Το μεταναστευτικό είναι ένα φυσικό φαινόμενο, σαν το ρεύμα. Όταν υπάρχει διαφορά δυναμικού σε ένα δίπολο, υπάρχει ροή ηλεκτρονίων. Κι όσο μεγαλύτερη είναι η διαφορά δυναμικού, τόσο εντονότερη η ροή, αυτό που οι ηλεκτρολόγοι λένε “τάση”. 

Ο δυτικός κόσμος έχει ευημερία και υπογεννητικότητα. Ο τρίτος κόσμος, φτώχεια και υπεργεννητικότητα. Δηλαδή τεράστια διαφορά δυναμικού, δηλαδή τεράστια τάση, δηλαδή δισεκατομμύρια υποψήφιοι μετανάστες.

Το τι σημαίνει “τάση” στις ανθρώπινες κοινωνίες είναι πολύ εύκολο να το αντιληφθούμε. Ο άνεργος Σομαλός, που όταν βρει κανένα μεροκάματο παίρνει 1 δολάριο τη μέρα, μαθαίνει ότι στην Ευρώπη δίνουν 1500 ευρώ τον μήνα σε “ασυνόδευτους ανήλικους”. Είναι 100 φορές περισσότερα από αυτά που, αν είναι τυχερός, μπορεί να βγάλει τον μήνα. Είναι σαν να μαθαίνεις ότι κάπου στον κόσμο δίνουν 150.000 ευρώ τον μήνα, αν το εισόδημά σου είναι 1.500 ευρώ. Και όλα τα άλλα: φαγητό, ρούχα, σπίτι είναι τζάμπα. Δεν θα τέλειωνες την ανάγνωση αυτού του άρθρου. Θα είχες φύγει.

Τα κίνητρα ανεβάζουν την τάση. Αυτό που συμβαίνει σήμερα στον Έβρο και στα νησιά, ξεκίνησε πριν λίγο (ή περισσότερο) καιρό από την κουβέντα μιας παρέας σε ένα χωριό του Πακιστάν (του Μπανγκλαντές, της Σομαλίας, του Κονγκό, της Νιγηρίας…). Κάπως έτσι θα τα λέγαν, στην τοπική τους διάλεκτο:

– Ρε συ, μιλάμε για ζωή ζάχαρη! Σε περιμένουν με λουλούδια μόλις βγεις από τη βάρκα, σου δίνουν σπίτι, ρούχα, φαγητό και λεφτά.

– Καλά τώρα, τα πιστεύεις αυτά;

– Αλήθεια σου λέω! Ο ξάδερφος που πήγε, παίρνει 15.000 ρουπίες χωρίς να κάνει τίποτε! Κάθεται και τον πληρώνουν. Και όλα είναι τζάμπα.

– Έλα ρε, δεν είναι δυνατόν! Εδώ για να πάρουμε 15.000 ρουπίες ξεπατωνόμαστε όλη μέρα στη δουλειά.

– Αν δεν πιστεύεις, δες το.

Για τη συνέχεια Capital