Ο Ηλίας Λεοντάρης είναι συμμαθητής και φίλος, από τα χρόνια της Σχολής Ευελπίδων. Όταν ήλθε στη Σχολή, παρά το σκληρό και ανελέητο καψόνι που τρώγαμε, πάντα γελούσε και έλεγε:

“Για μένα αυτά είναι ξεκούραση. Ξέρεις τι είναι να σηκώνεσαι στις πέντε το πρωί και να κουβαλάς σωλήνες ποτίσματος στα χωράφια;”

Αυτά και άλλες εμπειρίες από τη γεωργοκτηνοτροφική ζωή στο Πουρνάρι Δομοκού, απ’ όπου κατάγεται, τον έκαναν έναν σκληραγωγημένο αξιωματικό, που πρόσφερε πολλά στο στράτευμα και την Πατρίδα.

Τώρα ήλθε η ώρα να “αποχαιρετίσει” τα όπλα. Αφήνω το χαιρετισμό αυτόν να τον κάνει ο ίδιος:

Αποχαιρετισμός στα όπλα του Ηλία Λεοντάρη

Συμπληρώνω σε λίγες ημέρες κάτι παραπάνω από τέσσερεις δεκαετίες ενεργού υπηρεσίας στις ένοπλες δυνάμεις της Ελλάδος και της Κύπρου και πριν βγάλω τη στολή μου για τελευταία φορά, θεωρώ υποχρέωσή μου να απευθυνθώ προς εσάς.

Προς εσάς, που κατά καιρούς και σε διάφορους τόπους, με δεχτήκατε δίπλα σας ως συνεργάτη, προϊστάμενο ή υφιστάμενό σας και είχα το προνόμιο να επηρεάζω ή να ρυθμίζω την προσωπική και την επαγγελματική σας ζωή με τις αποφάσεις ή τις διαταγές μου καθώς και να σας εκπροσωπώ εντός και εκτός της χώρας.
Ήταν μεγάλη πραγματικά η τιμή και τώρα που το πλήρωμα του χρόνου πλησιάζει θα ήθελα να σας ευχαριστήσω γι’ αυτό που είστε και γι’ αυτό που κάνετε.

Εσείς της ενεργού δύναμης, της εφεδρείας, της εθνοφυλακής και του πολιτικού προσωπικού μας αντιπροσωπεύετε ένα μικρό ποσοστό του λαού μας, αλλά ανταποκριθήκατε στο κάλεσμα να υπηρετήσετε την πατρίδα και το ελληνικό έθνος σε μια περίοδο κατά την οποία εξελίσσεται ένας ιδιόμορφος πόλεμος.

Εσείς απαντήσατε στην πρόκληση της αριστείας, επιλέξατε έναν ιδιαίτερο τρόπο ζωής και θυσιάσατε ένα μέρος του εαυτού σας για το κοινό καλό.

Εσείς επιλέξατε να κάνετε τη διαφορά με την παρουσία σας σε κάθε γωνία της επικράτειας, στην ξηρά, τον αέρα και τη θάλασσα.

Εσείς ανήκετε σ’ εκείνους που δε συζητούν απλά!!!!, αλλά δέχονται τις προκλήσεις, συμμετέχουν στη «ζωή» και τη μετεξέλιξη του οργανισμού μας, εκλαμβάνουν τις κρίσεις ως ευκαιρίες, και αντιμετωπίζουν τις απειλές, (συμβατικές, ασύμμετρες ή υβριδικές), με αποφασιστικότητα.

Όπως και οι προκάτοχοί σας, είστε απλοί άνδρες και γυναίκες που κατάγονται από όλες τις γωνιές του ελληνισμού και προέρχονται απ’ όλες τις τάξεις του πληθυσμού. Είστε εσείς που επιδεικνύετε εξαιρετικό θάρρος, δέσμευση στο σκοπό και αφοσίωση στο καθήκον.
Με τη δική σας συνδρομή:
Μπορούμε να υπερασπιστούμε την πατρίδα, να διατηρήσουμε την ασφάλεια και τη σταθερότητα στην περιοχή μας και να εξασφαλίσουμε την ευημερία του λαού μας.

Κερδίσαμε την εμπιστοσύνη των φίλων και συμμάχων

Βλέπει ο κόσμος την Κύπρο και την Ελλάδα με «άλλο μάτι» και αναγνωρίζουν το ρόλο μας στο διεθνές περιβάλλον

Δημιουργούμε τη Δύναμη Αποτροπής και εκπέμπουμε το ισχυρό μήνυμα προς κάθε επιβουλευόμενο την εθνική μας ανεξαρτησία και κυριαρχία.

Εσείς είστε το ανταγωνιστικό μας πλεονέκτημα και ο πολύτιμος πολλαπλασιαστής ισχύος.
Εσείς αποτελείτε τη στρατιωτική μας οικογένεια, το θεσμό της οποίας σας καλώ να πλαισιώσετε και να ενισχύσετε την παρουσία της στην κοινωνία.

Εγώ, η σύζυγος μου Σόνια και τα παιδιά μας Ηλιάνα και Θάνος γνωρίζουμε πολύ καλά τις ιδιαιτερότητες, τις προκλήσεις και τις θυσίες της οικογένειας κάθε στρατιωτικού.

Γνωρίζουμε επίσης ότι η ισχύς των Ενόπλων μας Δυνάμεων είναι το προσωπικό μας και το προσωπικό μας είναι η στρατιωτική μας οικογένεια.

Εμείς, ως οικογένεια, σας ευχαριστούμε γιατί ανοίξατε την καρδιά σας και μας καλωσορίσατε στα σπίτια σας.
Ένα ταξίδι φθάνει στον προορισμό του. Ένα ταξίδι 43 χρόνων, μέσα από στενούς, χωμάτινους και ασφαλτοστρωμένους δρόμους, δάση και κοιλάδες, πεδιάδες και κακοτράχαλα εδάφη, απομεμακρυσμένα μικρά ή εγκαταλελειμμένα χωριά, πόλεις και μεγαλουπόλεις.

Στη διαδρομή συνάντησα πολλούς απλούς και σημαντικούς ανθρώπους, έζησα πίκρες και χαρές, μικρές και μεγάλες στιγμές και απέκτησα εμπειρίες.

Επιτρέψτε μου όμως να κλείσω λέγοντας ότι, καθώς αποχωρώ από την ενεργό υπηρεσία, αναχωρώ για τη νέα μου ζωή με απίστευτη υπερηφάνεια και απέραντη ευγνωμοσύνη, όχι μόνο επειδή έγινα στρατηγός και αρχηγός, αλλά απλά, επειδή είχα την τύχη και την τιμή να «περπατήσω» μαζί σας και να διοικήσω στρατιώτες.
Σας ευχαριστώ όλους και όλες και σας βεβαιώνω ότι θα παραμείνω και στη νέα μου ζωή ένας από σας.

Αντγος Ηλίας Λεοντάρης
Αρχηγός