του ΠΑΝΤΕΛΗ ΣΑΒΒΙΔΗ

Η πληροφόρηση απο τη συνάντηση Πούτιν-Ερντογάν είναι περιορισμένη και γι αυτό οι πρώτες εκτιμήσεις παρακινδυνευμένες. Θα κάνουμε, όμως, ένα σχόλιο με βάση όσα έχουν δημοσιοποιηθεί.:
1.-Απο τα μέτρα που ανακοινώθηκαν προκύπτει πως κύριο μέλημα των δύο πλευρών ήταν η διασφάλιση της λειτουργίας του δρόμου Μ4. Πριν την κλιμάκωση της κρίσης ήταν κλειστός. Τον ήλεγχαν οι φιλοτούρκοι τζιχαντιστές. Το συριακό καθεστώς τον απελευθέρωσε και, τώρα, υπάρχει μια συμφωνία απο κοινού προστασίας της λειτουργίας του. Δηλαδή κοινές περιπολίες Ρώσων και Τούρκων.Ο Ερντογάν παραδέχθηκε τη νέα κατάσταση.

2.-Έχει συμφωνηθεί μια ζώνη ασφαλείας 12 χιλιομέτρων, απο 6 χιλ εκατέρωθεν του διαδρόμου αυτού. Η Τουρκία πρέπει να τηρήσει όσα συμφωνήθηκαν στην Αστάνα. Αυτά που συμφωνήθηκαν είναι να ξεκαθαρίσει η Άγκυρα το τοπίο μεταξύ τζιχαντιστών και απλών πολιτών στην επαρχία Ιντλίμπ, να προστατευθούν οι άμαχοι της περιοχής και να εκδιωχθούν οι τζιχαντιστές. Η Τουρκία δεν τήρησε την υπόσχεση που έδωσε και αυτός ήταν ένας λόγος κλιμάκωσης της τελευταίας κρίσης. Τώρα, δεσμεύθηκε να το κάνει. Άρα και εδώ ο Ερντογάν δεν πέτυχε αυτό που ήθελε. Ο Λαβρόφ μίλησε για ακεραιότητα, ανεξαρτησία και κυριαρχία της Συρίας στο Ιντλίμπ. Που σημαίνει ότι ο έλεγχος που επεδίωκε ο Ερντογάν δεν επετεύχθη.

3.-Υπάρχει και κάτι που αφορά στο Αφρίν αλλά δεν έχω καμιά περαιτέρω πληροφορία και δεν μπορώ να σχολιάσω. Οτιδήποτε, όμως, συμβεί που θα αποσταθεροποιεί την τουρκική παρουσία θα είναι θετικό.

4.- Γιατί τα αποδέχθηκε όλα αυτά ο Ερντογάν. Διότι μετά την τελευταία κρίση στο Ιντλίμπ επιχείρησε να εμπλέξει και πάλι το ΝΑΤΟ στρατιωτικά και πολιτικά στη συριακή κρίση χωρίς επιτυχία. Δεν είχε επιτυχία ούτε και η προσπάθειά του να εμπλέξει πολιτικά (πίεση προς τη Ρωσία) την Ευρωπαϊκή Ένωση. Η συγκέντρωση δεκάδων χιλιάδων προσφύγων στα σύνορα με την Ελλάδα αποτελεί μια τέτοια πίεση προς την Ευρωπη. Κανείς δεν είναι διατεθειμένος να μπλέξει στο συριακό βούρκο. Ακόμη και η Ρωσία θέλει να απεγκλωβιστεί κερδίζοντας όσα έχει επιτύχει μέχρι στιγμής. Αυτός είναι και ο λόγος που κρατά ανοικτές τις πόρτες στον Ερντογάν.Η επαναπροσέγγιση δημιουργεί θετικό κλίμα να επαναλειτουργήσει η “Ομάδα της Αστάνα” (Ρωσία, Τουρκία, Ιράν).

5.-Ούτε ο Ερντογάν, ούτε ο Πούτιν έχουν εμπιστοσύνη στη Δύση. Αυτή είναι η βάση της συνεργασίας τους. Στην Τουρκία ορισμένες τάσεις προσπαθούν να δώσουν στρατηγικά χαρακτηριστικά σ αυτήν τη συνεργασία αλλά στη Μόσχα τη βλέπουν πιο ευκαιριακή.

6.-Η αποφυγή της ρήξης Τουρκίας- Ρωσίας στο Ιντλίμπ αφήνει ανοικτές τις δυνατότητες ενεργειακής και άλλης συνεργασίας τους σε άλλα μέτωπα. Αυτό είναι κάπως ανησυχητικό για την Ελλάδα με την έννοια ότι μπορεί η Ρωσία να ενθαρρύνει τις τουρκικές επιδιώξεις σε θέματα που αφορούν την Αθήνα. Δεν είναι σίγουρο. Και η Λιβύη αποτελεί πεδίο αντιπαράθεσης Άγκυρας- Μόσχας.

7.- “Η Τουρκία αντιλαμβάνεται ότι μια σύγκρουση με τη Ρωσία θα ήταν καταστροφικό σενάριο. Ο Ερντογάν δεν ήθελε τα πράγματα να πάνε με αυτόν τον τρόπο, αλλά βρέθηκε σε μια πολύ δυσμενή θέση. Η Ρωσία είναι η μόνη σημαντική δύναμη με την οποία η Τουρκία είναι σε θέση να βρει κάποια κατανόηση για την υλοποίηση των στόχων της, παρά τις σοβαρές αντιφάσεις και τη βαριά αύρα της δυσπιστίας. Απλώς δεν υπάρχουν άλλες επιλογές” σημειώνει Ρώσος αναλυτής.

8.-Δεν πρόκειται για την τελευταία κρίση. Μια νέα κλιμάκωση είναι αναπόφευκτη. Υπάρχει όμως η πιθανότητα να επιλυθούν και άλλες τριβές με παρόμοιο τρόπο.

9.-Η εξέλιξη δείχνει πως η Τουρκία του Ερντογάν δεν επιστρέφει στη Δύση. Τι περιμένουν οι αμερικανοί για να το αντιληφθούν;

Πηγή: Ανιχνεύσεις