Γράφει ο Γιωργος Τριπολιτσιώτης

Θα κλείσω τη σειρά των άρθρων μου στο Infognomon.gr με τις προτάσεις για την αντιμετώπιση του δημογραφικού προβλήματος. Ασφαλώς είναι αδύνατο σε ένα άρθρο και από ένα άτομο να υποβληθούν μελετημένες και εφαρμόσιμες προτάσεις. Στο παρόν θα επιδιωχθεί μία καταγραφή των βασικών αρχών που εκτιμώ ότι μπορούν να αποτελέσουν τη βάση για την απαρχή μίας γόνιμης συζήτησης και τη λήψη αποφάσεων.

Είναι σίγουρο ότι η λήψη των αναγκαίων μέτρων και η παροχή σοβαρών κινήτρων για τεκνογονία δεν είναι επαρκής. Μία γενικότερη αλλαγή πολιτικής είναι αναγκαία που δεν περιορίζεται στα στενά πλαίσια της δημογραφικής πολιτικής. Εκτιμώ ότι, εκτός από την παροχή κινήτρων στους γονείς για τεκνογονία και πολυτεκνία, πρέπει να αποτελείται από τους παρακάτω πυλώνες:

1. Ανάπτυξη της οικονομίας και μείωση της ανεργίας.
2. Επιδότηση της εργασίας που είναι φιλική προς την ανατροφή των παιδιών.
3. Αναστροφή της φυγής των νέων στο εξωτερικό (brain drain).
4. Επαναπροσανατολισμός της παιδείας προς μία πιο εθνική κατεύθυνση που θα δίνει έμφαση στις ελληνικές αξίες και στην οικογένεια.
5. Αναγνώριση από την πολιτεία και κατάδειξη στην κοινωνία του δημογραφικού προβλήματος και των καταστροφικών συνεπειών του.
6. Αποτελεσματική αντιμετώπιση προσφυγικού – μεταναστευτικού προβλήματος.
7. Πρόληψη των οδικών ατυχημάτων. Κάθε χρόνο χιλιάδες νέοι άνθρωποι αφήνουν την τελευταία τους πνοή στην άσφαλτο και δεν δημιουργούν οικογένειες.

Η αντιμετώπιση του δημογραφικού προβλήματος είναι ένα πολύ σύνθετο, πολύπλοκο και δύσκολο εγχείρημα, ειδικά στην – κατά πολλούς – μη αναστρέψιμη κατάσταση που έχει περιέλθει η χώρα. Για να αρχίσει η προσπάθεια πρέπει η πολιτεία να λάβει τέσσερις πολύ σοβαρές αποφάσεις, που αποτελούν και τις προϋποθέσεις για τη λήψη αποτελεσματικών μέτρων:

Πρώτον, να αναγνωρίσει τη σοβαρότητα του θέματος. Αν το δημογραφικό δεν αντιμετωπιστεί ως το υπ’ αριθμόν ένα πρόβλημα, τότε δεν πρόκειται να αναληφθεί καμία σοβαρή ενέργεια, παρά μόνο αποσπασματικές κινήσεις που ουδεμία λύση δίνουν.

Δεύτερον, να διατυπωθεί η στρατηγική και η κατάσταση στην οποία πρέπει η χώρα να βρίσκεται μετά από 5, 10 χρόνια και τουλάχιστον ανά 10ετία. Η παραπάνω χρονική διάρκεια αποτελεί ένα σοβαρό κώλυμα για την πολιτεία, καθόσον υπερβαίνει κατά πολύ την 4ετή διακυβέρνηση της χώρας.

Συνεπώς, η τρίτη μεγάλη απόφαση που πρέπει η πολιτεία να λάβει είναι ότι οι δεσμεύσεις θα είναι υπερκομματικές, διότι λόγω της διάρκειά τους, προφανώς δεν θα συνεπάγονται πρόσκαιρα εκλογικά και κομματικά οφέλη.

Τέλος, η τέταρτη ενέργεια της πολιτείας πρέπει να είναι η απόδοση της ιθαγένειας να γίνεται με πολύ αυστηρά κριτήρια, ενώ τα κίνητρα να απευθύνονται μόνο στα άτομα με ελληνική ιθαγένεια. Διότι σκοπός της δημογραφικής πολιτικής πρέπει να είναι η αναγέννηση του ελληνικού πληθυσμού και όχι η αντικατάστασή του από αλλοδαπούς.

Είναι πολύ σημαντικό να μελετηθούν ενδελεχώς και με λεπτομέρεια όλες οι πτυχές του δημογραφικού προβλήματος και οι υποβαλλόμενες προτάσεις, όπως επίσης τα οφέλη, ο χρονικός ορίζοντας, οι δυσχέρειες, το κόστος και οτιδήποτε άλλο αφορά ένα τόσο σοβαρό ζήτημα. Για να γίνει αυτό απαιτείται η συγκρότηση μίας εξειδικευμένης, πολυμελούς και έμπειρης ομάδας, η οποία μέσα σε ένα εύλογο χρονικό διάστημα (πχ 3-6 μηνών) θα υποβάλει τις προτάσεις της. Η ομάδα αυτή πρέπει να αποτελείται από νομικούς, οικονομολόγους, φοροτεχνικούς, εργατολόγους, αντιπροσώπους τριτέκνων και πολυτέκνων, στατιστικολόγους, άτομα που έχουν ερευνήσει το δημογραφικό ζήτημα, καθηγητές, αγρότες, βιομήχανους και άλλους εξειδικευμένους ανθρώπους που δύνανται να συμβάλλουν στην υποβολή αποτελεσματικών και ρεαλιστικών προτάσεων.

Μέτρα χωρίς οικονομική επιβάρυνση

1. Οι εγγραφές στους βρεφονηπιακούς σταθμούς με βάση τα προγράμματα ΕΣΠΑ και η επέκταση του ωραρίου λειτουργίας (ολοήμερα σχολεία), με αποκλειστικό κριτήριο τον αριθμό των παιδιών, κατόπιν μοριοδότησης.
2. Η κατ΄ εξαίρεση εγγραφή στα σχολεία, ανεξάρτητα από τη διεύθυνση κατοικίας για τις τρίτεκνες και πολύτεκνες οικογένειες.
3. Η παραχώρηση δημόσιας περιουσίας (κτημάτων ή κτιρίων) σε οικογένειες, με μοριοδότηση ανάλογα με τον αριθμό των παιδιών.
4. Η επαναφορά πρόσληψης ενός μέλους από κάθε πολύτεκνη οικογένεια στο δημόσιο.
5. Η επαναφορά πρόσληψης στην εκπαίδευση των πολύτεκνων αδιόριστων εκπαιδευτικών.
6. Η μετάταξη – μετάθεση των γονέων στον τόπο συμφερόντων με μοριοδότηση ανάλογα με τον αριθμό των παιδιών κατ’ απόλυτη προτεραιότητα.
7. Η μελέτη των πολιτικών που εφαρμόζονται στις ξένες χώρες για την υιοθέτηση των καλών και κατάλληλων πρακτικών για τη χώρα μας.
8. Η γνωστοποίηση στην κοινωνία των συνεπειών της δημογραφικής συρρίκνωσης και η έναρξη «καμπάνιας» από την πολιτεία για την αύξηση της γεννήσεων.

Μέτρα με οικονομική επιβάρυνση

1. Η πλήρης κατάργηση των εισοδηματικών κριτηρίων για τη χορήγηση του επιδόματος τέκνων και η ενοποίηση των τριών κατηγοριών ανάλογα με το εισόδημα σε μία κατηγορία, στην υψηλότερη. Στο σημείο αυτό η πολιτεία πρέπει να δώσει ιδιαίτερη προσοχή διότι σήμερα ολόκληρες κοινωνικές ομάδες παρουσιάζουν ελάχιστα ή και μηδενικά εισοδήματα, ζουν από τη μαύρη εργασία και τα επιδόματα, ενώ απολαμβάνουν όλα τα προνόμια του κράτους και των δήμων. Δεν μπορεί να συνεχιστεί το σημερινό φαινόμενο τρίτεκνες, πολύτεκνες και υπερπολύτεκνες οικογένειες να πληρώνουν με τους φόρους τους τα κοινωνικά προνόμια ανθρώπων που αποκρύπτουν εισοδήματα, και αυτές να εξαιρούνται. Η πολιτεία πιθανώς θα πρέπει να εξετάσει την καθιέρωση ελάχιστου κατά κεφαλήν φορολογητέου εισοδήματος για το δικαίωμα χορήγησης του επιδόματος τέκνου ή την απόδειξη της απώλειας εργασίας για τους ανέργους.
2. Η σταδιακή μείωση του φόρου εισοδήματος ανάλογα με τον αριθμό των παιδιών μέχρι και την κατάργησή του από τα 4 και πάνω (έγινε ήδη μία καλή αρχή το 2020 με τη μείωση του φόρου, προτείνεται η πλήρης κατάργησή του όπως ήταν πριν από το 2011).
3. Για τις παροχές των δημοσίων και δημοτικών υπηρεσιών (φτηνό ρεύμα, παροχές δήμων, φτηνό πετρέλαιο, κοινωνικό μέρισμα, φοιτητικό μέρισμα, επίδομα ενοικίου κ.λπ.) να υπολογίζεται το κατά κεφαλήν εισόδημα, το οποίο να ορίζεται τουλάχιστον στα 7000 Ευρώ το άτομο (πχ 42.000 € καθαρό ποσό – όχι πληρωτέο, αυτό είναι λιγότερο – δεν είναι τεράστιο για μία 6μελή οικογένεια, ώστε να θεωρείται εύπορη και να κόβεται από όλες τις κοινωνικές παροχές).
4. Η θέσπιση ευνοϊκών ασφαλιστικών ρυθμίσεων για τις μητέρες, με τη χορήγηση τουλάχιστον 2 ή ακόμα και 3 πλασματικών χρόνων εργασίας για κάθε παιδί.
5. Η καταβολή επιδόματος γέννας 2000 Ευρώ (θεσπίστηκε με τον πρόσφατο νόμο).
6. Για τα αυτοκίνητα: Η μείωση των τελών αγοράς αυτοκινήτου για τις τρίτεκνες και πολύτεκνες οικογένειες. Η πλήρης απαλλαγή για τις υπερπολύτεκνες. Η κατάργηση του φόρου πολυτελείας και των τελών κυκλοφορίας για αυτοκίνητα άνω των 2000 κυβικών, εφόσον αυτά είναι απαραίτητα για τη μεταφορά των μελών των οικογενειών. Η απαγόρευση χορήγησης κόκκινων πινακίδων (με χαμηλή ταξινόμηση) σε αυτοκίνητα με λιγότερες από 5 θέσεις.
7. Η παροχή φτηνών στεγαστικών δανείων για την αγορά πρώτης κατοικίας ανάλογα με τον αριθμό των παιδιών.
8. Η κρατική βοήθεια προς γυναίκες που δεν θέλουν να προχωρήσουν σε διακοπή κύησης.
9. Η επιδότηση ιδιωτικής πρωτοβουλίας ενίσχυσης ανέργων ζευγαριών.
10. Η επιδότηση εταιριών για την πραγματοποίηση ευέλικτων μορφών εργασίας για τρίτεκνες και πολύτεκνες μητέρες (εργασία από το σπίτι).
11. Η μείωση των εργοδοτικών εισφορών για την πρόσληψη γονέων τριτέκνων και πολυτέκτων οικογενειών.
12. Η κρατική οικονομική στήριξη ζευγαριών με πρόβλημα υπογονιμότητας.
13. Η παροχή επιπλέον φορολογικών κινήτρων στις τρίτεκνες και πολύτεκνες οικογένειες που κατοικούν σε παραμεθόριες περιοχές.
14. Η επαναφορά της ισόβιας σύνταξης της μητέρας ως ένδειξη τιμής της πολιτείας προς τις γυναίκες που αιμοδοτούν την Πατρίδα, ήδη από το 1^ο παιδί, ως αυτοτελή και ξεχωριστή σύνταξη (ένα αξιοπρεπές ποσό είναι 50 € για κάθε παιδί).

Θα ήθελα στο σημείο αυτόν να τονίσω ότι η υιοθέτηση φιλικών προς την τεκνογονία πολιτικών και η εφαρμογή των προτάσεων θα πρέπει να γίνει κατόπιν λεπτομερούς μελέτης και τεκμηρίωσης. Λύσεις υπάρχουν. Αρκεί να υπάρχει θέληση, πολιτική βούληση, αποφασιστικότητα και αγάπη για την Πατρίδα.