Ο Ιταλός που έμεινε στην ιστορία για το «whatever it takes» του 2012 και τις πολυάριθμες μετωπικές συγκρούσεις με τον Βόλφγκανγκ Σόιμπλε για τη διάσωση του ευρώ και το τι ακριβώς σημαίνει αλληλεγγύη στην Ευρώπη, τάραξε για μία ακόμη φορά τα ύδατα στην ήδη… φουρτουνιασμένη από τον κορονοϊό θάλασσα της Ευρωζώνης.

Ο Μάριο Ντράγκι σε μία σπάνιας βαρύτητας παρέμβαση περιέγραψε το πολεμικό σκηνικό που βιώνει ο πλανήτης, έριξε τα καρφιά του και έδειξε το μέλλον της Ευρώπης. Οι Ευρωπαίοι θα πρέπει να στηρίξουμε ο ένας τον άλλο, να παρέχουμε τη ρευστότητα που χρειάζονται οι μεγάλες επιχειρήσεις και πολύ περισσότερο οι μικρές επιχειρήσεις και οι αυτοαπασχολούμενοι για να μη χαθούν θέσεις εργασίας, ενώ τα κράτη θα πρέπει να επωμιστούν όλα μαζί το βάρος και να διαγράψουν τα ιδιωτικά χρέη που θα δημιουργηθούν λόγω κορονοϊού, είναι το μήνυμά του.

Γιατί, λοιπόν, ο Ντράγκι αποφάσισε να παρέμβει και να ζητήσει μία πανευρωπαϊκή λύση για την αντιμετώπιση των επιπτώσεων της πανδημίας και παράλληλα τη διαγραφή χρεών του ιδιωτικού τομέα;

-Πρώτον, γιατί θέλει να στηρίξει την προσπάθεια της Κριστίν Λαγκάρντ και του μπλοκ των χωρών της περιφέρειας να πείσουν το λόμπι της Γερμανίας για την ανάγκη έκδοσης ευρωομολόγου, εξ ου και η αναφορά στη στήριξη μεταξύ των Ευρωπαίων. Η στήριξη του Ντράγκι είναι πολύ χρήσιμη αν κρίνει κανείς από τη χθεσινή Σύνοδο Κορυφής όπου δεν έγινε καμία αναφορά σε ευρωομολόγου ενώ οι διαρροές από το Βερολίνο κάνουν λόγο για σκληρά στάση.

-Δεύτερον, γιατί πιστεύει ότι είναι ήδη αργά και βλέπει ζοφερό το μέλλον της Ευρωζώνης αν ούτε αυτή τη φορά υπάρξει κοινή και άμεση δράση. «Το κόστος της διστακτικότητας ίσως αποδειχθεί μη αναστρέψιμο», τονίζει.

-Τρίτον, γιατί θεωρεί δίκαιο να μην «μετρήσουν» τα χρέη που θα δημιουργηθούν λόγω του κορονοϊού. «Για την απώλεια εισοδήματος αυτή τη φορά δεν ευθύνονται αυτοί που θα την υποστούν», σημειώνει.

-Τέταρτον, γιατί θεωρεί ότι μόνο με πανευρωπαϊκή δράση υπάρχει ελπίδα. Ο μοναδικός αποτελεσματικός τρόπος να φτάσουμε άμεσα σε κάθε ρωγμή της οικονομίας είναι να κινητοποιηθούν πλήρως όλα τα συστήματα: οι αγορές ομολόγων, κυρίως για τις μεγάλες επιχειρήσεις και οι τράπεζες. Ειδικά οι τράπεζες, μπορούν να δημιουργήσουν χρήμα άμεσα επιτρέποντας όρια υπερανάληψης ή ανοίγοντας πιστωτικές γραμμές, υπογραμμίζει.

Οι τράπεζες θα πρέπει επίσης να δανείσουν… αύριο το πρωί άτοκα δάνεια στις επιχειρήσεις που δεν θα κάνουν απολύσεις, σύμφωνα με τον Ντράγκι. Τα κεφάλαια που θα χρειαστούν θα τα δώσουν οι κυβερνήσεις υπό τη μορφή κρατικών εγγυήσεων για όλα τα δάνεια και τα overdraft, διότι στην ουσία οι τράπεζες γίνονται όχημα εφαρμογής της κυβερνητικής πολιτικής. Το κόστος των εγγυήσεων θα πρέπει να είναι μηδενικό ανεξάρτητα με το κόστος χρηματοδότησης του δημοσίου που τις εκδίδει.

Παράλληλα, ο Ιταλός καλεί τους Ευρωπαίους να δράσουν συντονισμένα, να ξεπεράσουν τα γραφειοκρατικά εμπόδια και να ακολουθήσουν μια κοινή πανευρωπαϊκή στρατηγική για να σωθούν οι επιχειρήσεις και οι θέσεις εργασίας. «Θα πρέπει να παρέχουμε στις επιχειρήσεις ρευστότητα και πολύ περισσότερο στις μικρές επιχειρήσεις και στους αυτοαπασχολούμενους», επισημαίνει.

Πως όμως μπορεί να γίνει αυτό; Χώρες όπως η Ιταλία και η Ελλάδα δεν μπορούν να δανειστούν γιατί πολύ απλά θα αυξήσουν το λόγο χρέους/ΑΕΠ σε μη βιώσιμα επίπεδα και θα οδηγηθούν στο ίδιο θανάσιμο φαύλο κύκλο των προηγούμενων ετών. Ούτε έχουν μεγάλα πλεονάσματα όπως η Γερμανία. Μπορούν όμως να το κάνουν αν οι Ευρωπαίοι συμφωνήσουν επιτέλους στην έκδοση ευρωομολόγου ειδικού σκοπού.

Σε χθεσινή της έκθεση, η Capital Economics θεωρεί τη λύση του ευρωομολόγου ως τη μοναδική που μπορεί να αποτρέψει μια νέα κρίση χρέους, ακριβώς γιατί κάποιες χώρες δεν μπορούν να σηκώσουν το βάρος του επιπρόσθετου χρέους που πρέπει να αντλήσουν για να αντιμετωπίσουν τις επιπτώσεις της πανδημίας. Ο «λογαριασμός» σύμφωνα με τον οίκο φτάνει στα 1 τρις. ευρώ και η Γερμανία θα πει τελικά το «ναι» γιατί η κατάσταση στην Ευρώπη θα επιδεινωθεί.

AP Photo/Francisco Seco

Πηγή: Λίμπεραλ