Διεθνή
Κούρδισσες μαχήτριες έτοιμες να “φάνε” οποιονδήποτε εχθρό

Τελετουργικό με νόημα στην «αποφοίτηση» αξιωματικών για τους Πεσμεργκά, του στρατιωτικού σώματος των Κούρδων
Δεν λυγίζουν ακόμα και μπροστά στην πιο δύσκολη κατάσταση οι γυναίκες από το Κουρδιστάν που μετείχαν σε τελετή «αποφοίτησης» αξιωματικών για τους Πεσμεργκά, τον «στρατό», δηλαδή, των Κούρδων.
Οι γυναίκες αξιωματικοί δεν αρκέστηκαν στο να δείξουν τις ικανότητες σε μάχη σώμα με σώμα με άνδρες συναδέλφους τους αλλά προχώρησαν ένα βήμα παραπέρα.
Όπως φαίνεται στις φωτογραφίες που ακολουθούν οι γυναίκες από το Κουρδιστάν δεν «μάσησαν» όταν κλήθηκαν να δαγκώσουν από κουνέλια μέχρι… φίδια!
Το ακραίο τελετουργικό τελέστηκε στην πόλη Σοράν, βορειοδυτικά της «πρωτεύουσας» του Κουρδιστάν, Αμπρίλ.

Διεθνή
Η Γερμανία δεν σχεδιάζει «βραχυπρόθεσμα» να αναγνωρίσει το παλαιστινιακό κράτος

Η Γερμανία δεν σχεδιάζει να αναγνωρίσει ένα παλαιστινιακό κράτος βραχυπρόθεσμα, με τον εκπρόσωπο της γερμανικής κυβέρνησης να δηλώνει ότι προτεραιότητά της τώρα είναι να σημειώσει «προόδους που έχουν καθυστερήσει εδώ και καιρό» προς μια λύση δύο κρατών.
«Η ασφάλεια του Ισραήλ είναι ύψιστης σημασίας για τη γερμανική κυβέρνηση», δήλωσε ο εκπρόσωπος. «Επομένως, η γερμανική κυβέρνηση δεν σχεδιάζει να αναγνωρίσει ένα παλαιστινιακό κράτος βραχυπρόθεσμα».
Η απόφαση της Γαλλίας να αναγνωρίσει ένα παλαιστινιακό κράτος στη Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών τον Σεπτέμβριο προκάλεσε επίσης την έντονη καταδίκη από το Ισραήλ και τις ΗΠΑ, εν μέσω του συνεχιζόμενου πολέμου στη Γάζα μεταξύ του Ισραήλ και της παλαιστινιακής ένοπλης οργάνωσης Χαμάς.
Η στάση της Γερμανίας απέναντι στο Ισραήλ επηρεάζεται έντονα από αυτό που θεωρεί ως ειδική ευθύνη να εξιλεωθεί για το ναζιστικό Ολοκαύτωμα εναντίον των Ευρωπαίων Εβραίων, στο οποίο έξι εκατομμύρια σκοτώθηκαν κατά τη διάρκεια του καθεστώτος του Χίτλερ (1933-45).
Η Γαλλία θα αναγνωρίσει το παλαιστινιακό κράτος τον Σεπτέμβριο
Ο Γάλλος πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν ανακοίνωσε την απόφαση αργά την Πέμπτη, λίγο πριν ο Βρετανός πρωθυπουργός Κιρ Στάρμερ δηλώσει ότι θα πραγματοποιήσει έκτακτη τηλεφωνική κλήση με τη Γαλλία και τη Γερμανία σχετικά με την ανθρωπιστική κατάσταση στη Γάζα την Παρασκευή.
Άμεση προτεραιότητα της Βρετανίας είναι η ανακούφιση των δεινών στη Γάζα και η διασφάλιση εκεχειρίας μεταξύ Ισραήλ και Χαμάς, δήλωσε την Παρασκευή υπουργός του υπουργικού συμβουλίου, ακόμη και καθώς ο Στάρμερ δέχεται αυξανόμενες πιέσεις για να αναγνωρίσει ένα παλαιστινιακό κράτος.
Ο υπουργός Εξωτερικών της Ιταλίας δήλωσε την Παρασκευή ότι η αναγνώριση ενός παλαιστινιακού κράτους πρέπει να γίνει ταυτόχρονα με την αναγνώριση του Ισραήλ από τη νέα οντότητα.
«Ένα παλαιστινιακό κράτος που δεν αναγνωρίζει το Ισραήλ σημαίνει ότι το πρόβλημα δεν θα λυθεί», δήλωσε ο υπουργός Εξωτερικών Αντόνιο Ταγιάνι σε συνάντηση του συντηρητικού κόμματός του, Φόρτσα Ιτάλια.
Η κίνηση της Γαλλίας, αν και συμβολική, υπογράμμισε την αυξανόμενη διεθνή απομόνωση του Ισραήλ λόγω του καταστροφικού πολέμου στη Γάζα και θα μπορούσε να ανοίξει την πόρτα για να ακολουθήσουν ίσως και άλλα μεγάλα έθνη το παράδειγμα.
Ο Μαχμούντ Αμπάς χαιρέτισε την κίνηση της Γαλλίας
Ο Παλαιστίνιος πρόεδρος Μαχμούντ Αμπάς, σε ανακοίνωσή του με την οποία χαιρετίζει την γαλλική κίνηση, απέδωσε στην ηγεσία της Σαουδικής Αραβίας τον ρόλο που διαδραμάτισε «βασικό στην ενθάρρυνση της απόφασης της Γαλλίας να αναγνωρίσει το Κράτος της Παλαιστίνης», ανέφερε το παλαιστινιακό επίσημο πρακτορείο ειδήσεων WAFA.
«Ο πρόεδρος Αμπάς προέτρεψε όλες τις χώρες, ιδίως τα ευρωπαϊκά έθνη που δεν έχουν ακόμη αναγνωρίσει το Κράτος της Παλαιστίνης, να το πράξουν βάσει της διεθνώς αποδεκτής λύσης των δύο κρατών», ανέφερε ο Αμπάς.
Η Σαουδική Αραβία πιέζει τη Γαλλία να αναγνωρίσει την Παλαιστίνη τον τελευταίο χρόνο με προσπάθειες υπό την ηγεσία του Σαουδάραβα υπουργού Εξωτερικών Φαϊζάλ μπιν Φαρχάν, δήλωσε πηγή κοντά στην βασιλική αυλή.
Οι Παλαιστίνιοι επιδιώκουν εδώ και καιρό να δημιουργήσουν ένα ανεξάρτητο κράτος στη Δυτική Όχθη, τη Γάζα και την Ανατολική Ιερουσαλήμ – εδάφη που κατέλαβε το Ισραήλ στον πόλεμο της Μέσης Ανατολής το 1967 – μέσω μιας ειρηνευτικής διαδικασίας με μεσολάβηση.
Πολλοί κατηγορούν το Ισραήλ ότι κατέστρεψε τις προοπτικές δημιουργίας παλαιστινιακού κράτους μέσω της αυξημένης οικοδόμησης οικισμών στη Δυτική Όχθη και ισοπεδώνοντας μεγάλο μέρος της Γάζας κατά τη διάρκεια του τρέχοντος πολέμου.
Το Ισραήλ απορρίπτει αυτό.
Η Οργάνωση για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης(PLO) αναγνώρισε το δικαίωμα του Ισραήλ να υπάρχει ειρηνικά το 1993, στην έναρξη της ειρηνευτικής διαδικασίας που υποστηρίχθηκε από τις ΗΠΑ, η οποία ίδρυσε την Παλαιστινιακή Αρχή, της οποίας ηγείται ο Αμπάς, σε αυτό που οι Παλαιστίνιοι ήλπιζαν ότι θα ήταν ένα σκαλοπάτι προς την κρατική υπόσταση.
Αλλά η Χαμάς και άλλοι Παλαιστίνιοι ισλαμιστές μαχητές που κυριαρχούν στη Γάζα και συχνά συγκρούονται με τις ισραηλινές δυνάμεις στη Δυτική Όχθη αρνούνται να αναγνωρίσουν το Ισραήλ.
Το ιδρυτικό καταστατικό της Χαμάς του 1988 ζητούσε την καταστροφή του Ισραήλ, αν και οι ηγέτες της Χαμάς έχουν κατά καιρούς προσφέρει μια μακροπρόθεσμη εκεχειρία με το Ισραήλ σε αντάλλαγμα για ένα βιώσιμο παλαιστινιακό κράτος σε όλα τα παλαιστινιακά εδάφη που κατέλαβε το Ισραήλ στον πόλεμο του 1967. Το Ισραήλ το θεωρεί αυτό ως τέχνασμα.
Πηγή: Reuters
Διεθνή
Ιστορική συνάντηση Ισραηλινών και Σύρων στο Παρίσι!Συμφωνία για εκεχειρία με αμερικανική μεσολάβηση

Σε μια αιφνιδιαστική αλλά καθοριστική συνάντηση που πραγματοποιήθηκε χθες στο Παρίσι, Ισραηλινοί και Σύροι αξιωματούχοι συμφώνησαν σε κατάπαυση του πυρός με τη διαμεσολάβηση των Ηνωμένων Πολιτειών, σε μια προσπάθεια να δοθεί τέλος στις αιματηρές συγκρούσεις που μαίνονται εδώ και μήνες στη νότια Συρία.
Τη συνάντηση, που έγινε μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας, επιβεβαίωσε ο Αμερικανός απεσταλμένος Τομ Μπαράκ μέσω ανάρτησής του στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, σημειώνοντας: «Ο στόχος μας ήταν ο διάλογος και η αποκλιμάκωση, και αυτό ακριβώς πετύχαμε. Όλα τα μέρη επανέλαβαν τη δέσμευσή τους να συνεχίσουν αυτές τις προσπάθειες».
Στο τραπέζι των διαβουλεύσεων βρέθηκαν ο Ισραηλινός υπουργός Στρατηγικών Υποθέσεων Ρον Ντέρμερ και ο Σύρος ΥΠΕΞ Άσαντ αλ-Σαϊμπάνι, με τις συνομιλίες να οδηγούν σε μια συμφωνία με σαφείς όρους και μηχανισμούς επιτήρησης.
Σύμφωνα με το Συριακό Παρατηρητήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (SOHR), η εκεχειρία προβλέπει την αποχώρηση των δυνάμεων της Δαμασκού και των φυλών Βεδουίνων από τα Δρούζικα χωριά της επαρχίας Σουάιντα. Την επιτήρηση της αποχώρησης αναλαμβάνουν τοπικές επιτροπές Δρούζων, ενώ τα νέα τοπικά συμβούλια θα αναλάβουν διοικητικά καθήκοντα και παροχή υπηρεσιών.
Παράλληλα, προβλέπεται η αποστρατιωτικοποίηση των πόλεων Κουνέιτρα και Νταράα, με τη δημιουργία επιτροπών ασφάλειας από κατοίκους της περιοχής — υπό την προϋπόθεση ότι δεν θα φέρουν βαρέο οπλισμό.
Ένας αμερικανικός μηχανισμός παρακολούθησης θα εποπτεύει την τήρηση της συμφωνίας και θα καταγράφει τυχόν παραβιάσεις, σε μια προσπάθεια να αποφευχθεί η αναζωπύρωση των εχθροπραξιών.
Η εξέλιξη αυτή έρχεται σε μια περίοδο κλιμάκωσης της βίας στη Σουάιντα, όπου σύμφωνα με το SOHR, περισσότεροι από 1.300 άνθρωποι έχουν χάσει τη ζωή τους τους τελευταίους μήνες. Μεταξύ των θυμάτων περιλαμβάνονται άμαχοι, ένοπλοι μαχητές και στόχοι ισραηλινών αεροπορικών επιδρομών.
Διεθνή
Η μάχη ενός δημοσιογράφου κατά του μισογυνισμού στο κατεχόμενο από το Πακιστάν Κασμίρ
Η αφήγηση μιας γυναίκας για παρενόχληση, προδοσία και αντίσταση σε ένα ανδροκρατούμενο τοπίο των μέσων ενημέρωσης στο υπό πακιστανική διοίκηση Τζαμού και Κασμίρ.

Γράφει η Nosheen Khawaja*, Kasmhir Times
Μαρτυρία πρώτου προσώπου:
Όπως και σε άλλες πόλεις της Νότιας Ασίας, το να είσαι εργαζόμενη γυναίκα είναι πρόκληση στη Μουζαφαραμπάντ, την πρωτεύουσα του τμήματος του Τζαμού και Κασμίρ που τελεί υπό πακιστανική διοίκηση. Όμως για τις γυναίκες που εργάζονται σε ανδροκρατούμενα επαγγέλματα —ιδίως στη δημοσιογραφία— αυτή η πρόκληση μετατρέπεται σε καθημερινή μάχη για την ασφάλεια, την αξιοπρέπεια και τη ψυχική ισορροπία.
Όταν μια γυναίκα μπαίνει σε μια αίθουσα σύνταξης εδώ, ειδικά σε ρόλο ρεπόρτερ που απαιτεί δημόσια έκθεση, εξωτερική εργασία και συνεντεύξεις, δεν αρκεί να αποδείξει την επάρκειά της. Πρέπει να αντέξει και τους άγραφους κανόνες: οι άντρες την χλευάζουν, την παρατηρούν εμμονικά, ψιθυρίζουν. Μόνο και μόνο το να μπει σε μια δημοσιογραφική λέσχη ή να παρευρεθεί σε μια συνέντευξη Τύπου αρκεί για να δεχτεί βλέμματα, ανεπιθύμητα σχόλια και ηθικές κρίσεις. Η παρουσία της δεν αντιμετωπίζεται ως επαγγελματική, αλλά ως προκλητική.
Δεν μιλώ μόνο από παρατήρηση, αλλά από βαθιά προσωπική εμπειρία.
Ξεκίνησα την καριέρα μου στη δημοσιογραφία στην πρωτεύουσα του Πακιστάν, το Ισλαμαμπάντ. Όπως πολλοί νέοι επαγγελματίες, με παρακινούσαν ο σκοπός και το πάθος. Πίστευα ότι η δημοσιογραφία είναι δημόσια υπηρεσία και ότι οι γυναίκες μπορούν—και πρέπει—να συμμετέχουν στη δημοκρατική διαδικασία της αφήγησης. Πριν από μερικά χρόνια, επέστρεψα στη Μουζαφαραμπάντ, την ιδιαίτερη πατρίδα μου, πρόθυμη να συμβάλω στο τοπικό μιντιακό τοπίο και να βρω τη φωνή μου.
Ήμουν νέα, μάθαινα τη δουλειά, έψαχνα τα πατήματά μου. Έκανα κάποια πρώτα λάθη—τίποτα το ασυνήθιστο για έναν νέο ρεπόρτερ—αλλά αντί για καθοδήγηση ή έστω υγιή ανταγωνισμό, έγινα στόχος μιας άγριας εκστρατείας σπίλωσης, οργανωμένης από άντρες δημοσιογράφους που απλώς δεν μπορούσαν να ανεχθούν την παρουσία μιας σίγουρης, ανεξάρτητης γυναίκας ανάμεσά τους.
Οι επιθέσεις ξεκίνησαν με ψιθύρους και περιπαικτικά σχόλια. Έπειτα ήρθε το διαδικτυακό bullying. Τελικά, η παρενόχληση κλιμακώθηκε σε κάτι πολύ πιο σκοτεινό: δολοφονία χαρακτήρα στον Τύπο.
Ένας τοπικός ρεπόρτερ ξεπέρασε κάθε όριο δημοσιογραφικής δεοντολογίας και αξιοπρέπειας. Σε μια τοπική καθημερινή εφημερίδα της Μουζαφαραμπάντ στην ουρντού γλώσσα, έγραψε ένα αισχρό, συκοφαντικό άρθρο. Παρότι δεν με κατονόμασε άμεσα, οι υπαινιγμοί ήταν αδιαμφισβήτητοι.
Χρησιμοποίησε τον όρο «διαζευγμένη γυναίκα» ως βρισιά, εργαλειοποιώντας την προσωπική μου ζωή για να με παρουσιάσει ως ηθικά ύποπτη, επειδή κατά τη δική του άποψη, η αξία μιας γυναίκας αρχίζει και τελειώνει με την οικογενειακή της κατάσταση.
Και δεν σταμάτησε εκεί. Μοίρασε το άρθρο στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, κάνοντας tag κοινούς γνωστούς και εισάγοντας ασαφείς αλλά τοξικές αναφορές στη δουλειά μου. Το μήνυμα ήταν σαφές: έπρεπε να υπονομευθώ, να ντροπιαστώ και να φιμωθώ. Όταν ερεύνησα περαιτέρω, ανακάλυψα ότι μου είχε στείλει μήνυμα στο WhatsApp, το οποίο είχα αγνοήσει. Αυτή και μόνο η μη απάντηση φαίνεται πως πυροδότησε μια εκστρατεία παρακολούθησης και εκδίκησης.
Ακόμη πιο ανησυχητική ήταν η αντίδραση —ή μάλλον η παντελής απουσία της— από τη δημοσιογραφική κοινότητα της περιοχής. Αντί να σταθούν στο πλευρό μου, πολλοί τον υποστήριξαν. Όταν υπέβαλα αναφορά στην αστυνομία για να προστατευτώ, εκείνος εμφανίστηκε στο τμήμα πλαισιωμένος από άλλους δημοσιογράφους. Μερικοί από αυτούς τους ίδιους άντρες —που μιλούν εύγλωττα για την ελευθερία του Τύπου και τη δημοκρατία— προσπάθησαν να με πείσουν να αποσύρω τη μήνυση. Κανείς τους δεν του ζήτησε ποτέ συγγνώμη ή να λογοδοτήσει.
Η αντίδραση ήταν σκληρή. Ανακρίθηκα από συναδέλφους, κατηγορήθηκα ότι «το παράκανα» και μου είπαν ότι θέτω σε κίνδυνο την κοινότητα των δημοσιογράφων επειδή τόλμησα να διεκδικήσω νομικά την προστασία μου. Ο παρενοχλητής προστατεύτηκε από μια τοξική ανδροπαρέα που αντλεί δύναμη από την πατριαρχία και την ατιμωρησία.
Κατέθεσα επίσης επίσημη καταγγελία στο Ίδρυμα Τύπου του Αζάντ Κασμίρ, συνοδευόμενη από τεκμηρίωση της παρενόχλησης. Ο συγκεκριμένος δημόσιος φορέας έχει ως αποστολή την προστασία των δημοσιογράφων και την προάσπιση της δεοντολογίας. Αντ’ αυτού, τα εμπιστευτικά μου έγγραφα διέρρευσαν—πιθανότατα από κάποιον εντός του Ιδρύματος. Ο ίδιος δημοσιογράφος που με παρενόχλησε διανέμει τώρα τα προσωπικά μου στοιχεία σε ομάδες του WhatsApp και σε σελίδες του Facebook, παραβιάζοντας περαιτέρω την ιδιωτικότητά μου και την αξιοπρέπειά μου.
Δεν πρόκειται πια για ένα άρθρο ή για την εκδίκηση ενός άντρα. Πρόκειται για μια συστημική προσπάθεια να φιμωθεί μια γυναίκα που τόλμησε να εργαστεί, να μιλήσει και να υπερασπιστεί τον εαυτό της.
Η ψυχολογική επίπτωση ήταν καταστροφική. Έχω βιώσει έντονο άγχος, αϋπνία και επεισόδια κατάθλιψης. Έχω χάσει την εμπιστοσύνη μου στους συναδέλφους μου. Το πάθος που κάποτε ένιωθα για τη δημοσιογραφία έχει επισκιαστεί από τον φόβο—φόβο για άλλη μια επίθεση, ένα ακόμη ψέμα, μια ακόμη προδοσία. Κάθε φορά που πηγαίνω σε ενημέρωση Τύπου ή αναλαμβάνω μια ιστορία, προετοιμάζομαι για αντίποινα.
Και ποια ήταν η αντίδραση από τους θεσμούς που υποτίθεται ότι μας προστατεύουν; Καμία. Ούτε ένας δημοσιογραφικός οργανισμός στο Αζάντ Κασμίρ (πακιστανικά διοικούμενο Τζαμού και Κασμίρ) δεν προσέφερε υποστήριξη. Ούτε ένας αρχισυντάκτης δεν καταδίκασε αυτή την εκστρατεία μίσους. Ούτε ένας συνάδελφος δεν εκδήλωσε δημόσια αλληλεγγύη.
Ο μόνος οργανισμός που στάθηκε στο πλευρό μου είναι το Freedom Network, ένας πακιστανικός φορέας υπεράσπισης των δικαιωμάτων των ΜΜΕ. Η αταλάντευτη υποστήριξή του—νομική, συναισθηματική και επαγγελματική—είναι η μόνη μου πηγή δύναμης. Με βοήθησαν να διαχειριστώ αυτή την καταιγίδα με θάρρος, καθοδηγώντας με σε δικαστικές διαδικασίες, σε θέματα ψηφιακής ασφάλειας και σε συναισθηματική αποκατάσταση. Η παρουσία τους μου θυμίζει ότι δεν είμαι εντελώς μόνη.
Αλλά δεν θα έπρεπε να εξαρτώμαι από έναν και μόνο οργανισμό για κάτι τόσο θεμελιώδες όσο η δικαιοσύνη.
Η περίπτωσή μου δεν είναι μοναδική. Πολλές γυναίκες στο Αζάντ Κασμίρ (PaJK)—είτε είναι δημοσιογράφοι, είτε δικηγόροι, είτε ακτιβίστριες—έχουν υποφέρει σιωπηλά. Κάποιες εγκαταλείπουν το επάγγελμα. Άλλες καταρρέουν συναισθηματικά. Ελάχιστες μιλούν, γνωρίζοντας τι τις περιμένει αν το κάνουν.
Αλλά εγώ επιλέγω να μιλήσω γιατί η σιωπή προστατεύει τους θύτες.
Αυτή δεν είναι απλώς μια ιστορία για παρενόχληση στον χώρο εργασίας. Είναι μια ιστορία για μια πατριαρχική κουλτούρα που αρνείται να αποδεχτεί τις γυναίκες ως ίσες στον δημόσιο βίο. Είναι για μιντιακούς θεσμούς που εκτιμούν περισσότερο την αλληλεγγύη προς τους άνδρες συναδέλφους παρά τη δικαιοσύνη για τις γυναίκες. Και είναι για μια κοινωνία όπου μια γυναίκα πρέπει να το σκέφτεται διπλά πριν απαντήσει σε ένα μήνυμα, πριν καλύψει ένα ρεπορτάζ, πριν υπάρξει δημόσια.
Οπότε ρωτώ ξανά:
Γιατί ακόμα ανεχόμαστε αυτή τη μισογυνία;
Γιατί λέμε στις γυναίκες να σιωπούν μπροστά στην παρενόχληση;
Γιατί οι θεσμοί αποτυγχάνουν να προστατεύσουν εκείνους για τους οποίους υπάρχουν;
Μπορεί να φέρω πληγές, αλλά δεν έχω ηττηθεί.
Δεν θα επιτρέψω να με κάνουν να σωπάσω από ντροπή. Θα συνεχίσω να κάνω ρεπορτάζ, να γράφω και να υπερασπίζομαι το δικαίωμα κάθε γυναίκας στο Αζάντ Κασμίρ (PaJK) να ζει και να εργάζεται με αξιοπρέπεια.
Όχι μόνο για μένα, αλλά για κάθε γυναίκα που της είπαν να «κάτσει στη θέση της».
-
Πολιτική1 μήνα πριν
Τεράστια ανατροπή; Ισχύει ότι αρνήθηκε η Κίμπερλι Γκίλφοϊλ να αναλάβει την Πρεσβεία των ΗΠΑ στην Αθήνα;
-
Αναλύσεις4 εβδομάδες πριν
Έρχεται μεγάλο ΣΟΚ για την Ελληνική Δημοκρατία! Κατεδαφίζεται με δικογραφίες το πολιτικό σύστημα της κλεπτοκρατίας
-
Απόψεις1 μήνα πριν
Γι’αυτό οι Τούρκοι τρέμουν το μένος του Ισραήλ! Η προφητεία του μέντορα του Ερντογάν που “στοιχειώνει” την Άγκυρα
-
Απόψεις1 μήνα πριν
Η φωτογραφία που “μίλησε”! Ανύπαρκτος γεωπολιτικός παίκτης η Ελλάδα
-
Πολιτική2 μήνες πριν
Ανατροπή στην ανατροπή! Ο Σίσι βάζει τα πράγματα στη θέση τους για το Σινά – Καμία προσβολή της μοναδικής και ιερής θρησκευτικής θέσης της Μονής -Δεν αλλάζει πουθενά το καθεστώς
-
Άμυνα3 μήνες πριν
Χειρουργική επιχείρηση! Η Ινδία χτύπησε το Πακιστάν με SCALP και HAMMER που εκτοξεύτηκαν από Rafale
-
Διεθνή3 μήνες πριν
Ινδός στρατηγός απειλεί με πυρηνικό αφανισμό την Τουρκία
-
Αναλύσεις7 ημέρες πριν
Διαλύοντας την Τουρκική προπαγάνδα!