Η πρόσφατη επίθεση της Τουρκίας στον Έβρο, τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή, που είχε ως στόχο την κατάλυση των συνόρων στις Καστανιές και την κατάληψη της διάβασης από μετανάστες, για να συνεχίζεται από εκεί η επιδρομή μεταναστών εναντίον της Ελλάδας και της Ευρώπης, έγινε λόγω των εξελίξεων στο Ιντλίμπ. Ο Ερντογάν έθεσε σε εφαρμογή το σχέδιο (που προϋπήρχε) το τριήμερο της Καθαράς Δευτέρας, γιατί είχε προηγηθεί η ήττα στο Ιντλίμπ, που κορυφώθηκε με το θάνατο 33 στρατιωτών και τον τραυματισμό άλλων 70 και επισφραγίστηκε με το Πρωτόκολλο της Μόσχας, που υπογράφηκε στις 5 Μαρτίου με τη συνάντηση Πούτιν-Ερντογάν.

Όμως το Πρωτόκολλο, παρότι αποτελεί επισφράγισμα μιας βαριάς ήττας, δεν έλυσε το πρόβλημα που ακούει στο όνομα Ιντλίμπ. Μάλλον το επιδείνωσε, για την Τουρκία.

Η Άγκυρα, ο Ερντογάν και ο τουρκικός στρατός είναι εγκλωβισμένοι σε μια λανθασμένη πολιτική που ακολουθούν επί μια δεκαετία στη Συρία και έχουν συσσωρεύσει μεγάλο αριθμό δυνάμεων του στρατού στην περιοχή της επαρχίας Ιντλίμπ, που ελέγχουν από κοινού με τζιχαντιστικές τρομοκρατικές ομάδες. Τώρα πλέον η Τουρκία είναι παγιδευμένη και έχει να επιλέξει μεταξύ κακών και πολύ κακών λύσεων.

Μάλιστα, την Πέμπτη 19 Μαρτίου, όταν ο τουρκικός στρατός, σε εκτέλεση των διαλαμβανομένων στο Πρωτόκολλο της Μόσχας, επιχείρησε να άρει ορισμένα κωλύματα που είχε τοποθετήσει ο ίδιος επί του αυτοκινητοδρόμου Μ-4, για να ανοίξει στην κυκλοφορία και να τον ελέγχουν από κοινού Ρωσία και Τουρκία, δέχτηκε ένοπλη επίθεση από ένοπλους τζιχαντιστές, με αποτέλεσμα να σκοτωθούν δύο και να τραυματιστούν άλλοι δύο Τούρκοι στρατιώτες.

Είπαμε παραπάνω ότι η Τουρκία είναι πολλαπλώς παγιδευμένη στο Ιντλίμπ και θύμα των επιλογών της, όμως τα όσα συμβαίνουν και όσα θα συμβούν εκεί, αφορούν και την Ελλάδα. Γιατί από το Ιντλίμπ εξαρτώνται οι σχέσεις της Τουρκίας με τη Ρωσία, από τις οποίες εξαρτώνται και οι σχέσεις της Τουρκίας με τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ.

Και το έχουμε ξαναγράψει, είτε συνεχιστεί το ειδύλιο Μόσχας-Άγκυρας, είτε επιστρέψει έστω και ταπεινωμένη η Τουρκία στο «μαντρί» του ΝΑΤΟ και της Δύσης, και στις δύο περιπτώσεις το θέμα αφορά την Ελλάδα.

Άλλη η γεωπολιτική αξία της Ελλάδας για τη Δύση και το ΝΑΤΟ με μια Τουρκία σφιχταγγαλιασμένη με τη Ρωσία, και άλλη με μια Τουρκία που θα επανακάμψει και θα απαιτήσει ίσως και ανταλλάγματα για την επιστροφή της στο «μαντρί».

Όμως υπάρχει και ένα άλλο ζήτημα.

Στο Ιντλίμπ υπάρχουν πάνω από 40.000 ένοπλοι, πολλοί τους ανεβάζουν σε 60.000-70.000, και περίπου τρία εκατομμύρια πολίτες, που σε περίπτωση χρησιμοποίησης στρατιωτικής δύναμης για την απελευθέρωση της επαρχίας από τη Ρωσία και το στρατό της Συρίας, αυτοί θα περάσουν στο έδαφος της Τουρκίας.

Άλλωστε, και να μην θέλουν οι ίδιοι κάτι τέτοιο, η Τουρκία είναι πολύ πιθανόν να το επιδιώξει, για να τους χρησιμοποιήσει ως «όπλο» εναντίον της Ελλάδας και της Ευρώπης.

Τέλος, ένας πληγωμένος Ερντογάν, που δεν βρίσκει «κατανόηση» στα παράλογα σχέδιά του σε Μόσχα, Ουάσινγκτον και Βρυξέλλες, μπορεί να ξεσπάσει πάλι στην Ελλάδα, όπως έκανε στις 28 Φεβρουαρίου, με την επιχείρηση διάσπασης των συνόρων και κατάληψης της διάβασης στις Καστανιές του Έβρου από «μετανάστες».

Γι’ αυτό επιμένω στην ορθότητα του τίτλου και επαναλαμβάνω ότι το ζήτημα του Ιντλίμπ είναι εξαιρετικής σημασίας για την Ελλάδα και πρέπει από τώρα να είμαστε έτοιμοι για όλα τα σενάρια.

Για να έχουμε μια εικόνα, παραθέτω απόσπασμα του άρθρου του Τούρκου αναλυτή Haluk Özdalga, που αφορά το θέμα και δημοσιεύθηκε στον ιστότοπο ahvalnews, στις 19 Μαρτίου 2020:

Τι θα συμβεί τώρα στο Ιντλίμπ;
Ο δρόμος Μ-4 θα ανοίξει στην κυκλοφορία όπως ακριβώς προβλέπεται από την κατάπαυση του πυρός της 5ης Μαρτίου. Περισσότεροι από 100 οικισμοί που βρίσκονται νοτίως του δρόμου αυτού και είναι στα χέρια των τζιχαντιστών, θα εκκαθαριστούν απ’ αυτούς. Την αποστολή αυτή θα φέρουν σε πέρας από κοινού Τουρκία και Ρωσία. Αυτές οι περιοχές θα τεθούν βαθμιαία υπό τον έλεγχο της Δαμασκού.

O διάδρομος του Μ-4 και η περιοχή νοτίως αυτού που θα εκκαθαριστεί και θα παραδοθεί στο στρατό της Συρίας.

Έτσι, η στρατιωτική δύναμη που έστειλε η Άγκυρα στο Ιντλίμπ, για να απωθήσει τις στρατιωτικές δυνάμεις της Δαμασκού, θα κληθεί να εκτελέσει την ακριβώς αντίθετη αποστολή, παραδίδοντας στο στρατό της Συρίας περιοχές του Ιντλίμπ εκκαθαρισμένες από τους συμμάχους της τζιχαντιστές.

Υπάρχουν πολλές οργανώσεις τζιχαντιστών στην περιοχή, στελεχωμένες κυρίως με ξένους μαχητές. Εκείνοι που ανήκουν σε οργανώσεις που συνδέονται με την Αλ Κάιντα ή ασπάζονται την ιδεολογία της, όπως το Τάγμα Tevhit ve Cihat, η Ταξιαρχία Καυκάσου, η οργάνωση Hurras el Din, έχουν δηλώσει ότι δεν δέχονται τη συμφωνία κατάπαυσης του πυρός και ότι θα συνεχίσουν να πολεμούν.

Η στάση της ισχυρότερης οργάνωσης, της Tahrir al-Sham, δεν είναι ακόμη σαφής. Η Ρωσία και οι σύμμαχοί της σίγουρα δεν θα δείξουν κατανόηση ενάντια στις οργανώσεις των τζιχαντιστών που επέλεξαν τον τρόπο των συγκρούσεων.

Παρά την αντίστασή της, η κυβέρνηση του AKP είδε ότι ο δρόμος Μ-5 άνοιξε με στρατιωτική δύναμη. Τώρα δεν θα προκαλέσει προβλήματα στο άνοιγμα του δρόμου Μ-4. Θα μπορούσε να ενθαρρύνει και να πείσει τους τζιχαντιστές μαχητές να μετακινηθούν και να οχυρωθούν στον αστικό ιστό της πρωτεύουσας Ιντλίμπ. Γιατί θέλει να τους χρησιμοποιήσει και πάλι πολιτικά, στέλνοντάς τους εκεί.

Όμως είναι απίθανο η Ρωσία να ανεχτεί ένα πριγκιπάτο της τζιχάντ στο κέντρο της πόλης Ιντλίμπ και τα περίχωρά της. Αφού σταθεροποιηθεί η κατάσταση μετά το άνοιγμα του δρόμου M-5, του δρόμου M-4, και εκκαθαριστούν οι γύρω περιοχές, τότε θα έλθει η σειρά και της πόλης του Ιντλίμπ.

Ένα από τα σοβαρότερα λάθη σ’ αυτά τα δέκα χρόνια λανθασμένης πολιτικής στη Συρία, ήταν η συσσώρευση τόσο μεγάλης στρατιωτικής δύναμης στο Ιντλίμπ, τη στιγμή που ο εναέριος χώρος ελέγχεται από τον αντίπαλο.

Όλα τα σημάδια, συμπεριλαμβανομένων συμβολικών αντικειμένων που τοποθετήθηκαν [σ.τ.μ.: άγαλμα της Μεγάλης Αικατερίνης, ήττα της Τουρκίας στο Κιουτσιούκ Καϊναρτζή και γλυπτό του ρωσικού στρατού από την ήττα-συνθήκη του Αγίου Στεφάνου], για να ταπεινώσουν την τουρκική αντιπροσωπεία κατά τη διάρκεια της επίσκεψης στη Μόσχα, δείχνουν ότι η Ρωσία θα κινηθεί σκληρότερα από δω και πέρα.

Εάν γίνει κανένα λάθος κατά την επιχείρηση εκκαθάρισης του κέντρου της πόλης του Ιντλίμπ, η κυβέρνηση του AKP μπορεί να βρεθεί και να βιώσει την κόλαση του Ιντλίμπ.

Το συμφέρον της Τουρκίας είναι να εγκαταλείψει την περιπέτεια της πολιτικής που αποσκοπεί στην αλλαγή καθεστώτος στη Δαμασκό και να επιδιώξει το ταχύτερο δυνατόν την επίτευξη της σταθερότητας στη Συρία.