“Τα πανεπιστήμια παράγουν 3% εξαιρετικούς επιστήμονες, 7% καλούς, 15% μέτριους, 25% κάτω του μετρίου και 50% άχρηστους χωρίς τύχη εκτός Δημοσίου”.

Βρείτε εσείς άλλα επιχειρήματα και στοιχεία (να πείθουν όμως) για να απορρίψουμε, μαζί, τις “εικόνες” για την Ελλάδα, που βγάζουν, ο τίτλος, του μοναδικού STERBER, (λέει τα πάντα,  πάντα με τις 3-5 λέξεις) και η εισαγωγή κλεμμένη… από το παρακάτω σχόλιο του αξεπέραστου dritz.

“Η Χώρα (σ.σ. η Ελλάδα που εννοεί ο STERBER, για να συνεννοούμαστε…) δεν κάνει για επενδύσεις υψηλής τεχνολογίας, έτσι απλά. Χρηματοδότηση δεν υπάρχει, οι φόροι είναι στα ύψη, τα εμπόδια από τον κρατικό μηχανισμό επίσης, ενώ το ταλέντο είναι άφαντο από την πιάτσα, μόνο κάποιοι μέτριοι, αλλά με μέτριους δεν κάνεις startup,  και άπειροι παντελώς άχρηστοι… Τα Πανεπιστήμια παράγουν 3% εξαιρετικούς επιστήμονες, 7% καλούς, 15% μέτριους, 25% κάτω του μετρίου και 50% παντελώς άχρηστους χωρίς καμιά δυνατότητα και τύχη στην εκτός Δημοσίου οικονομία. Οι εξαιρετικοί, καλοί και η μέγιστη πλειοψηφία των μέτριων απλά εξαφανίζεται στο Εξωτερικό και μένουν οι υπόλοιποι…”. 

Έτσι δεν ήταν πάντα η Ελλάδα; Όχι. Κατηγορηματικά όχι. Ποτέ δεν ήταν, έτσι ακριβώς, όπως σήμερα. Έτσι που την κατάντησαν τα πράσινα,  ροζ,  κόκκινα και μπλε άλογα…, του 40χρονου πολύχρωμου ψευτοσοσιαλισμού…
Αν (τελικά) σωθεί από την κρίση, θα το οφείλει στην ένταξή της στην Ε.Ε. Και ας θέλουν πολλή κουβέντα και αναδρομή (στα πραγματικά γεγονότα), οι πολιτικές συνθήκες της εποχής και η συγκυρία που οδήγησε στη σύνδεσή μας, με την τότε ΕΟΚ.
Η Ελλάδα (εκτός από κορυφαία ναυτιλιακή) υπήρξε αξιόλογη βιομηχανική χώρα. Ενταγμένη ανταγωνιστικά,  στον χάρτη της 1ης έως και της 3ης βιομηχανικής επανάστασης. Και όχι με τζάκια (όπως θέλει η αριστερή προπαγάνδα, τύπου ΣΥΡΙΖΑ) αλλά με άξιους, φιλόδοξους,  πεισματάρηδες, και (πάνω απ’ όλα) ικανούς αγωνιστές επιχειρηματίες, που δεν άφησαν σαλόνια για να χτίσουν φουγάρα. 

Κατέβηκαν από τη Νερομάνα της Αιτωλοακαρνανίας, από τον Βραχόρραπτη Αρκαδίας. Οι παππούδες τους πουλούσαν λεμονάδες στους πρώτους Ολυμπιακούς. Οι πατεράδες τους ίσιωναν λαμαρίνες στον Πειραιά. Έφτιαχναν ποτά, που ακόμη τα αντιγράφουν στην Ευρώπη.  
Οι τότε καθηγητάδες δεν χαμογελούσαν… στους Αφγανούς και Πακιστανούς που πουλάνε ναρκωτικά. Βοηθούσαν ή και οι ίδιοι έστηναν χημικές βιομηχανίες, Τράπεζες, ασφάλειες και πρωτοποριακές συγκοινωνίες, για την Ελλάδα του 1950-1970.  
Η ελληνική χαλυβουργία ήταν πρόκληση όχι μόνο μέσα στην Ελλάδα αλλά και στην Ευρώπη. Με συγκροτήματα που προκάλεσαν εκτός από ανταγωνισμό, μίσος,  φθόνο και φόνο…

για τη συνέχεια Capital