του Δημοσθένη Στωϊδη, Πρέσβη ε.τ.

Πρόβλημα για διευκρίνηση εθνικότητας, πρόβλημα για καθορισμό ηλικίας, πρόβλημα για ακριβή απογραφή εισελθόντων, πρόβλημα για εντοπισμό μετακινηθέντων ανά την επικράτεια, πρόβλημα με μη πιθανή γνώση αριθμού τυχόν επιπλέον ατόμων που έχουν παρεισφρύσει, ασφαλώς μη νόμιμα, στην πατρίδα μας, κ.α. Πρόβλημα, πρόβλημα, πρόβλημα…

Πρόβλημα εν τέλει και για την «εκβιαζόμενη» κατανόηση της πλειοψηφίας της κοινωνίας μας να ανταποκριθεί έμπρακτα στην προτροπή των αρχών να επιδειχθεί σχετική αλληλεγγύη! Δύσκολη άσκηση, δεδομένου ότι το Μεταναστευτικό δεν εντάσσεται στα κλασσικά εθνικά θέματα και εύλογα δεν έχει την δεδομένη απήχηση στους πολίτες . Παραδόξως οι τοπικές κοινωνίες καλούμαστε να «κληρονομήσουμε» απνευστί μία δύσπεπτη κατάσταση, ανεξαρτήτως τυχόν δυσοίωνων επιπτώσεων για τον κοινωνικό ιστό. Μία προβληματική κατάσταση που αφενός δεν οραματίστηκε η χώρα μας ενώ αφετέρου προσδοκά να τύχει της αποτελεσματικής και αλληλέγγυας συνδρομής της Ευρώπης, και συγκεκριμένα των Κρατών-Μελών.

Κατά τα φαινόμενα εκδηλώνεται δυστοκία από την πλειονότητα των εταίρων να συμμερισθούν εποικοδομητικά την επίσημη οπτική της χώρας μας ως προς την σκοπιμότητα μετακίνησης προς τον «κοινοτικό» χώρο ικανού αριθμού (περίπου 2800) ασυνόδευτων, δοθέντος ότι η πλευρά μας προτίθεται να «κρατήσει»( και όχι βέβαια να «φιλοξενήσει», διότι δεν πρόκειται για άμεσους συγγενείς) περί τις 2500 αλλοδαπούς εφήβους, κατά δήλωση αρμοδίων. Ελπίζω να υπάρξει εν προκειμένω ουσιώδης κρατική πρόνοια για ορθολογική, μεθοδική αλλά και κοινωνικό-πολιτισμική στάθμιση της σχεδιαζόμενης εγκατάστασης ανά την επικράτεια της εν λόγω κατηγορίας ατόμων.

Οι περίπλοκες και πολυσύνθετες πτυχές του Μεταναστευτικού, άπτονται πολλών παραμέτρων, της θρησκείας συμπεριλαμβανομένης. Συναφώς αναφέρεται ως ενδεικτικό παράδειγμα αντιπαλότητας για θρησκευτικούς λόγους, η μακρινή για εμάς περίπτωση των Ροχίνγκια, μειονότητας μουσουλμανικής η μεγάλη πλειοψηφία των οποίων διαβιούσε στην Μυανμάρ (πρώην Βιρμανία, με πληθυσμό όμως Βουδιστών). Δεδομένης αφορμής, οι αρχές της Μυανμάρ εξανάγκασαν τους Ροχίνγκια σε βίαιη μετανάστευση οι οποίοι κατευθύνθηκαν μαζικά στο γειτονικό και αμιγώς μουσουλμανικό Μπανγκλαντές. Το εν λόγω παράδειγμα προφανώς διαφέρει ουσιαστικά από τον ειδικότερο χαρακτήρα των μεταναστευτικών ροών στην χώρα μας, μολονότι το ενδεχόμενο δυνητικής επίδρασής του δεν μπορεί να αποκλειστεί απολύτως με κατηγορικό τρόπο. Διότι αναδεικνύει την παραδοχή ότι το στοιχείο της θρησκείας μπορεί κάλλιστα μεν να αποτελέσει αιτία σοβαρών διώξεων και να προκαλέσει κοινωνική αναταραχή, αλλά και ότι από την άλλη, μπορεί να γίνει αφορμή για ευκταία θρησκευτική και πολιτισμική συνοχή.

Νομίζω ότι η αντιμετώπιση του μεταναστευτικού δεν θα είχε πολύ πιο απροσδόκητη πορεία εάν συνεκτιμάτο και η χρησιμότητα ενδεικτικώς για : α)ειλικρίνεια ως προς το ακριβές μέγεθος του προβλήματος, β) λακωνικότητα στις δηλώσεις, γ) εφαρμογή των νόμων, δ) ικανότητα στον σχεδιασμό και στις δράσεις, ε) κοινή λογική, στ) τόλμη στις αποφάσεις, ζ) στήριξη και έμπρακτη εμπιστοσύνη στις δικές μας δυνατότητες, η) καλλιέργεια νοοτροπίας συντονισμού και διαλόγου.

Εν κατακλείδι, το Μεταναστευτικό «είναι πολύ σοβαρή υπόθεση για να το εμπιστευτείς στους…τεχνοκράτες», παραφράζοντας τον Κλεμανσώ.

Πηγή: Ανιχνεύσεις