Το 1969 οι Σουηδία, Νορβηγία, Δανία και Ολλανδία προσέφυγαν στο Ευρωπαϊκό δικαστήριο κατά του ελληνικού δικτατορικού καθεστώτος. Η χουντική «κυβέρνηση», έχοντας καταπνίξει τα ανθρώπινα και πολιτικά δικαιώματα των Ελλήνων, ηττήθηκε κατά κράτος και καταδικάστηκε.

Συγκεκριμένα οι βόρειες χώρες, βασιζόμενες στα αυταρχικά μέτρα των συνταγματαρχών του 1967, υπέβαλλαν διαδοχικές μηνύσεις στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων στο Στρασβούργο (Denmark vs. Greece: No. 3321/67, Norway vs. Greece: No. 3322/67, Sweden vs. Greece: No. 3323/67, Netherlands vs. Greece: No. 3344/67).

Σύμφωνα με το κατηγορητήριο, οι επίορκοι χουντικοί διεξήγαγαν εκκαθαρίσεις των πολιτικών τους αντιπάλων, με συλλήψεις, απαγορεύσεις κομμάτων και διαμαρτυριών, ακύρωση ή νοθεία εκλογών και χειρότερα. Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο αποφάνθηκε πως οι ολοκληρωτικές αποφάσεις της Χούντας παραβίαζαν τα άρθρα 5, 6, 8, 9, 10, 11, 13 και 14 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου. Πρόκειται για άρθρα προστασίας της ελευθερίας, ασφάλειας, δικαιοσύνης, έκφρασης, του συνέρχεσθαι, κτλ.

Κατόπιν της ανωτέρω καταδίκης, η Επιτροπή των Υπουργών του Συμβουλίου της Ευρώπης (διεθνής οργανισμός προάσπισης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων), με την Απόφαση “DH (70) 1” του 1970, υιοθέτησε πλήρως την απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου, επιφέροντας το τελειωτικό χτύπημα στην όποια φαιδρή νομιμοποίηση προσπαθούσε να παρουσιάσει διεθνώς η Χούντα.

Οι θρασύδειλοι συνταγματάρχες, προκειμένου να αποφύγουν την αποπομπή τους από το Συμβούλιο της Ευρώπης, αναγκάσθηκαν να απομακρύνουν την Ελλάδα από μέλος του Συμβουλίου, το οποίο όμως στην ουσία τους είχε ήδη εκπαραθυρώσει.

Το 2016, μετά το πραξικόπημα της Τουρκίας, ο μεγαλύτερος εν ζωή φασίστας, πρόεδρος Ερντογάν επέβαλε στρατιωτικό νόμο και καθεστώς πολιορκίας στη χώρα του. Ταυτόχρονα, ανέστειλε τη λειτουργία της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου στην Τουρκία.

Αν και η Τουρκία ήρε το καθεστώς πολιορκίας πριν από έναν χρόνο, το γεγονός αυτό όχι μόνο δεν διέκοψε, αλλά αντιθέτως ενθάρρυνε την παραβίαση των βασικών ανθρωπίνων δικαιωμάτων των πολιτών της Τουρκίας, με νέα νομοθεσία η οποία θεσμοθέτησε πλέον την κατάσταση πολιορκίας. Αυτή τη στιγμή, αρκεί η αυθαίρετη κατηγορία για τρομοκρατία εναντίον ομάδας ή μεμονωμένων πολιτών, για να ξεκινήσουν οι διώξεις.

Ενδεικτικά, από την ημέρα του πραξικοπήματος στην Τουρκία, 152.000 δημόσιοι υπάλληλοι τέθηκαν σε διαθεσιμότητα, 65.000 πολίτες συνελήφθησαν, 3.000 πανεπιστήμια και σχολεία έκλεισαν, 4.500 δικαστικοί και εισαγγελείς απολύθηκαν, 200 μέσα ενημέρωσης έκλεισαν, και 320 δημοσιογράφοι συνελήφθησαν. Ταυτόχρονα, η ελεύθερη έκφραση καταπνίγεται συστηματικά με απαγορεύσεις λειτουργίας ιστοσελίδων κοινωνικής δικτύωσης και επικοινωνίας όπως το YouTube, Twitter, Facebook, Skype, Instagram, WhatsApp, και Wikipedia. Εύλογα λοιπόν, η μη κερδοσκοπική οργάνωση «Freedom House» κατηγοριοποίησε την Τουρκία στις «μη ελεύθερες» χώρες, μαζί με την Σομαλία και τη Β. Κορέα, ενώ η Human Rights Watch μας υπενθύμισε πρόσφατα πως το φασιστικό καθεστώς Ερντογάν κατέχει την πρώτη θέση παγκοσμίως στη φυλάκιση δημοσιογράφων.

Το κλίμα στη διεθνή κοινή γνώμη δεν είναι απλά έτοιμο, αλλά σχεδόν παρακαλεί για την υποδειγματική τιμωρία της Τουρκίας. Ενδεικτικά αναφέρω το πόρισμα της έκθεσης του πρώην Υπουργού Εξωτερικών της Αγγλίας, Τζέρεμι Χαντ, σύμφωνα με το οποίο οι κρατικές διώξεις των Χριστιανών – τούρκων πολιτών εντός της Τουρκίας, «αγγίζουν τα όρια της γενοκτονίας». Ενισχυτικά σε αυτό, υπενθυμίζω την καταδίκη της Τουρκίας μέσω της απόφασης του Ευρωπαϊκού δικαστηρίου για άμεση απελευθέρωση του Κούρδου πολιτικού Ντεμιρτάς. Το κερασάκι στην τούρτα αποτελεί βέβαια ο εκβιασμός και η ωμή βία της Τουρκίας κατά των μεταναστών, μεταξύ των οποίων βρίσκονται και κάποιοι Τούρκοι υπήκοοι, με τρανταχτό παράδειγμα τα αίσχη του τουρκικού καθεστώτος στον Έβρο.

Σύμφωνα λοιπόν με τα παραπάνω, η Τουρκία παραβίασε και παραβιάζει τη συντριπτική πλειοψηφία των άρθρων της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, έχοντας στο τιμόνι έναν αδίστακτο στρατοκράτη και απάνθρωπο αυταρχικό δυνάστη που ακούει στο όνομα Ερντογάν.

Συνεπώς, αποτελεί χρέος της Ελλάδας, ως ηγέτιδα δύναμη σε ζητήματα δικαιωμάτων, ως γενέτειρα της δημοκρατίας, αλλά και ως κυματοθραύστης του ιμπεριαλιστικού τουρκικού Ισλάμ, να οδηγήσει την Τουρκία ενώπιον του Ευρωπαϊκού δικαστηρίου και να πράξει τα πάντα για να επιτύχει την οριστική της καταδίκη. Αντιστοίχως και σε συνέχεια τούτου, η κυβέρνηση οφείλει να πιέσει το Συμβούλιο της Ευρώπης, μέλος του οποίου είναι και η γειτονική μας χώρα, να καταδικάσει με τη σειρά του την Τουρκία, αποβάλλοντάς την πάραυτα από τις τάξεις του. Υποδειγματικά και απόλυτα, για να σταλούν έτσι και οικουμενικά μηνύματα στους απανταχού φασίστες και δυνάστες.

Αφήστε λοιπόν τους γραικυλισμούς και τα χαριεντίσματα με το θηρίο, και πράξτε άμεσα το πατριωτικό και πανανθρώπινο καθήκον σας. Παραπέμψτε την Τουρκία στο Ευρωπαϊκό δικαστήριο και εκδιώξτε τους άμεσα από το Συμβούλιο της Ευρώπης.

Έτσι θα αρχίσει να θρυμματίζεται σιγά σιγά η πανοπλία του αδηφάγου καθεστώτος, για να επιτύχουμε, εν τέλει, την πολυπόθητη ειρήνη στην περιοχή.