κάνει λάθος. Έριξες τριπλάσιο μπετόν.
-Μου απαντά: Δεν έκανα λάθος. Όλα τα οχυρωματικά τα έκανα έτσι.
-Του λέω: Όπως καταλαβαίνεις, όμως, δεν θα πληρωθείς τις επιπλέον ποσότητες (πολλά κυβικά μέτρα).
-Μου απαντά: Φυσικά κύριε ταγματάρχα. Εξάλλου δεν τα έκανα για να τα πληρωθώ. Εδώ όμως μεθαύριο θα είναι ο γιος μου και ο εγγονός μου. Γι’ αυτό τα έκανα.

»Ντράπηκα αλλά και αισθάνθηκα περήφανος. Τον ευχαρίστησα και φύγαμε χωρίς να μετρήσω τα υπόλοιπα. Δεν είχα τη δύναμη. Προτίμησα να πιω ένα τσιπουράκι με έναν αγνό άνθρωπο σαν αυτόν σε μία περιοχή που μυρίζει Ελλάδα και μόνο Ελλάδα».

Αυτή είναι η Ελλάδα, η βαθιά Ελλάδα, όπου απλοί άνθρωποι αναδεικνύουν με τις πράξεις τους το μεγαλείο του ελληνισμού.

Αυτήν την Ελλάδα είναι τιμή να υπηρετείς από όποιο πόστο και από όποιο μετερίζι σου επιτρέπουν κάθε φορά οι συνθήκες.

Υπηρετήστε κύριοι βουλευτές και ενισχύστε το εθνικό φρόνημα των Ελλήνων. Μη φοβάστε τις λέξεις, αυτό είναι πατριωτικό καθήκον όλων των Ελλήνων.

Δημοσιεύθηκε στην κυριακάτικη δημοκρατία και το pontos-news