Πέντε εξέχουσες προσωπικότητες της γαλλικής σκέψης, η Elisabeth Badinter, h Elisabeth de Fontenay, o Marcel Gauchet, o Jacques Julliard και o Jean Pierre Le Goff, με κοινό τους κείμενο παρεμβαίνουν στην υπόθεση Mila που απασχόλησε αυτές τις μέρες τη Γαλλία.

” Η 16χρονη Mila εμφανίζεται στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης στις 18 Ιανουαρίου και απευθυνόμενη σε κάποιον μουσουλμάνο, καταφέρεται κατά του ισλάμ με λόγια σκληρά και διάλεκτο τραχειά: ” το κοράνι σας έχει μέσα μίσος, η θρησκεία σας είναι σκατά. Θα λέω ό,τι θέλω, ο Θεός σας είναι σκατά. Του βάζω κωλοδάχτυλο”
Ας επικεντρωθούμε στο ουσιώδες. Μπορεί να είμαστε σε ασυμφωνία με αυτά που είναι η νεαρή αυτή, με τον τρόπο που εκφράστηκε, αλλά δεν έκανε τίποτε το παράνομο.
Στις 10 Ιανουαρίου, ο χιουμορίστας Frederic Fromet τραγουδούσε στα ερτζιανά της France-Inter: ” O Ιησούς, ο Ιησούς, ο Ιησούς, είναι αδελφή. Εκεί πάνω στον σταυρό, αντί να τον καρφώσουνε , μήπως θα ήταν καλλίτερο να τον ξεκ********:” Και εδώ ο τραγουδιστής δεν έκανε τίποτε παράνομο.
Tι έγινε μετά ; Στην περίπτωση της Mila, απειλές από ισλαμιστές για φόνο της, αποκάλυψη στα μέσα των στοιχείων της και της διεύθυνσής της και εν τέλει εξαναγκασμός σε παύση της φοίτησής της στο σχολείο της . Αλλά συγχρόνως και εισαγγελική παραγγελία, κατ’ αυτών μεν που την απειλούν με θάνατο, αλλά και εναντίον της για παρότρυνση σε φυλετικό μίσος. Κανείς δεν σκέφτηκε να κινήσει οποιαδήποτε σχετική δίωξη για τον Frederic Formet

Η Υπουργός Δικαιοσύνης, για την Mila, έκανε δηλώσεις, λέγοντας μεταξύ άλλων ότι οι προσβολές κατά της θρησκείας αποτελούν πλήγμα στην ελευθερία της συνείδησης.
Βεβαίως, λίγες ημέρες αργότερα, η Υπουργός έκανε πισωπεταλιά, μιλώντας για μια αδέξια δήλωσή της, η δε εισαγγελία απέσυρε την παραγγελία της στο μέτρο που αφορούσε το αδίκημα της προτροπής στο φυλετικό μίσος..
ΠΑΡΑ ΤΑΥΤΑ ΘΕΩΡΟΥΜΕ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ ΝΑ ΕΠΑΝΕΛΘΟΥΜΕ. ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΣΥΝΕΒΗ ΤΙΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΗΜΕΡΕΣ ΕΙΝΑΙ ΠΡΩΤΑΚΟΥΣΤΟ ΚΑΙ ΘΕΤΕΙ ΑΝΗΣΥΧΗΤΙΚΑ ΟΡΟΣΗΜΑ ΕΝΟΣ ΑΞΙΩΜΑΤΟΣ ΠΟΥ ΣΥΝΙΣΤΑΤΑΙ ΣΕ “ΔΥΟ ΜΕΤΡΑ ΚΑΙ ΔΥΟ ΣΤΑΘΜΑ”. ΑΞΙΩΜΑΤΟΣ ΠΟΥ ΕΓΚΑΘΙΣΤΑΤΑΙ ΑΡΓΑ ΚΑΙ ΣΤΑΘΕΡΑ ΣΤΟ ΕΘΝΟΣ ΜΑΣ”
…………………………………………………………………………………
Γιατί,όταν ένας καλλιτέχνης, και μάλιστα ενήλιξ,λέει τα ίδια πράγματα για το Χριστό, σε δημόσιο ραδιόφωνο , δεν κινεΊται τίποτα, στο όνομα της ελευθερίας της έκφρασης ;
Για να δώσουμε απάντηση πρέπει να πάμε προς την κατεύθυνση της δειλίας που δείχνουν οι πολιτικοί και η δικαιοσύνη στο θέμα της ελευθερίας της έκφρασης,όταν πρόκειται για το ισλάμ.
Θα πληρώσουμε ακριβά αυτή τη δειλία”

(Το κείμενο δημοσιεύεται στην Επιθεώρηση L’Express)

Γιώργος Γρηγορίου

Πως η Γαλλία εξισλαμίζεται και τι σημαίνει

Δεν είναι μακρυά η ημέρα όπου στη Γαλλία η πρόσβαση σε ορισμένες περιοχές της θα απαιτεί «θρησκευτικό διαβατήριο»!

Όσοι βρεθούν στο διαμέρισμα Seine Sτ Danis στο Παρίσι, καλά θα κάνουν να προσέξουν πως είναι ντυμένοι, να είναι αξύριστοι και οι γυναίκες θα πρέπει να φοράνε κελεμπίες και μαντήλες.

Του Αθ. Χ. Παπανδρόπουλου

Αν δεν πληρούν αυτές τις προϋποθέσεις, θα είναι τυχεροί να την βγάλουν καθαρή με μερικές ύβρεις. Η περιοχή είναι πλήρως εξισλαμισμένη και δεν αποκλείεται οσονούπω να διεκδικήσει και την θρησκευτική της αυτονομία. Με πιό απλά λόγια η είσοδος σε αύτην θα απαιτεί θρησκευτικό διαβατήριο!

Εξάλλου, τα τελευταία χρόνια, οι Γάλλοι και οι Γαλλοεβραίοι έχουν εγκαταλείψει την περιοχή, στην οποίαν το νόμο έχουν πλέον στα χέρια τους οι ιμάμηδες και οι μαφιόζοι τζιχαντιστές που ελέγχουν την οικονομία της. Διότι στον παρισινό Άγιο Διονύσιο, το ναρκωτικό πάει σύννεφο, το εμπόριο όπλων οργιάζει και οι εκβιασμοί για «προστασία» είναι κανόνας.

Πολύ απλό δε, ο ατυχής νέος μουσουλμάνος που θα επιχειρήσει να ξεφύγει από αυτό το θρησκευτικό- μαφιόζικο καθεστώς, θα είναι πολύ τυχερός αν γλυτώσει με μερικά σπασμένα πλευρά..Συνήθως πέφτει θύμα ατυχήματος,το οποίον και ποτέ δεν εξιχνιαζεται.

Πέρα όμως από το διαμέρισμα Seine SτDenis (Σηκουανάς Άγιος Διονύσιος), το Ισλάμ έχοντας την πλήρη ιδεολογική στήριξη της γαλλικής αριστεράς – με εξαιρέσεις που επιβεβαιώνουν τον κανόνα – επεκτείνεται, τόσο σε άλλες μεγάλες γαλλικές πόλεις, όσο και στο ίδιο το Παρίσι.

Κυρίως δε στις περιοχές γύρω απο τον σιδηροδρομικό σταθμό του Βορρά.

Επιχειρείται δε από επώνυμους Γάλλους διανοούμενες και η ιστορική δικαίωση της επέκτασης αυτής, μέσω της…. διαγραφής της γαλλικής ιστορίας.

Αποκαλυπτικό από την άποψη αυτή είναι το βιβλίο του Γάλλου Πάτρικ Μπουσερόν, μέλους του Κολλεγίου της Γαλλίας, ο οποίος στην «γαλλική του ιστορία» διαγράφει από αυτήν τον Μολιέρο, τον Ρακίνα, την Ζαν ντ’ Αρκ, τον Μονέ, τον Μπερλιοζ, τον Λαφανταν και τη μάχη του Πουατιέ (732 μ.Χ.).

Αγνοώντας επίσης το ρόλο του στρατηγού ντε Γκλώ στην αντίσταση κατά των ναζί, ο συγγραφέας μας λέει ότι «…η πραγματική ελεύθερη Γαλλία του 1942, βρισκόταν στην Μπραζαβίλ του Κονγκό!!…».

Αναφορικά με τη μάχη του Πουατιέ που ήταν καθοροστική για την προσπάθεια του Ισλάμ να μπει για καλά στη Δυτική Ευρώπη, μετά την κατάκτηση της Ισπανίας, ο Μπουσερόν την χαρακτηρίζει «περιπτωσιακή» και άρα άνευ μεγάλου ιστορικού ενδιαφέροντος.

Αγνοεί δε πλήρως τον ρόλο του Καρόλου Μαρτέλου, ηγέτη Φράγκων και Βουργονδών, που κατάφερε να νικήσει τους Άραβες, ύστερα από ανηλεές σφυροκόπημα.

Ας σημειωθεί επίσης ότι ο Μπουσερόν και άλλοι «διανοούμενοι» της γαλλικής αριστεράς, είναι αυτοί που έφεραν στο προσκήνιο τον όρο «ισλαμοφοβία» μέσω του οποίου επιδιώκουν να εξοντώσουν ιδεολογικά οποιονδήποτε ασκεί κριτική στον βίαιο χαρακτήρα ενός θρησκευτικού δόγματος που δεν διαθέτει κανένα απολύτως ίχνος ανοχής.

Την ίδια στιγμή, η «θρησκευτική αστυνομία», ήτοι οι δολοφόνοι – τζιχαντιστές, χωρίς οίκτο και θρασύδειλα δολοφονούν όποιον τους ενοχλεί, αλλά και αθώους πολίτες στην τύχη. Δολοφονούν για να δολοφονήσουν. Ψυχρά και χωρίς τον παραμικρό οίκτο.

Με τον τρόπο αυτόν όμως έχουν καταφέρει να επιβάλλουν τους κανόνες και τη λογοκρισία τους. Ο Χριστός μπορεί να εμπαίζεται και να χλευάζεται δημοσίως στα μέσα μαζικής επικοινωνίας από τους αντιχριστιανούς, όχι όμως και ο Μωάμεθ. Τα σκίτσα που διακωμωδούν τον Προφήτη τελείωσαν πλέον.

Μετά τη μαζική δολοφονία των δημοσιογράφων του Charlie Hebdo κανείς δεν ρισκάρει τη ζωή του. Οι δολοφόνοι επιβάλλουν το νόμο τους και τη λογοκρισία τους. Αυτή είναι η ωμή πραγματικότητα και αυτές τις καταστάσεις προωθούν οι συνοδοιπόροι των δολοφόνων.

Ακόμα χειρότερα, η «θρησκευτική αστυνομία» επιβάλλει και νέους δημοσιογραφικούς κανόνες. Δεν απαγορεύει τον αντίλογο, απλώς στέλνει στο πυρ το εξώτερο το αντιλέγοντα.

Όλα αυτά κάποιοι τα χαρακτηρίζουν ακροδεξιές απόψεις και θέσεις. Ας ρωτήσουν τις οικογένειες των δολοφονημένων αριστερών δημοσιογράφων του Charlie Hebdo ποιά είναι η γνώμη τους, για να πληροφορηθούν τα υπόλοιπα.

Lykavitos