του Κώστα Χατζηκωστή

Το Ζυριχικό Κράτος έζησε 3 χρόνια. Μετά δεν λειτούργησε… Εξελίχθηκε σε de facto Διοικητική Διχοτόμηση. Στη συνέχεια, σε τουρκοκυπριακή τοπική «Κυβέρνηση». Μετά την Τουρκική Εισβολή του 1974 (με την υποχρεωτική τελεσιγραφική μεταφορά όλων των Τουρκοκυπρίων στην κατεχόμενη Κύπρο), εξελίχθηκε σε Διζωνικό Δικοινοτικό Διαχωρισμό. Στη δεκαετία του 1990 (1984) εμφανίστηκε και λειτούργησε (με Κυβέρνηση, Έδαφος, Εξουσία, Λαό της) το τουρκοκυπριακό κρατίδιο. Αυτό το κρατίδιο το τοποθετεί σε εισαγωγικά και το αποκαλεί η πλευρά μας ψευδοκράτος. Η Τουρκία, αντιθέτως, μόνο το τουρκοκυπριακό κράτος αναγνωρίζει, ενώ επαναλαμβάνει ότι η Κυπριακή Ζυριχική Δημοκρατία «εξέλιπε».

Μετά τις δύο Συμφωνίες Κορυφής του 1977 και του 1979 (μεταξύ Μακαρίου – Ντενκτάς και Κυπριανού – Ντενκτάς) άρχισαν Συνομιλίες για λύση του Κυπριακού. Και αυτή η λύση κρίθηκε εντός και εκτός Κύπρου ότι έπρεπε να είναι η Διζωνική, Δικοινοτική Ομοσπονδία. Για 46 χρόνια μελετάται, συζητείται, αναλύεται το πρόβλημα της Κύπρου, αλλά αντί να οδηγείται στη λύση του, οδηγείται στην περαιτέρω περιπλοκή του και στη διάλυση της Κύπρου. Από πρόβλημα Εισβολής και Τουρκικής Κατοχής μετετράπη σε Ανανικό Σχέδιο, το οποίο απερρίφθη από τον Λαό ως Πολιτικονομικό Έκτρωμα. Και μετά προχώρησε στα αποτυχημένα Κραν Μοντανά. Πλήρης σύγχυση έκτοτε και αδιέξοδα.

Για 46 χρόνια όλες οι διαφωνίες στο τραπέζι. Με τη διακηρυγμένη αυταπάτη ή ευσεβοποθισμό της πλευράς μας ότι επετεύχθησαν συγκλίσεις, δηλαδή συμφωνίες. Η πραγματικότης είναι εντελώς διαφορετική. Ουδέν εσυμφωνήθη. Εκτός όσα η πλευρά μας παραχώρησε, με τις φρούδες ελπίδες ότι κάτι θα δώσει και ο Κατακτητής. Οι Τούρκοι ήθελαν. Θέλουν όσα ήθελαν. Η ελληνική πλευρά θέλει λιγότερα απ’ όσα ήθελε, αλλά ούτε και αυτά μπορεί να τα πάρει.

Η Τουρκία θέλει να ελέγχει όλη την Κύπρο. Απειλεί, εκβιάζει, επιτίθεται. Με την ή χωρίς την υπογραφή των Ελλήνων. Αυτά σχεδιάζει και οργανώνει στα «νέα μέτρα» της. Αυτά είναι τα «επιτεύγματά» μας της ατέλειωτης «προόδου» των 46 ετών που πέτυχαν οι Πρόεδροι της Κύπρου, οι οποίοι χειρίσθηκαν τη μοίρα αυτού του δύσμοιρου Κυπριακού Λαού.

Τώρα, σήμερα, αυτές τις ώρες τι γίνεται; Υπάρχει άλλη «πρόοδος»; Η δική μας σχετική εκτίμηση αναλύθηκε εκατοντάδες φορές. Η Διζωνική, Δικοινοτική Ομοσπονδία είναι επιφανειακή. Είναι ψευδαίσθηση. Είναι πολιτική οφθαλμαπάτη. Είναι προϊόν μικροπολιτικών και ψοφοδεών χειρισμών. Προϊόν ψυχικής, πνευματικής και πολιτικοστρατιωτικής παράδοσης. Είναι προϊόν της μοιραίας, πολιτικής ευφυΐας ότι δεν μπορούμε να αντιμετωπίσουμε την Ισχυρή Τουρκία, συνεπώς πρέπει να υπογράψουμε όσα θέλει και όπως τα θέλει. Αυτή η πολιτική είναι επιπόλαιη. Άψυχη και ανιστόρητη και έφερε Συμφορές. Από το 1960 μέχρι το 1974 έφερε τραγικά γεγονότα. Το 1974 έφερε την Εθνική Καταστροφή. Και έκτοτε για 46 χρόνια οι αδιέξοδες και ατέλειωτες Συνομιλίες εγκαθίδρυσαν το τουρκοκυπριακό κρατίδιο (πριν από λίγα χρόνια μικρή Τουρκοκυπριακή Μειονότης), που έγινε κράτος Ισότιμο…

Πρέπει να αναζητηθεί άλλος δρόμος. Ο… δρόμος των 46 ετών χρεοκόπησε και μαζί του και η «έξυπνη» στρατηγική της δικής μας πλευράς. Έξυπνη γιατί με πάθος, πίστη και ενθουσιασμό αναζητεί και επιδιώκει το άπιαστο. Το ανεφάρμοστο και το ανεδαφικό. Τώρα πρέπει να υπάρξει άλλος δρόμος με άλλον καθαρό στόχο. Τον στόχο της απελευθέρωσης της κατακτημένης Ευρωπαϊκής Κύπρου. Ένα δρόμο σύγχρονων Αρχών και Δικαιωμάτων. Όχι των ανεδαφικών ευαγγελισμών λύσεως του προβλήματος του Κυπριακού Ελληνισμού. Αν παραμείνει απαθής και παράλυτος στην εγρήγορση για την επιβίωσή του αυτός ο Ελληνισμός, ουδείς θα τον κλάψει και πάλι στην τελική του συμφορά. Μετά από 46 χρόνια κολασμένης ασφυξίας ο Κυπριακός Ελληνισμός θέλει οξυγόνο και κάθαρση του μυαλού και των στόχων του. Θέλει βαθιά αναπνοή και καθαρό αέρα ελευθερίας…

πηγή: https://simerini.sigmalive.com/article/2020/1/29/thelei-pnoe-eleutherias/?fbclid=IwAR3Jn4cRWtxh2UOlJi3AQVTQz_2m8QrV6opVooR0PQDUmY-slrAsICB_MMk