Strategika51

Ο Τούρκος υπουργός Άμυνας Hulusi Akar σε αίθουσα ελέγχου και διοίκησης επιθετικών ντρόουν  στην Ιντλίμπ και το Χαλέπι, στη Συρία.

Στην Ιντλίμπ, η Τουρκία ξεκίνησε την πρώτη μαζική εκστρατεία επίθεσης με επιθετικά ντρόουν στην ιστορία. Τα επιθετικά ντρόουν ενήργησαν σε συνεννόηση με βλήματα πυροβολικού με καθοδηγητή λέιζερ. Οι Ρώσοι παρατηρητές που βρίσκονται στο έδαφος σημείωσαν αυτή τη νέα εξέλιξη και την θεωρούσαν μια μείζονα τακτική καινοτομία.

Η Τουρκία χρησιμοποιεί ντρόουν, ενώ η Συρία χρησιμοποιεί πολύ ταχύτερα και ελιγμότερα αεροσκάφη επίθεσης στο έδαφος. Και στις δύο περιπτώσεις, οι απώλειες στο έδαφος ήταν σημαντικές.

Πόλεμος είναι και σε έναν πόλεμο επιτρέπονται όλα τα χτυπήματα. Αυτό που προκαλεί στις μάχες μεταξύ της Τουρκίας και της Συρίας για την Ιντλίμπ είναι η συμπεριφορά στα όρια της σχιζοφρένειας της τουρκικής ηγεσίας.

Ο Τούρκος υπουργός Άμυνας και η ομάδα του προχώρησαν σε τέτοιο σημείο έτσι ώστε να παρακολουθούν τις επιθέσεις από μια αίθουσα ελέγχου και καθοδήγησης ντρόουν σαν να παρευρίσκονταν σε ποδοσφαιρικό αγώνα.

Ο πρόεδρος Ερντογάν, ο οποίος υπερηφανεύεται ενώπιον των βουλευτών στο Κοινοβούλιο ότι απαίτησε από τον Πούτιν να απομακρύνει τις ρωσικές δυνάμεις από το δρόμο των Τούρκων για να διευθετήσουν το λογαριασμό τους με τη Συρία, σ’ ένα μονόλογο αντάξιο μιας ταινίας Γουέστερν ή γκάνγκστερ, ή ένας σύμβουλος του Τούρκου προέδρου ο οποίος μιλά για τους 16 πολέμους μεταξύ της τσαρικής Ρωσίας και της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, λέγοντας ότι οι Τούρκοι δεν φοβούνται μια 17η αντιπαράθεση …

Όλα αυτά θέτουν ερωτήματα σχετικά με την πνευματική κατάσταση της τουρκικής ηγεσίας, η οποία φαίνεται εντελώς παράλογη, ακόμα περισσότερο όταν ο Ερντογάν δηλώνει δυνατά ότι δεν θα φύγει από την Ιντλίμπ, μια αντάρτικη επαρχία της Συρίας, επειδή είναι αυτός «ο οικοδεσπότης και όχι ο φιλοξενούμενος (το Διεθνές Δίκαιο έχει πεθάνει εδώ και πολύ καιρό, αλλά στη προκειμένη περίπτωση, η δήλωση αυτή αξίζει να καταταγεί σε ανθολογία).

Γνωρίζαμε ότι η Ιντλίμπ είναι de facto τουρκικό προτεκτοράτο, αλλά είναι η πρώτη φορά στη σύγχρονη ιστορία ότι ένας αρχηγός κράτους διεκδικεί ένα μέρος της επικράτειας ενός άλλου κυρίαρχου κράτους να είναι δικό του με τόσο θρασύ τρόπο. Εάν μπορούσε, θα είχε ήδη επιτεθεί στη Ρωσία και αυτός είναι ο λόγος γιατί απείλησε να επιβάλει κυρώσεις στους Ευρωπαίους συμμάχους του με έναν εκβιασμό  που δεν έχουμε δει εδώ και αιώνες. Αυτός είναι επίσης ο λόγος για τον οποίο ισχυρίζεται ότι βομβάρδισε έναν χώρο παραγωγής χημικών όπλων στο Χαλέπι για να προσφέρει την ευκαιρία στα γεράκια του αμερικανικού στρατιωτικο-βιομηχανικού συμπλέγματος να επεμβαίνουν ή τουλάχιστον να έχουν μοχλούς πίεσης ενόψει μιας τέτοιας πιθανότητας.

Ποιοι είναι οι στόχοι του Ερντογάν στην Ιντλίμπ; 

• Να προστατεύει τους Σύρους αντάρτες και ειδικά το τι απομένει από το εργαλείο Αλ Κάιντα κάτω από νέα ετικέτα και άλλες εξτρεμιστικές οργανώσεις τις οποίες υποστήριξαν, χρηματοδότησαν και εξόπλισαν μέχρι τέλους οι δυτικές και αραβικές χώρες για να επιτύχουν την αποτροπή του καθεστώτος στη Συρία;
• Μήπως θέλει να κατέχει εδάφη τα όποια διεκδίκησαν οι Τούρκοι για να αποτρέψει τη Συρία από την διεκδίκηση της επαρχίας του Χατάι;
• Μήπως να είναι εκείνος που θα σώσει το σχέδιο αναδιαμόρφωσης της Μέσης Ανατολής, όπως είχε αρχικά σχεδιαστεί για να αναλάβει ένα νέο κυρίαρχο ρόλο στο Λεβάντε και την Ανατολή;

Όποιες και αν είναι οι τουρκικές δικαιολογίες, δεν στέκονται. 

Η απώλεια 200 Τούρκων στρατιωτικών μπορεί να δικαιολογήσει αντίποινα, αλλά όχι μια πολιτική που φαίνεται όλο και πιο πολύ παράλογη και μεγαλομανική, προσφέροντας ομοιότητες με εκείνη της μακροπρόθεσμης στρατηγικής του Ισραήλ. Συνοπτικά, η τουρκική ηγεσία φαίνεται να έχει τρελαθεί.