Tο 355 μ.Χ. η κατάσταση στο δυτικό τμήμα της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας μόνο καλή δεν ήταν. Οι Γερμανοί (Αλαμανοί και Φράγκοι), είχαν παραβιάσει τι σύνορο του Ρήνου και επέδραμαν ως τη Γαλατία. Ο αυτοκράτορας Κωνστάντιος διέταξε τότε τον εξάδελφο του – έναν από τους λίγους συγγενείς του που είχε αφήσει ζωντανό – Ιουλιανό, τον μετέπειτα αυτοκράτορα που η Εκκλησία χαρακτήρισε «παραβάτη» ή «αποστάτη», να αποκαταστήσει την κατάσταση.

Ωστόσο ο Κωνστάντιος έδωσε στον Ιουλιανό μόνο 360 ιππείς. Μετά από σειρά ελιγμών, το καλοκαίρι του 357 μ.Χ. ο Ιουλιανός κινήθηκε κατά των Αλαμανών και των Βουργουνδών συμμάχων τους. Βασική πηγή για τη μάχη αποτελεί ο σύγχρονος των γεγονότων – πιθανότατα Έλληνας – ιστορικός Αμμιανός Μαρκελλίνος. Σύμφωνα με τον Αμμιανό ο Ιουλιανός έφτασε στην περιοχή του Ομπερχάουζμπεργκεν, περί τα 3 χλμ. ΝΔ του Στρασβούργου, μετά από πορεία έξι ωρών και αποφάσισε να αναπαύσει πρώτα τους άνδρες του. Όμως οι τελευταίοι αρνήθηκαν και του ζήτησαν να τους οδηγήσει άμεσα στη μάχη.

Αντίπαλες δυνάμεις και διάταξη

Την ίδια ώρα ο ηγεμόνας των Αλαμανών Κνόντομαρ είδε την μικρή ρωμαϊκή στρατιά και κίνησε τις σχεδόν τριπλάσιες δυνάμεις του εναντίον της. Ο Ιουλιανός έταξε στο δεξιό του όλο του το ιππικό – περί τους 3.000 άνδρες σε δύο γραμμές. Στο κέντρο έταξε 4.000 βαρείς πεζούς, τους οποίους υποστήριζαν εκατέρωθεν ελαφρύτερα τμήματα. Σε δεύτερη γραμμή τάχθηκαν περίπου 1.000 τοξότες με αποστολή την υποστήριξη των τμημάτων της πρώτης γραμμής με υπερκείμενες βολές.

Τέλος στο αριστερό του, ενώπιον του οποίου υπήρχε πυκνό δάσος, έταξε περί τους 2.000 πεζούς υπό τον στρατηγό Σεβήρο. Ο ίδιος με 200 επίλεκτους ιππείς της φρουράς τους τάχθηκε στο κέντρο της παράταξης, έχοντας ως εφεδρεία και περίπου 3.000 πεζούς.

Απέναντί του οι Αλαμανοί έκρυψαν περί τους 2.000 ελαφρούς πεζούς τους στο δάσος, έναντι του ρωμαϊκού αριστερού, ενώ ο όγκος του πεζικού τους τάχθηκε κατά στο κέντρο, απέναντι από το ρωμαϊκό πεζικό σε πυκνές μάζες. Οι περίπου 4.000 Αλαμανοί ιππείς τάχθηκαν έναντι του ρωμαϊκού ιππικού υποστηριζόμενοι και από ελαφρούς πεζούς. Το γερμανικό ιππικό τάχθηκε σε πυκνό σχηματισμό ώστε να αντέξει στην επίθεση των περίπου 1.000 καταφράκτων ιππέων του Ιουλιανού.

Επική μάχη

Όταν οι δύο στρατοί ετοιμάστηκαν οι Αλαμανοί και οι Βουργουνδοί σύμμαχοί τους απαίτησαν από τον αρχηγό τους να ταχθεί επικεφαλής του πεζικού και να τους οδηγήσει αυτός στη μάχη. Ο Κνόντομαρ το έπραξε αλλά έτσι κατάντησε από στρατηγός ένας απλός πολεμιστής ανάμεσα σε χιλιάδες άλλους, χάνοντας κάθε έλεγχο του στρατού του.

Η μάχη ξεκίνησε με τον Ιουλιανό να εξαπολύει τους «Σαγγιταρίους» (ιπποτοξότες) του κατά του εχθρικού ιππικού με σκοπό να προκαλέσει απώλειες και σύγχυση. Κατόπιν επιτέθηκε το ρωμαϊκό βαρύ ιππικό. Όμως το γερμανικό ελαφρύ πεζικό που υποστήριζε τους ιππείς αποδείχθηκε καθοριστικής σημασίας παράγοντας. Οι Γερμανοί πεζοί πολέμησαν εξαιρετικά επιδέξια, πλήττοντας τους ίππους των Ρωμαίων.

Η ήττα των Ρωμαίων καταφράκτων.
Το απίστευτο συνέβη. Οι Ρωμαίοι κατάφρακτοι τράπηκαν σε φυγή και παραλίγο να διασπάσουν και τη γραμμή του φίλιου πεζικού, κάτι που απεφεύχθη χάρη στην επέμβαση του Ιουλιανού. Όπως αναφέρει ο ιστορικός Ζώσιμος, μια μονάδα καταφράκτων που οι άνδρες της αρνήθηκαν να επιστρέψουν στο πεδίο, ο Ιουλιανός διέταξε να τους φορέσουν γυναικεία ρούχα.

Το λοιπό ρωμαϊκό ιππικό κάλυψε το πλευρό του φίλιου πεζικού και ακινητοποίησε το γερμανικό ιππικό. Ωστόσο το κύριο πλεονέκτημα του Ιουλιανού από το οποίο ανέμενε τη νίκη είχε εξουδετερωθεί. Ενθαρρυμένοι κατόπιν αυτού οι Γερμανοί εξόρμησαν κατά του ρωμαϊκού πεζικού με άγριες κραυγές και αλαλαγμούς. Οι Ρωμαίοι πεζοί σχημάτισαν τείχος ασπίδων και εξαπολύοντας βροχή βλημάτων – ριπταρίων (μικρά βλήματα κάτι μεταξύ μικρού ακοντίου και μεγάλου βέλους, με αντίβαρο, που εξαπέλυαν οι άνδρες με το χέρι), ακοντίων και βελών προκάλεσαν μεγάλες απώλειες στους αντιπάλους τους.

Βλέποντας αυτό επίλεκτοι Γερμανοί πολεμιστές σχημάτισαν σφήνα και επιτέθηκαν ξανά. Με τον τρόπο αυτό κατάφεραν να προκαλέσουν ρήγμα στη γραμμή του ρωμαϊκού πεζικού. Όλα έδειχναν ότι σύντομα η μικρή στρατιά του Ιουλιανού θα εξοντώνονταν. Αν και κόπηκε στα δύο όμως η ρωμαϊκή παράταξη άντεξε έστω και κεχωρισμένα. Την ίδια ώρα ο Σεβήρος, υποψιαζόμενος παγίδα δεν κινήθηκε στο δάσος. Οι Γερμανοί όμως χάνοντας τη υπομονή τους και βλέποντας το κέντρο τους να νικά εξόρμησαν εναντίον των ανδρών του Σεβήρου άτακτα μόνο και μόνο για να κατακοπούν. Στο μεταξύ ο Ιουλιανός κίνησε την εφεδρεία του με σκοπό να κλείσει το ρήγμα στο κέντρο.

Οι Γερμανοί έκαναν το λάθος να προχωρήσουν πολύ επιτιθέμενοι στη δεύτερη ρωμαϊκή γραμμή χωρίς να έχουν εξουδετερώσει την πρώτη. Έτσι δεχόμενοι πλήγματα από τρεις κατευθύνσεις, όσοι Γερμανοί διείσδυσαν σφαγιάστηκαν ανηλεώς. Αλλά στη μάχη στο κέντρο εισήλθε τώρα και η δύναμη του Σεβήρου που χωρίς αντίπαλο πλέον, μπόρεσε να πλήξει τους Γερμανούς στο δεξιό τους πλευρό. Το ρήγμα στο κέντρο είχε κλείσει και όλο το ρωμαϊκό πεζικό εξόρμησε πλέον κατά των αποδιοργανωμένων εχθρών. Σύντομα βρέθηκαν κατά τα ¾ περικυκλωμένοι και δεχόμενοι συντριπτικά πλήγματα τράπηκαν σε φυγή καταδιωκόμενοι από τα ελαφρά τμήματα και το ιππικό των Ρωμαίων…

Ακολούθησε σφαγή καθώς οι Γερμανοί παγιδεύτηκαν ενώπιον των εχθρών τους και του Ρήνου. Χιλιάδες σφάχτηκαν, ακόμα περισσότεροι παραδόθηκαν και πολλοί πνίγηκαν προσπαθώντας να κολυμπήσουν στον μεγάλο ποταμό. Ο Αμμιανός αναφέρει ότι σκοτώθηκαν 6.000 Γερμανοί, 8.000 αιχμαλωτίσθηκαν, μαζί και ο αρχηγός τους και 2.000 πνίγηκαν. Οι Ρωμαίοι είχαν μόλις 243 νεκρούς.

ΠΗΓΗ: history-point.gr