Του George Callaghan

Ενέπνευσε τον Χίτλερ. όπως δήλωσε το ναζιστικό καθεστώς, ”Ποιός ξέρει ή θυμάται τους Αρμένιους;”. O Der Fuhrer πίστευε ότι, θα μπορούσε και εκείνος να διαπράξει μία γενοκτονία και να γλιτώσει την τιμωρία, καθώς είχε συμβεί και στο παρελθόν αυτό με την γενοκτονία των Αρμενίων.

Είναι η μοναδική γενοκτονία που αρνείται συνεχώς μια κυβέρνηση; Τι συνέβη στην γενοκτονία των Αρμενίων.

Από το 1915 μέχρι τις αρχές του 1920 εκατοντάδες χιλιάδες Αρμένιοι δολοφονήθηκαν από την Οθωμανική Αυτοκρατορία, ορισμένοι άμεσα και άλλοι έμμεσα. Αυτή δεν ήταν η μοναδική φορά που η Οθωμανική Αυτοκρατορία διέπραττε μία θηριωδία έναντι της Αρμενικής μειονότητας. 

Τα γνωρίζουμε όλα αυτά επειδή οι Οθωμανοί τα κατέγραψαν με χαρά. Τα κατέγραψαν επίσης Γερμανοί και Αυστροούγγροι ομόλογοί τους. Ορισμένοι γερμανοί αξιωματικοί γραφειοκράτες ήταν αντίθετοι σε αυτές τις πράξεις βαρβαρότητας. Μερικές από αυτές εγκρίθησαν μετά χαράς, ενώ άλλες πέρασαν απαρατήρητες χωρία να αμφισβητηθούν όμως από κανέναν. 

Οι ΗΠΑ είχαν ουδέτερη στάση στον Ά Παγκόσμιο Πόλεμο μέχρι το 1917, αλλά οι Αμερικανοί διπλωμάτες ήταν καλά ενημερωμένοι για αυτά τα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας. Ακόμα και μετά το 1917 οι ΗΠΑ και το Sublime Porte δεν κήρυξαν πόλεμο ποτέ ο ένας στο άλλον. Αμερικανοί διπλωμάτες περιπλανήθηκαν ελεύθερα και συγκέντρωσαν άφθονα αποδεικτικά στοιχεία για τα τεράστια εγκλήματα κατά των Αρμενίων.

Κάποια άλλα ουδέτερα έθνη είχαν διπλωματικά σώματα εντός Τουρκίας, τα οποία διαμαρτύρονταν συνεχώς για την γενοκτονία. Οι οθωμανικές αρχές δεν προσπάθησαν να κρύψουν την αλήθεια. Ήταν αμετανόητοι για αυτά που είχαν κάνει.

Ποιοί διέπραξαν τις δολοφονίες; Δεν ήταν όλοι οι δολοφόνοι Τούρκοι. Η Οθωμανική Αυτοκρατορία ήταν μία πολυγλωσσική και πολυεθνική κρατική οντότητα. Μερικοί από τους δολοφόνους των Αρμενίων ήταν Κούρδοι. Αυτό βέβαια δεν λειτούργησε ως ελαφρυντικό για του Κούρδους 60 χρόνια αργότερα. Ποιοί ήταν οι Τούρκοι; Αυτή είναι μία πολύ δύσκολη ερώτηση. Πολλοί άνθρωποι ακόμα και στην Ανατολία ανήκαν σε εθνοτικές μειονότητες και μιλούσαν πολλές γλώσσες εξαιρουμένης της Τουρκικής.

Η Κωνσταντινούπολη μάλιστα είχε το θράσος να ζητήσει πολιτική ασφάλεια για τους κατοίκους της, από την Αμερική, απαιτώντας αποζημίωση και προστασία για τους χιλιάδες θανάτους Αρμενίων. Δεν πρέπει οι οικονομικές αποζημιώσεις να μεταβούν στον κοντινότερο συγγενή; Όχι, όχι, όλοι οι συγγενείς ήταν νεκροί, άρα το Οθωμανικό Κράτος ήταν ο δικαιούχος των αποζημιώσεων. Δεν μπορεί να υπάρξει σαφέστερη απόδειξη πως το κράτος υποκινεί μαζικές δολοφονίες.

Γεγονός αποτελεί πως υπήρξαν δίκες εντός Τουρκίας για την γενοκτονία των Αρμενίων. Μερικοί άνθρωποι που διέπραξαν εγκλήματα ενάντια του Αρμενικού πληθυσμού τιμωρήθηκαν. Γιατί; ήταν αυτό μία απλή κίνηση δημοσίων σχέσεων για να ικανοποιηθεί η επιθυμία των συμμάχων περί δικαιοσύνης; 

Πρέπει να είναι αυτονόητο πως κανείς δεν πρέπει να διώκεται για την εθνικότητα ή την πίστη του. Αυτό ισχύει για τους Αρμένιους, τους Τούρκους, τους Χριστιανούς, τους Μουσουλμάνους και όλους του ανθρώπους. Αυτό το άρθρο δεν έχει ως σκοπό να καλλιεργήσει την τουρκοφοβία. Η τουρκική προκατάληψη είναι τόσο κατακριτέα όσο και η αρμενική προκατάληψη. Κανείς που ζει σήμερα στην Τουρκία δεν συμμετείχε στην γενοκτονία των Αρμενίων. Ωστόσο, υπάρχουν πολλοί άνθρωποι εντός Τουρκίας που υποστηρίζουν πως ένα τέτοι έγκλημα ενάντια στην ανθρωπότητα δεν συνέβη ποτέ.

Οι Αρμένιοι εστάλησαν σε αναγκαστική μετακίνηση προς την Συρία. Πολλοί ετέθησαν στο περιθώριο, ορισμένοι βρήκαν καταφύγιο στην Συρία, μερικοί κατάφεραν να φτάσουν και μέχρι την Κύπρο, η οποία τότε βρισκόταν υπό την αιγίδα της Μεγάλης Βρετανίας. Εκεί πολλοί Αρμένιοι βρήκαν διάδοχη πατρίδα και κάναν τα Κυπριακά εδάφη σπίτι τους.

Υπάρχουν Τούρκοι οι οποίοι προστάτευσαν την Αρμενική μειονότητα. Ένας μικρός αριθμός Τούρκων περιφρουρεί γενναία τους Αρμένιους γείτονες. Αυτοί οι ορθά πράττοντες Τούρκοι πρέπει να χαιρετιστούν για τον ηρωισμό τους, όπως η Γερμανία τιμά την ένδοξη μνήμη εκείνων που με βάση τις αρχές της ανθρωπότητας έσωσαν Εβραίους οι οποίοι θα γινόντουσαν θύματα σφαγής του Γ Ράιχ. Η ηθική δεν γνωρίζει εθνικότητα, ούτε και η ανηθικότητα. Υπάρχουν ηθικές φωνές εντός Τουρκίας, οι οποίες έχουν τι θάρρος να δηλώσουν πως ο λαός τους έπραξε αυτά τα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας σε τεράστια κλίμακα το 1915 και ύστερα. Χρειάζεται μεγαλοψυχία για να αναγνωρίσει κανείς πως οι συμπατριώτες τους κάναν τέτοια λάθη.

Τι συνέβη με τα ζητήματα υπεράσπισης; Οι Τούρκοι εθνικιστές -που αποτελούν μεγάλο ποσοστό της τουρκικής κοινωνίας- θα προσπαθήσουν να αποσπάσουν την προσοχή τους από αυτό. Αυτοί οι σκληροπυρηνικοί εθνικιστές θα πουν πως η παρουσίαση του ιστορικού γεγονότος είναι αντιτουρκική.  Θα πουν πως πολλοί Τούρκοι και Μουσουλμάνοι στην περιοχή σφαγιάσθησαν κατά την διάρκεια του Ά Παγκοσμίου Πολέμου και ύστερα. Αυτό είναι αλήθεια, αν και οι αριθμοί στους οποίους αναφέρονται είναι εμφανώς διογκωμένοι. Τα εγκλήματα που διαπράττονται κατά των Τούρκων αξίζουν μελέτης. Ο τουρκικός λαός που έπεσε θύμα αξίζει επίσης να συμπεριληφθεί στην μελέτη. Τίποτα από αυτά όμως δεν κάνει την γενοκτονία των Αρμενίων αποδεκτή. 

Υπάρχουν άνθρωποι στην Τουρκική Δημοκρατία που αναγνωρίζουν ότι εκατοντάδες χιλιάδες Αρμένιοι σκοτώθηκαν ως αποτέλεσμα αυτού του πολέμου. Είναι αρκετά γενναίοι για να παραδεχθούν πως αρκετοί Αρμένιοι δεν δολοφονήθησαν μόνο δια πυροβολισμού, αλλά μέσω φρικτών βασσανιστηρίων. Σημειώνουν επίσης πως πολλοί Αρμένιοι βρέθηκαν νεκροί λόγω υποσιτισμού. Ωστόσο αδυνατούν να αναγνωρίσουν την γενοκτονία. Ισχυρίζονται πως η κλίμακα της σφαγής δεν ήταν αρκετά μεγάλη και δεν υπήρχε κεντρική καθοδήγηση. Αν κάποιος δολοφονηθεί για την εθνικότητά του αυτό δεν αποτελεί γενοκτονία, αποτελεί ρατσιστική κάθαρση. Πόσοι άνθρωποι πρέπει να δολοφονηθούν για να χρησιμοποιήσουμε τον όρο γενοκτονία; Είναι 100, 1.000 ή 100.000; Αν είναι ένα εκατομμύριο σίγουρα μπορούμε να τον χρησιμοποιήσουμε. Ο αριθμός των θυμάτων ανέρχεται σε εκατοντάδες χιλιάδες ακόμα και για τον πιο συντηρητικό επιστήμονα που σέβεται τον τίτλο  του.

Υπάρχουν και άλλοι που δηλώνουν πως η Οθωμανική αυτοκρατορία έσφαξε εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους ως πράξη αρετής. Η διαστροφή μίας τέτοιας στάσης είναι ακατανόητη.

Η Δημοκρατία της Τουρκίας είχε έναν ολέθριο νόμο στο καταστατικό. Αναφέρει πως ”η προσβολή της Τουρκικότητας είναι έγκλημα”. ”Προσβολή της Τουρκικότητας” είναι αυτό που οι περισσότεροι άνθρωποι αποκαλούν ”λέω την αλήθεια” όσον αφορά την γενοκτονία των Αρμενίων. Η κυβέρνηση του Ερντογάν είναι ιδιαίτερα αυστηρή στην τήρηση αυτού του νόμου. Ο νόμος ορίζει πως επιτρέπεται η επίκριση του Μουσταφά Κεμάλ, αλλά όχι η χρήση του με ντροπιαστικό περιεχόμενο. Στη πραγματικότητα οποιαδήποτε κριτική έναντι του Κεμάλ αποδίδεται ως ατιμωτική της μνήμης του. Ο Κεμάλ ήταν ο ιδρυτής της Τουρκικής Δημοκρατίας. Το καθεστώς του στην Τουρκία είναι θρυλικό. Κάθε πόλη όσο ασήμαντη και αν είναι χρωστάει κάτι σε αυτόν. όλη αυτή η μοιχεία πηγάζει από το γεγονός πως ο Κεμάλ δεν ήταν εθνικά Τούρκος, καθώς δεν γεννήθηκε στην σύγχρονη Τουρκία. Γεννήθηκε στην Θεσσαλονίκη, η οποία βρίσκεται στην Ελλάδα και είχε τότε μόνο ένα μικρό κομμάτι τουρκικής μειονότητας. Οι ηγέτες πρέπει να λογοδοτούν και ορισμένες φορές να εκθειάζονται. Αυτό ισχύει και για ηγέτες όπως ο ντε Βαλέρα και ο Τσόρτσιλ.

Οι δυτικές χώρες έχουν αγωνιστεί για να χαρακτηρίσουν την γενοκτονία των Αρμενίων με το πραγματικό της όνομα. Αυτό συμβαίνει κυρίως επειδή η Τουρκία είναι χώρα του ΝΑΤΟ. Είναι επιφυλακτικοί για την ανατροπή των φίλων τους στην Άγκυρα, για να , μην χάσει το Τουρκικό κόμμα την εξουσία και παραιτηθεί από το ΝΑΤΟ. Υπάρχουν 90.000.000 Τούρκοι  και μόνο 3.000.000 Αρμένιοι. Δεν είναι δύσκολο να βρεις ποιός έχει την μεγαλύτερη βαρύτητα στην realpolitik. Οι Τούρκοι έχουν συγγενικές σχέσεις με αρκετά κράτη στην Κεντρική Ασία. Υπάρχει μία Αρμενική διασπορά παγκοσμίως, αλλά δεν συγκρίνεται με τους 60.000.000 ή και περισσότερους εκτοπισμένους Τούρκους που ζουν εκτός Τουρκίας.

Η Γαλλία είναι από τα λίγα αυτόνομα έθνη που αναγνωρίζουν επισήμως την γενοκτονία των Αρμενίων. Αυτό οφείλεται εν μέρη στην παρουσία μίας αρμενικής κοινότητας εντός Γαλλίας.

Οι ΗΠΑ έχουν καταβάλει προσπάθειες για να μην αναγνωρίσουν την γενοκτονία, καθώς αποτελεί αρκετά επιζήμιο θέμα για τους Τούρκους.

Το άρθρο αυτό δεν υποστηρίζει πως οι νομοθέτες αναγνωρίζουν οι αμφισβητούν οποιαδήποτε γενοκτονία. Αυτό το γεγονός δεν πρέπει να πολιτικοποιηθεί. Το ζήτημα αφορά ιστορικούς και όχι πολιτικούς αναλυτές. Ωστόσο, όταν η Γαλλική Εθνοσυνέλευση ψήφισε το 2011, δηλώνοντας πως αυτό που συνέβη στους Αρμένιους ήταν γενοκτονία, η Τουρκική κυβέρνηση έδρασε άμεσα, ακυρώνοντας όλες τις συμφωνίες και τις συμβάσεις με τους Γάλλους. Κατηγόρησε επίσης την Γαλλία για γενοκτονία έναντι των Αλγερινών το 1950. Οι αντιεπαναστατικές εκστρατείες δεν ήταν ποτέ αναίμακτες. Οι πολίτες αναμφίβολα δολοφονούντο. Οι Γαλλικές δυνάμεις ασφαλείας παραβίαζαν συχνά τους δικούς τους ηθικούς κανόνες και η συμπεριφορά τους στην Αλγερία γινόταν συχνά κακή. Ήταν όμως γενοκτονία; Αυτό είναι ένα βασικό ερώτημα. Υποψιάζομαι πως δεν πληροί τις προϋποθέσεις καθώς δεν δολοφονήθηκαν πάρα πολλοί άνθρωποι. Επιπλέον οι Γαλλική Κυβέρνηση δεν διέταξε τους Γάλλους να σφάξουν αμάχους. Πράγματι υπήρχαν πολλοί Αλγερινοί στον Γαλλικό Στρατό εκείνη την εποχή. 

Ο κόσμος μπορεί να μου κάνει κριτική και να μου πει ”Είστε Ιρλανδοί, ο λαός σας συμμετείχε στην γενοκτονία των ιθαγενών Αμερικάνων, του λαθρεμπορίου, σφαγιάζατε ανθρώπους στην Ινδία όταν οι άντρες σας υπηρετούσαν στον Αγγλικό Στρατό” και ούτω καθεξής. όλα αυτά είναι αλήθεια. Το άρθρο αυτό δεν αρνείται τις τραγικές συμπεριφορές των κατοίκων των Αγγλικών Νήσων. Δεν προσπαθώ να διαχωρίσω το κάθε έθνος με βάση το τι κακό ή κακό έχει κάνει σε σύγκριση με τα άλλα. Αν θέλετε να μιλήσουμε για εγκλήματα που διεπράχθησαν από ανθρώπους των Βρετανικών Νήσων τότε ας μιλήσουμε για αυτά.

Η Τουρκία δεν είναι η Οθωμανική Αυτοκρατορία. Ωστόσο, η κυβέρνηση Ερντογάν επιθυμεί να ανακτήσει το οθωμανικό της αξίωμα. Η λατρεία του νεο-οθωμανισμού είναι ανησυχητική. Αλλά η πολιτιστική κληρονομιά της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας είναι μηδαμινή. Τι είχε προσδώσει; Τις γαστρονομικές δημιουργίες ή την αρχιτεκτονική της; Είχε ελάχιστες τεχνολογικές και επιστημονικές προόδους υπό το όνομά της. Επιπλέον δεν μπορεί υποθεί πως προήγαγε την ανθρώπινη ελευθερία. Έκανε το ακριβώς αντίθετο. Θα ήταν πιο εύκολο για την Άκυρα να να αναγνωρίσει την γενοκτονία των Αρμενίων, αν δεν ενστερνίζετο το Οθωμανικό της παρελθόν. 

Αυτό που πρέπει να γίνει είναι να ξεκαθαρίσει η Άγκυρα τα πολλαπλά εγκλήματα που διέπραξε ο προκάτοχός  της στο παρελθόν έναντι του Αρμενικού λαού. Αυτός θα ήταν ένας τρόπος συμφιλίωσης. Μία συγγνώμη δεν θα έβλαπτε. Είθε η ειρήνη να κυριαρχήσει μεταξύ του Τουρκικού και του Αρμενικού λαού.

Μετάφραση Χωριανόπουλου Άγγελου

πηγή: theduran.com