Ξενής Χ. Ξενοφώντος   

Με σκηνές απείρου κάλλους εμπλουτίζεται εδώ και μερικά χρόνια η πολιτική ζωή της Κύπρου. Ιδού μερικές: Κατάρρευση τραπεζών και κραυγαλέα δημοσιονομικά ελλείμματα που έσυραν την κοινωνία στην άβυσσο και τους πολίτες στην εξαθλίωση, χωρίς να τιμωρείται κανείς. Ποδοσφαιρικοί Σταύλοι του Αυγεία [για να χρησιμοποιήσω την προσφιλή φράση του νυν προέδρου της Δημοκρατίας] με την ηγεσία της Ανώτατης Ποδοσφαιρικής Αρχής να ποιεί την νήσσαν. Δεκάδες κόκκινοι φάκελοι για στημένα ποδοσφαιρικά παιγνίδια με την ηγεσία της Αστυνομίας να… ξεχνά να ενημερώσει αρμοδίως τον πολιτικό της προϊστάμενο. Διαγραφές τραπεζικών χρεών σε δημόσιους άρχοντες με τη Βουλή να αρνείται να αποκαλύψει τον κατάλογο με τα Πολιτικά Εκτεθειμένα Πρόσωπα. Μίζες σε ανάθεση δημοσίων έργων τύπου ΧΥΤΥ, ΧΥΤΑ και φόντο την πλατεία των πλατειών που θα απογειώσει την πρωτεύουσα του… ομφαλού της γης στον αστερισμό των λαμπρών πόλεων του πλανήτη στον 21ο αιώνα.  

Βλέποντας τις πολύχρωμες αυτές πινελιές στον σημερινό κομματικο-πολιτικό χάρτη της Κύπρου, το μυαλό μας στριφογυρίζει στην εποχή της πρώτης διακυβέρνησης του ελεύθερου ελληνικού κράτους υπό τον Ιωάννη Καποδίστρια τον επονομαζόμενο Άγιο της Πολιτικής. Τον άνθρωπο που πίστευε στην έννοια του κράτους ως ηθικής προσωπικότητας. Τον ταπεινό και σοφό ηγέτη που υποστήριζε πως, Κράτος χωρίς δικαιοσύνη, δεν είναι κράτος! Το κράτος, έλεγε, πρέπει να καθοδηγεί τους πολίτες του προς το καλό, να πατάσσει τη ληστεία και κάθε μορφής αδικία και σε καμιά περίπτωση να μην καθίσταται υποχείριο των τζακιών και των πλουσίων. 

Είναι ηλίου φαεινότερον πως, ο βίος και η πολιτεία των σημερινών πολιτικών αρχόντων, πόρρω απέχει από το πνεύμα του πολιτικού πολιτισμού που καλλιέργησε ο Καποδίστριας. Στην Κύπρο, όπως και στην Ελλάδα, οι πολιτικοί και πολιτειακοί ταγοί, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, με τον βίο και την πολιτεία τους, έπεισαν απόλυτα ότι το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι η εξυπηρέτηση των προσωπικών τους συμφερόντων μέσω του κομματικού κράτους. Η χρονίζουσα επικυριαρχία του κομματικού βαρβαρισμού και η μαεστρική υπόγεια συνεργασία των πολιτικών καιροσκόπων με τους οικονομικούς καιροσκόπους που εξακολουθεί να καταδυναστεύει τον λαό, συνηγορεί ότι δεν υπάρχει ελπίδα σωτηρίας. Οι Σταύλοι του Αυγεία που κοσμούν όλες, σχεδόν, τις εκφάνσεις της καθημερινότητάς μας υπό την υψηλή στέγη της κομματοκρατίας, είναι αδύνατον να καθαρίσουν υπό τις παρούσες συνθήκες. Του λόγου το αληθές, καταμαρτυρά, η ατιμωρησία των ενόχων και συνενόχων της οικονομικής τραγωδίας και η εντεινόμενη κομματική αγυρτεία. 

Μέσα σ’ αυτό το τραγικό σκηνικό, οι πολίτες [εκτός φυσικά από τους κομματικούς παρατρεχάμενους] αναζητούν εναγωνίως σανίδα σωτηρίας. Προσμένουν αμήχανοι τον σύγχρονο Ηρακλή που θα καθαρίσει τους Σταύλους του Αυγεία της κοινωνικοοικονομικής ζωής και τον νέον Καποδίστρια που θα σημάνει την επανάσταση του 21ου αιώνα, θέτοντας ως κορωνίδα των σκοπών του την καλλιέργεια και εδραίωση του πολιτικού πολιτισμού, ως μοναδικού εργαλείου για ανασυγκρότηση της κοινωνίας και αναγέννηση της χώρας. 

*Δημοσιογράφος, πρόεδρος Ινστιτούτου Ελληνικού Πολιτισμού

 www.iep.org.cy