«Δεν ξέρουμε ποια θα είναι η αντίδραση των λευκών και χριστιανών Ευρωπαίων όταν θα βρεθούν αντιμέτωποι με μια εισροή πεινασμένων και αμαθών Αφρικανών…Αύριο η Ευρώπη ίσως να μην είναι ευρωπαϊκή…καθώς εκατομμύρια είναι αυτοί που θέλουν να έρθουν…Δεν ξέρουμε εάν η Ευρώπη θα παραμείνει μια ενωμένη και προοδευτική ήπειρος ή εάν θα καταστραφεί από τις επιδρομές των βαρβάρων»,προειδοποιούσε το 2010 και απειλούσε ταυτόχρονα την Ε.Ε. ο Μουαμάρ Καντάφι, απευθυνόμενος στον τότε Ιταλό πρωθυπουργό Σίλβιο Μπερλουσκόνι, ζητώντας 5 δισ. Ευρώ για να αποτρέψει ένα τέτοιο ενδεχόμενο.

Μάλιστα, τον Αύγουστο του 2010, μιλώντας σε μια ομάδα γυναικών, επισήμανε ότι το «Ισλάμ θα γίνει η θρησκεία της Ευρώπης» και επί μια ώρα τους κήρυττε τις ελευθερίες που παρέχει η θρησκεία του στο «ασθενές» φίλο κάνοντάς τους δώρο και από ένα κοράνι. Αυτά έγραφε το BBC στις 31 Αυγούστου του 2010.

Δέκα χρόνια μετά, ένας άλλος αρχηγός κράτους εργαλειοποιεί το μεταναστευτικό και πραγματοποιεί την απειλή που είχε κάνει ο μετέπειτα βίαια δολοφονημένος πρώην ηγέτης της Λιβύης.

Τα τελευταία τέσσερα χρόνια ο Ερντογάν έχει λάβει ως βοήθεια για το προσφυγικό ζήτημα έξι δισ. ευρώ για τις ανάγκες των προσφύγων που βρίσκονται στη χώρα του. Επίσης όπως έχει γράψει η DW η Ε.Ε του υποσχέθηκε επίσπευση των ενταξιακών διαπραγματεύσεων, ελεύθερη βίζα για τους Τούρκους πολίτες και επίσπευση της τελωνειακής ένωσης. Φυσικά ο Ερντογάν, ειδικός στο ανατολίτικο παζάρι, πιέζει και λέει πως δεν έχει πάρει όλα τα λεφτά και η κ. Μέρκελ του υπόσχεται και άλλα, αρκετά δισ. Ευρώ, για υποδομές σχετικές με τους πρόσφυγες προκειμένου η συμφωνία για το μεταναστευτικό να διατηρηθεί.

Η υπόλοιπη ιστορία είναι γνωστή. Γνωρίζουμε τη στάση που κράτησαν και κρατούν τα κράτη μέλη της Ε.Ε. αναφορικά με την υποδοχή προσφύγων. Όπως επίσης γνωρίζουμε και πως χειρίστηκε η χώρα μας αυτή την κρίση. Από την υπέρβαση των νησιωτών μας στην υποδοχή των ταλαίπωρων αυτών ανθρώπων, στο «λιάζονται» της κ. Χριστοδουλοπούλου, για να φτάσουμε στην απελπιστική και άκρως επικίνδυνη κατάσταση σήμερα μετά την αρχική αμφιθυμία και τις παλινδρομήσεις της κυβέρνησης, η οποία αναπόφευκτα βρέθηκε ενώπιον μιας ωμής πραγματικότητας.

Εδώ και μια δεκαετία όλοι γνώριζαν που οδηγούμαστε, όχι ως ελληνικός λαός, αλλά ως Ευρωπαίοι. Βέβαια υπάρχουν δύο κατηγοριών Ευρωπαίοι, αυτοί που λαμβάνουν τις αποφάσεις και αυτοί που καλούνται να εφαρμόσουν τα τετελεσμένα. Ένας Βορράς και ένας Νότος. Η Ελλάδα το ξέρει πολύ καλά αυτό. Επίσης να μην ξεχνάμε ότι υπήρξαν και πολεμικές επιχειρήσεις στις οποίες η Ελλάδα δεν είχε καμία συμμετοχή. Ωστόσο, η χώρα ρημαγμένη σε όλους τους τομείς από τη δεκαετή οικονομική κρίση και τα μνημόνια, με μισό εκατομμύριο νέους και παραγωγικούς Έλληνες να έχουν μεταναστεύσει στο εξωτερικό, καλείται να επωμιστεί τις ανθρωπιστικές συνέπειες αυτών των επεμβατικών επιχειρήσεων σε δυσανάλογο βαθμό απ΄ αυτόν που μπορεί να διαχειριστεί.

Διαβάστε τη συνέχεια στη huffingtonpost.gr