Το ότι ο Ταγίπ Ερντογάν αρνήθηκε την μεσολαβητική πρόταση του Βούλγαρου πρωθυπουργού Μπόρις Μπορίσοφ για μία συνάντηση με τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη εντάσσεται στην ίδια προσπάθεια απομόνωσης της Ελλάδας από τους ίδιους της τους εταίρους, με τους οποίους θα συζητώνται ζητήματα άμεσου ελληνικού ενδιαφέροντος ερήμην των Αθηνών.

Του Κώστα Ράπτη

Οι υπερπτήσεις τουρκικών μαχητικών πάνω από σημεία της ελληνικής επικράτειας αποτελούν ούτως ή άλλως ενέργεια προκλητική. Όμως μέχρι τώρα αφορούσαν μόνο νησιά του Αιγαίου τα οποία η Άγκυρα αντιμετωπίζει ως “γκρίζα ζώνη”. Το ότι όμως χθες Τετάρτη υπήρξαν υπερπτήσεις από ζεύγος τουρκικών F- 16 πάνω από τον Βόρειο Έβρο σε ύψος από 10.000 έως και μόλις 500 ποδών αποτελεί επικίνδυνη “πρωτιά”. Το κατώφλι που ξεπεράστηκε υποδηλώνει σχεδιασμό κλιμάκωσης των τουρκικών ενεργειών. Αρκεί και μόνο να θυμηθεί κανείς ότι τον Νοέμβριο 2015 αντίστοιχη είσοδος ρωσικού Suhoi-24 στην τουρκική επικράτεια και μάλιστα μόλις για λίγα δευτερόλεπτα αντιμετωπίστηκε με την κατάρριψή του.

Άλλωστε οι υπερπτήσεις στον Έβρο δεν αποτέλεσαν μεμονωμένο περιστατικό. Αντίστοιχες ενέργειες σημειώθηκαν χθες στη νησίδα Καλόγεροι, βορειοανατολικά της Άνδρου, η οποία από παλαιά αποτελεί αντικείμενο τουρκικών αμφισβητήσεων, εφόσον η θέση της την τοποθετεί στο κέντρο του βορείου Αιγαίου. Επιπλέον, τα ξημερώματα της Τετάρτης τουρκική ακταιωρός συγκρούσθηκε σκόπιμα με σκάφος του ελληνικού Λιμενικού Σώματος στα ανοιχτά της Κω.

Όμως η μετάθεση της πίεσης στα χερσαία σύνορα του Έβρου εξακολουθεί να αποτελεί το κύριο νέο στοιχείο. Μίας πίεσης που δεν εξαντλείται πλέον στις οργανωμένες προσπάθειες εισόδου των ομάδων μεταναστών που έχουν μεταφερθεί στην περιοχή (οι οποίες είχαν σταματήσει για περίπου δύο ημέρες ενόψει της επίσκεψης Ερντογάν στις Βρυξέλλες, πριν ξαναρχίσουν), αλλά εμπλέκει με εμφανέστερο τρόπο τις τουρκικές ένοπλες δυνάμεις. 

Όπως, άλλωστε, αποκάλυψε η “Καθημερινή”, την Τρίτη τα ξημερώματα, άνδρες των τουρκικών Ειδικών Δυνάμεων Επιχειρήσεων πυροβόλησαν πάνω από ελληνικό στρατιωτικό τζιπ των Ενόπλων Δυνάμεων που βρισκόταν σταθμευμένο εντεύθεν των συνόρων στον βόρειο Έβρο. 

Οι προκλητικές ενέργειες επί του εδάφους συνοδεύονται και από αντίστοιχη στροφή της διπλωματικής ρητορικής. Η παρομοίωση από τον Ταγίπ Ερντογάν της συμπεριφοράς της Ελλάδας με αυτή των “ναζί” δεν είναι βέβαια ξένη προς το όλο στιλ του Τούρκου προέδρου (την επιστρατεύει συχνά πυκνά στις καταγγελίες του κατά της Ευρώπης, ενώ τη Γαλλία ειδικότερα την έχει κατηγορήσει για “γενοκτονία” στην Αλγερία), αλλά οπωσδήποτε δεν είναι αμελητέα. 

Όλα αυτά μοιάζουν εκ πρώτης όψεως απολύτως αταίριαστα με τον διακηρυγμένο στόχο που είναι η αντιμετώπιση του προσφυγικού ζητήματος και ιδίως με το γεγονός ότι επ’ αυτού επίκειται τριμερής συνάντηση Ερντογάν, Μακρόν και Μέρκελ στις 17 Μαρτίου στην Κωνσταντινούπολη. 

για τη συνέχεια Capital