Κύριε Κασιμάτη,
με αφορμή το σχόλιο σας «βόλεψε», απηύθυνα επιστολή στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ στις 17 Μαρτίου, με την παράκληση να σας κοινοποιηθεί.
Νιώθω την ανάγκη να σας ενημερώσω, πως η υποδοχή που είχε απ’ όσους έλαβαν γνώση ήταν συγκινητική και αναπτέρωσε το ηθικό μου, διότι ανησυχούσα κατά πόσον επέζησε η φιλοπατρία και η αγάπη για την ενότητα του Έθνους, μετά τα χρόνια του εθνομηδενισμού και τα πρόσφατα πέντε του απόλυτου κενού.
Επειδή όπως είναι προφανές, σας διαβάζω, διέκρινα, (ευσεβής πόθος;) ένα δισταγμό στην διατύπωση της πολεμικής σας για την Κύπρο, στο γεγονός ότι σε μία πρόταση γράψατε δύο φορές τη λέξη, μονίμως…
Συγκρατώ και παλαιότερο αφορισμό σας κατά της αξίας των τριμερών συμμαχιών κι ελπίζω οι εξελίξεις να σας έχουν πείσει ότι μάλλον δικαιώνονται.
Ο μεγάλος Έλληνας της Κύπρου ποιητής, Κώστας Μόντης, έγραψε σε αντίστοιχους χαλεπούς καιρούς της δεκαετίας του ’60.

«Κι η Ελλάδα, τελευταίος θάμνος στο γκρεμό,
να τον αρπάζει η Λευτεριά
και να κρατιέται»

Χωρίς να είμαι ποιητής, τολμώ να κάνω μία παραλλαγή και να υποστηρίξω.

Κι η Κύπρος τελευταίο φυλάκιο του Ελληνισμού στην Ανατολή, για να μην χρειαστούν Δερβενάκια….

Παραμένω ελευθερόφρων αναγνώστης
Δρ. Νίκος Ερρ. Ιωάννου
Καρδιολόγος