Φανούλα Αργυρού*

Ο Γενικός Γραμματέας δέχεται ότι η περιφραγμένη περιοχή αποτελεί ένα μικρό μόνο μέρος των Βαρωσίων (έκθεση του ΓΓ για τις καλές του υπηρεσίες του 1993). Τα πιο πάνω υποδηλούν ότι η αναφορά στα Βαρώσια στο ψήφισμα 550 (84) δεν αφορά μόνο την περιφραγμένη περιοχή της πόλης, χωρίς ωστόσο να καθορίζει την έκταση των Βαρωσίων.

Κάθε λίγο και λιγάκι παίρνουν και φέρνουν στο προσκήνιο για να εμπαίζουν τον λαό ότι τάχατες έγκειται η ώρα της … επιστροφής της Αμμοχώστου. Αλλά με τουρκικές προδιαγραφές και όρους! Η όλη σκευωρία βρίσκεται στην κατάφωρη παραβίαση, εδώ και χρόνια, της σχετικής παραγράφου του ψηφίσματος 550 του 1984 από όλους. Επικεντρώνοντας επιτήδεια στην «επιστροφή» της «περίκλειστης» περιοχής! Ξεχνώντας ενσυνείδητα ότι τέτοιο θέμα δεν τέθηκε ποτέ από το σχετικό ψήφισμα.

Το Ψήφισμα 550 11ης Μαΐου 1984 παράγραφος 5 λέγει επιγραμματικά :

“Considers attempts to settle any part of Varosha by people other than its inhabitants as inadmissible and calls for the transfer of this area to the administration of the United Nations”.

(Με την ψήφο της κυβέρνησης του Ηνωμένου Βασιλείου που το σύνταξε).

«Θεωρεί τις απόπειρες για εποικισμό οποιουδήποτε τμήματος των Βαρωσίων από πρόσωπα άλλα από τους κατοίκους τους ως απαράδεκτες και ζητά τη μεταβίβαση της περιοχής αυτής στην διοίκηση των Ηνωμένων Εθνών».

Πού βρίσκεται λοιπόν οποιαδήποτε αναφορά για επιστροφή μόνον της «περίκλειστης» περιοχής και μάλιστα με… ανταλλάγματα;

Η πρόσφατη, νέα κοροϊδία από τους Τούρκους, οι οποίοι πότε μάς λένε ότι δεν έχουν οι Έλληνες της Κύπρου περιουσίες στην Αμμόχωστο, γιατί αυτές ανήκουν στον Αλλάχ (με τα περιβόητα βακούφια), και πότε, όπως πρόσφατα. Αφού συνεδρίασαν στα κατεχόμενα Τούρκοι από την Τουρκία και «αξιωματούχοι» των κατεχομένων σκέφτηκαν και είπαν να ανοίξουν την «περίκλειστη» (fenced area) της πόλης. Και μάλιστα συνεδρίασαν δίχως τον Μουσταφά Ακιντζί! Ο οποίος επανέλαβε, έγραψε ο Τύπος, ότι θα ήταν καλό να άνοιξε το Βαρώσι κάτω από την εποπτεία των Ηνωμένων Εθνών. Αλλά, πρόσθεσε, ότι «το Βαρώσι έχει διεθνή διάσταση και δεν πρέπει να χρησιμοποιείται ως ‘εσωτερικό θέμα’, αλλά να συζητηθεί στο πλαίσιο όλων των προβλημάτων της Κύπρου» (Φεβρουάριος 2020). Με άλλα λόγια, να συζητηθεί στο πλαίσιο συνολικής λύσης, όπως επιμένει η Τουρκία. Παραβιάζοντας την σχετική παράγραφο του ψηφίσματος 550 του 1984. Όπως μας λέγει και η εγγυήτρια Βρετανία, η οποία και ευθύνεται διπλά για την παραβίαση, εφόσον η ίδια σύνταξε το ψήφισμα!

Η γνωμάτευση της Κλαίρης Πάλλυ

Σήμερα όσο ποτέ επιχειρείται μια κατάφωρη παραπλάνηση και από την δική μας πλευρά, εφόσον μετατρέπεται η υποχρέωση της Τουρκίας σε …μέτρο οικοδόμησης εμπιστοσύνης. Αν πραγματοποιηθεί, θα εξασφαλίσει στους Τούρκους την αναγνώριση που επιδιώκουν.

Δεύτερον και πολύ σημαντικό σε σχέση με τα σημερινά είναι η γνωμάτευση της πρώην Συνταγματολόγου της Κυπριακής Δημοκρατίας Κλαίρης Πάλλυ, στην οποία κανένας δεν αναφέρεται. Και η οποία, στη γνωμάτευσή της το 1993/94 για τα τότε βρετανικά Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης, που δέχθηκε δίχως να ζητήσει καμία αλλαγή ο μ. Γλαύκος Κληρίδης, για το άνοιγμα του Αεροδρομίου Λευκωσίας και επιστροφής των Βαρωσίων, κατέληγε πως:

«Για να πάρουν πίσω μια έρημο η οποία ήδη ανήκει στους ιδιοκτήτες της, στην ουσία όλοι οι υπόλοιποι Ελληνοκύπριοι πρόσφυγες θα θυσιαστούν – για εκείνο που ονομαζόταν ‘αμμοχωστοποίηση’ του κυπριακού προβλήματος».

« In order to get return of a desert to which its owners are entitled, all other Greek Cypriot refugees are in practice being sacrificed – what used to be called “Famagustization of the Cyprus problem”.

Α) Η κ. Πάλλυ θεωρούσε στην έκθεσή της την εφαρμογή των ΜΟΕ ως την πρώτη και/ή την τελευταία φάση της λύσης του κυπριακού προβλήματος, για τον λόγον ότι α) η τουρκική και τ/κ πλευρά δεν θα αισθάνονται πλέον την ανάγκη να κινηθούν προς την κατεύθυνση λύσεως, επειδή τα οικονομικά και άλλα προβλήματα που αντιμετώπιζαν θα είχαν επιλυθεί.

Β) Η συνεργασία, βοήθεια και διατύπωση απόψεων από τις δύο πλευρές καταγγελλόταν ως έμμεση αναγνώριση της τ/κ «διοίκησης».

Ακριβώς ό,τι θα συμβεί, αν εφαρμοστούν τα όσα λέγονται σε σχέση με την επιστροφή των «τριών γειτονιών» και αυτές, αν και εφόσον περάσουν χρόνια, που θα χρειαστούν για επιτήδειες χρονοβόρες μελέτες, ιστορίες και παραμύθια για να περνά ο καιρός. Συν τις νέες απαιτήσεις των Τούρκων για συνεταιρισμό και για τις γειτονιές εκείνες…

Από το 1980 οι Τούρκοι ξεκαθάρισαν τι εννοούν με επιστροφή του Βαρωσιού.

Καθ’ όλο το 1980 οι Τούρκοι επιζητούσαν αναγνώριση. Στις 15 Νοεμβρίου 1980 ο Κενάν Ατακόλ (ψευδουϋπουργός εξωτερικών) σε συνάντησή του με αξιωματούχους του Φόρεϊν Όφις εξήγησε και τι εννοούσε η τουρκοκυπριακή πλευρά με «επιστροφή» του Βαρωσιού.

«… Επιβεβαίωσε ότι μόνον η παραθαλάσσια γραμμή με τα ξενοδοχεία προσφερόταν, και, αυτό, όταν θα έπαιρναν εις αντάλλαγμα αναγνώριση του ‘Ερτζά’ν»…» σημείωσε ο κ. D.J. Plumbly του Νοτίου Τμήματος Ευρώπης.

Σύμφωνα δε με τον Hugo Gobbi, τον μόνιμο αντιπρόσωπο του ΓΓ του ΟΗΕ στην Κύπρο (1980-84), ουσιαστικά το Βαρώσι θα διατηρείτο στα χέρια των Τουρκοκυπρίων και του τουρκικού στρατού. Όπως σήμερα…

Στις 30 Δεκεμβρίου 1980 ο Τούρκος αξιωματούχος υπεύθυνος για το Κυπριακό στο τουρκικό υπ. Εξωτερικών Τουναμπάς είπε στους Βρετανούς ότι … μόνον το Βαρώσι ήταν στη συζήτηση, η παλαιά πόλη της Αμμοχώστου οπωσδήποτε δεν περιλαμβανόταν και στο εδαφικό η τουρκική πλευρά θεωρούσε ως πρώτο βήμα την συμφωνία με το μέγεθος της περιοχής για την κάθε ζώνη.

Επιτήδειες δραστηριότητες

Διαχρονικά αχαλίνωτες υπήρξαν οι … δραστηριότητες με σεμινάρια και συζητήσεις για το θέμα της Αμμοχώστου. Όπως το σεμινάριο που διοργανώθηκε από κοινού από το Ελληνικό Παρατηρητήριο του London School of Economics στις 21 Φεβρουαρίου 2014 και το Τμήμα Σύγχρονων Τουρκικών Σπουδών του λονδρέζικου πανεπιστημίου, και μια άλλη συνάντηση την προηγουμένη, σε αίθουσα κτιρίου της βρετανικής Βουλής, στο Porculis House, που διοργάνωσε η persona non grata από την ηγεσία της Ομογένειας Βρετανίας, Βρετανίδα Εργατική «διζωνική» Μαίρη Σάουθκοτ, των λεγόμενων και ανύπαρκτων «Φίλων της Κύπρου», με τίτλο «Αναβιώνοντας την Αμμόχωστο σε οικολογική πόλη». Που ήταν μάλλον υπό τύπον ερωτήσεων και απαντήσεων, έλαβαν μέρος Ελληνοκύπριοι και Τουρκοκύπριοι, μέλη της οργάνωσης της νεοσύστατης, τότε, λεγόμενης Ecocity group, της πρωτοβουλίας για δικοινοτική Αμμόχωστο και ορισμένα άλλα άτομα της παροικίας, καθώς και εκπρόσωπος των Βαρωσιωτών Βρετανίας.

«Δικοινοτική» περιοχή

Εν κατακλείδι, οι πληροφορίες μας ήσαν ότι είχαν δημιουργηθεί διάφορες ομάδες οι οποίες επεξεργάζονταν διάφορα σενάρια και σχέδια, περιλαμβανομένων και των… νεο-σοφισθέντων σχεδίων για οικολογική, υποτίθεται, Αμμόχωστο. Με διάφορες περίεργες προδιαγραφές που, σε τελική ανάλυση, προωθούν μια μοιρασιά όσης περιοχής επιστραφεί («περιφραγμένης»), και όχι καθαρά ολόκληρης της πόλης στους νόμιμους εκτοπισθέντες Έλληνες κατοίκους της, μια «δικοινοτική» περιοχή!

Και, το σπουδαιότερο: Τι σχέση έχουν όλα αυτά τα με τις πρόνοιες του ψηφίσματος 550 του 1984 του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών και την άνευ όρων επιστροφή όλων των νομίμων κατοίκων της πόλης; Και τη θέση του Υπουργείου Εξωτερικών της Κυπριακής Δημοκρατίας;

Θέση του Υπουργείου Εξωτερικών της ΚΔ

Θέση του Υπουργείου Εξωτερικών της ΚΔ είναι ότι: «Το Σ.Α. δεν χρησιμοποίει τον όρο ‘περιφραγμένη περιοχή’ σε κανένα από τα ψηφίσματά του».

Στις 11 Μαρτίου 2014 με επιστολή του προς τον συμπατριώτη μας Δημοτικό Σύμβουλο Αμμοχώστου, Ανδρέα Μορφίτη, ο οποίος ζήτησε διευκρινίσεις σχετικά με την αναφορά «Βαρώσια» στο ψήφισμα 550 (1984) του Συμβουλίου Ασφαλείας των Η. Εθνών, ο Γενικός Διευθυντής του Υπ. Εξωτερικών της ΚΔ, Αλέξανδρος Ν. Ζήνων, απάντησε:

«Η παράγραφος (5)… θεωρεί τις απόπειρες για εποικισμό οποιουδήποτε τμήματος των Βαρωσίων από πρόσωπα άλλα από τους κατοίκους τους ως απαράδεκτες και ζητά τη μεταβίβαση της περιοχής αυτής στην διοίκηση των Ηνωμένων Εθνών. Το όνομα Varosha («Βαρώσια») απαντάται επίσης στα ψηφίσματα 789(1992), 889 (1993) και 902(1994). Σε ουδένα από αυτά τα ψηφίσματα περιλαμβάνεται ο όρος ‘περιφραγμένη περιοχή’ (“fenced area”)».

Και ολοκληρώνει ο κ. Αλέξανδρος Ζήνων: «Συμπερασματικά αναφέρουμε ότι: (α) το ψήφισμα 550 (1984) δεν καθορίζει τι σημαίνει γεωγραφικά ο όρος Varosha, («Βαρώσια»). (β) Στο ίδιο ψήφισμά του το Σ.Α χαρακτηρίζει ως απαράδεκτη κάθε απόπειρα εποικισμού οποιουδήποτε τμήματος των Βαρωσίων (υπογρ. δική μας). (γ) Το Σ.Α δεν χρησιμοποίει τον όρο «περιφραγμένη περιοχή» σε κανένα από τα ψηφίσματά του. (δ) Ο Γενικός Γραμματέας δέχεται ότι η περιφραγμένη περιοχή αποτελεί ένα μικρό μόνο μέρος των Βαρωσίων (έκθεση του ΓΓ για τις καλές του υπηρεσίες του 1993). Τα πιο πάνω υποδηλούν ότι η αναφορά στα Βαρώσια στο ψήφισμα 550 (84) δεν αφορά μόνο την περιφραγμένη περιοχή της πόλης, χωρίς ωστόσο να καθορίζει την έκταση των Βαρωσίων».

Στην Έκθεση του ΓΓ του 1993 η αναφορά λέγει, μεταξύ άλλων: «Η περιφραγμένη περιοχή αποτελεί ένα μικρό μόνο μέρος των Βαρωσίων. Από τον Αύγουστο του 1974, χρόνο περίφραξής της από τις τουρκικές δυνάμεις, αποτελεί ‘πόλη φάντασμα’. Έκτοτε, τα Ηνωμένα Έθνη θεωρούν τις τουρκικές Δυνάμεις και συνεπώς την Κυβέρνησης της Τουρκίας υπεύθυνη για τη διατήρηση του status quo στην περιφραγμένη περιοχή…».

Όνειρα και σχέδια με τουρκικές προδιαγραφές…

Υ.Γ. Ευχαριστώ τον κ. Ανδρέα Μορφίτη για το αντίγραφο. Φ.Α.

*Ερευνήτρια/δημοσιογράφος

Πηγή: Σημερινή