Του Michael Rubin

Η καλύτερη χρηματοδότηση του State Department είναι συγκεντρωτική και αφορά τόσο την πολιτική αριστερά, όσο και την πολιτική δεξιά. Οι επικριτές της υποχρηματοδότησης του Foggis Bottom έχουν δίκιο πιστεύοντας πως η ορθή και αποτελεσματική διπλωματία είναι ικανή να αποτρέψει την ανάγκη συμμετοχής σε δαπανηρές στρατιωτικές επιχειρήσεις. Ωστόσο, το να πετάς χρήματα στο Foggy Bottom δεν αποτελεί πανάκεια, για τον απλό λόγο πως οι επαχθείς περιορισμοί ασφαλείας του State Department υποβαθμίζουν την αποτελεσματικότητά τους. Είναι δύσκολο να κερδίσεις την μάχη των ιδεών ή να εμπλακείς επιτυχώς με κυβερνητικούς αξιωματούχους και το κοινό τους, ειδικά όταν ζεις και εργάζεσαι αφήνοντας σπανίως πίσω σου διπλωματικές ενώσεις-σχέσεις.

Πολύ συχνά, η διπλωματική κουλτούρα υπονομεύει την αποτελεσματικότητα της διπλωματίας. Πάρα πολλοί πρεσβευτές πιστεύουν ότι τα πρωτοσέλιδα τα οποία γεμίζουν με αυταρχικούς ηγέτες και ψευδείς επαίνους, σηματοδοτούν μία διπλωματική επιτυχία. 

Σκεφτείτε τον Frank Ricciardone, ο οποίος ως πρέσβης στην Αίγυπτο κατά την διάρκεια της ώθησης της κυβέρνησης George Bush για εκδημοκρατισμό, επαίνεσε τον Hosni Mubarak, ο οποίος ήτο αυταρχικός ηγέτης της Αιγύπτου. ”Ο πρόεδρος Μουμπάρακ είναι πολύ γνωστός στις ΗΠΑ”, ανέφερε ο Ρικιαρντόνε σε ομάδα Αιγυπτίων φοιτητών. ”Είναι σεβαστός προς εμάς, εάν έπρεπε να θέσει υποψηφιότητα για αξίωμα στις ΗΠΑ, υποθέτω πως θα μπορούσε να αναλάβει ένα σημαντικό αξίωμα ως ηγέτης ο οποίος θα μπορούσε να γιγαντωθεί στην παγκόσμια σκηνή”.

Αν ο Ρικιαρντόνε πίστευε πραγματικά αυτή την δήλωση, θα έπρεπε να  είχε ανακληθεί αμέσως. Παρερμήνευσε εντελώς την Αίγυπτο, την απογοήτευση και την οργή μέσα στην Αιγυπτιακή κοινωνία που τελικά οδήγησε στην εκδίωξη του Μουμπάρακ από την Αραβική Άνοιξη. Αν δεν το έκανε, τότε αντάλλαξε τις προσπάθειες των ΗΠΑ για την προώθηση των φιλελεύθερων μεταρρυθμίσεων, καθώς και την χαλάρωση της πολιτικής πίεσης, για χάρη της σχέσης του με τον ηγέτη της Αιγύπτου. 

Δυστυχώς για μια συγκεκριμένη κατηγορία πολιτικών, η τάση να επαινούν τα απολυταρχικά καθεστώτα αποτελεί συνεχές πρόβλημα.

Σκεφτείτε την Τουρκία: Μία σειρά πρέσβεων των ΗΠΑ υποβάθμισε την απειλή που έθεσε ο Ερντογάν, ο απολυταρχικός αυτός ηγέτης, προς τα οικονομικά συμφέροντα των ΗΠΑ και τον φιλελευθερισμό γενικότερα. Σε ομιλία του στο Γκντάνσκ της Πολωνίας, το 2005, ο Υφυπουργός Εξωτερικών Ντανιέλ Φράιντ σχολίασε πως το τουρκικό Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης του Ερντογάν, ήταν απλώς ένα πολιτικό ισλαμικό ισοδύναμο ενός ευρωπαϊκού χριστιανοδημοκρατικού κόμματος. Η Υπουργός Εξωτερικών Κοντολίζα Ράις επαίνεσε την πορεία του Ερντογάν προς την Ευρώπη, σε μία εποχή που όδευε προς την αντίθετη κατεύθυνση. Πολλοί πρεσβευτές των ΗΠΑ επαίνεσαν την Τουρκία και αρνήθηκαν να την κατηγορήσουν για την συμπεριφορά της επί του διεθνούς πεδίου. Ο Ρος Γουίλσον, ο οποίος διατέλεσε πρέσβης των ΗΠΑ στην Τουρκία από το 2005 μέχρι το 2008, προφανώς στήριξε τον Ερντογάν και απομάκρυνε το χαλί του από τους κοσμικούς και τους φιλελεύθερους αντιπάλους του, χαρακτηρίζοντας τα Τουρκικά αντιπολιτευτικά κόμματα ως απλά ”παράσιτα”.

Δυστυχώς, ο Ντέιβιντ Σάτερφιλντ, αξιωματικός της υπηρεσίας εξωτερικών των ΗΠΑ, ο οποίος ανέλαβε καθήκοντα στην τουρκική πρεσβεία έπειτα από 7 μήνες, φαίνεται να ακολουθεί την ίδια τακτική απέναντι στην δικτατορία, ακριβώς όπως ο Ρικαρντιόνε και ο Γουίλσον.

Μόλις πριν λίγες μέρες η κυβέρνηση Ερντογάν ισχυρίστηκε πως δεν υπήρχε κανένα κρούσμα  κορωνοϊού στην Τουρκία, δικαιολογώντας το λέγοντας πως τα αρχαία οθωμανικά γονίδια θωρακίζουν το ανοσοποιητικό από τον κορωνοϊό, πρόσθεσε μάλιστα πως η Τουρκία θα μπορούσε να παρουσιάσει θετικά αποτελέσματα ιατρικών δοκιμών, μόλις σε λίγα λεπτά. Τις ημέρες που ακολούθησαν, η πλάνη που προέβαλε η κυβέρνηση Ερντογάν έγινε ευρέως γνωστή, καθώς αναγνωρίστηκαν περιπτώσεις ασθενών στην Τουρκία, εκ των οποίων πολλοί κατέληξαν νεκροί από αναπνευστική ανεπάρκεια. Ακόμα και πριν από μία εβδομάδα, επισκέπτες από την Τουρκία, ανέφεραν μέσω των ΜΜΕ , πως η Τουρκική κυβέρνηση δεν προβάλει τους ασθενείς που βρίσκονται εγκλωβισμένοι σε καραντίνα στο κύριο αεροδρόμιό της.

Η τουρκική αντιπολίτευση είναι εξοργισμένη, έχοντας στο πλευρό της δύο σημαντικές πολιτικές νίκες σε Κωνσταντινούπολη και Άγκυρα, οι οποίες της δίνουν σημαντικό πολιτικό εκτόπισμα. Τι κάνει λοιπόν ο Σάτερφιλτ; Σύμφωνα με τον τουρκικό τύπο δήλωσε: ΄΄η απάντηση της τουρκικής κυβέρνησης ήταν ταχεία και διεξοδική και θέλω να τους ευχαριστήσω για αυτο. Οι επαγγελματίες του ιατρικού κλάδου της Τουρκίας είναι ήρωες”.

Μην εξαπατάστε, οι γιατροί και οι νοσοκόμες της Τουρκίας είναι ήρωες, ειδικά εκείνοι οι οποίοι έχουν προσπαθήσει να πείσουν την κυβέρνηση Ερντογάν να παραδεχθεί την έντονη τρωτότητα της χώρας απέναντι στην πανδημία. Ο Ερντογάν μπορεί να είναι ευγνώμων για αυτήν την έκβαση, η οποία τον βοηθά να εκδιώξει την ευθύνη από πάνω του και να προστατευτεί από την κακή κρατική διαχείριση που υπάρχει εντός Τουρκίας. Ωστόσο οι προσπάθειες του Σάτερφιλντ να επαινέσει την κυβέρνηση της Τουρκίας δεν θα αλλάξουν την στάση του Ερντογάν προς τις ΗΠΑ, ούτε θα μειώσουν τον αχαλίνωτο αντιαμερικανισμό που υπάρχει εντός Τουρκίας. Αν μη τι άλλο, συνεχίζει την τάση της Αμερικανικής πρεσβείας στην Άγκυρα, δίνοντας προτεραιότητα στην συκοφαντία προς τους ηγέτες της Τουρκίας σχετικά με μία ρεαλιστική αξιολόγηση των πράξεών τους.

Ο Σάτερφιλντ μπορεί να πιστέψει πως αυτός ο αντιφατικός έπαινος βοηθάει την προώθηση των συμφερόντων των ΗΠΑ. Όπως έχει δείξει η ιστορία στην Τουρκία, κάνει λάθος και η αμερικανική διπλωματία θα οδηγηθεί σε ολέθρια αποτελέσματα.

Μετάφραση Χωριανόπουλου Άγγελου

washingtonexaminer.com