Επίθεση στο Κέντρο Διεπιστημονικής Έρευνας και Καινοτομίας του ΑΠΘ, πραγματοποίησαν μέλη της Ελευθεριακής Πρωτοβουλίας Θεσσαλονίκης.

Όπως σημειώνουν «το κέντρο υλοποιεί προγράμματα χρηματοδοτούμενα από επιχειρηματικούς ομίλους με σκοπό το κέρδος και όχι τις ανάγκες της κοινωνίας», προσθέτοντας πως «για τα “αθώα” drones των φοιτητών ενδιαφέρονται ήδη οι ένοπλες δυνάμεις».

Στην σχετική ανακοίνωση τονίζεται:

«Ο πόλεμος και η απειλή του έχει μπει πλέον στο καθημερινό λεξιλόγιο. Τον αναμασούν βουλευτές, δημοσιογράφοι, αναλυτές .Απασχολεί, επίσης, εργαζόμενους, άνεργους, νεολαίους, αφού αγωνιούν για το τι πραγματικά γίνεται. Η καθεστωτική προπαγάνδα είναι απαραίτητο στοιχείο για την ιδεολογική προετοιμασία και δικαιολόγηση κάθε ιμπεριαλιστικού πολέμου. Σκοπός φυσικά είναι να συνταχθεί η πλειοψηφία του λαού με την εκάστοτε κυβέρνηση, αστική τάξη και τα “εθνικά συμφέροντα” που πάντα ταυτίζονται με τα συμφέροντα του κεφαλαίου (ντόπιου και ξένου).

Για να περάσουμε στα δικά μας, δεν είναι τυχαίο που καθημερινά βομβαρδιζόμαστε για τη μονομερώς επιθετική στάση της Τουρκίας, για τους καλούς μας συμμάχους,το ΝΑΤΟ που θα προασπίσει τα ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα, τη φοβερή Ευρωπαϊκή Ένωση που θα στηρίξει την Ελλάδα και ας έχει ρημάξει τα φτωχά λαϊκά στρώματα με τα ευρωμνημόνια. Γίνεται εξόφθαλμο πως η αστική προπαγάνδα προσπαθεί με πρόσχημα την εθνική ενότητα να τραβήξει στη μηχανή του πολέμου την κοινωνική βάση. Στο όνομα του καπιταλιστικού κέρδους και των συμφερόντων πολυεθνικών ομίλων κατευθύνουν και προετοιμάζουν εργαζόμενους, φοιτητές, άνεργους, μετανάστες, φτωχούς για μια ενδεχόμενη πολεμική σύρραξη. Μια σύρραξη που για τους καταπιεσμένους έχει να επιφέρει μόνο αίμα και δάκρυα.

Στις 3 Γενάρη του 2020 η αμερικάνικη αεροπορία σκότωσε, μετά από πυραυλική επίθεση κατά μη επανδρωμένου αεροσκάφους, τον Ιρανό υποστράτηγο Κασέμ Σολεϊμανί, τον δεύτερο ισχυρότερο άνθρωπο των μηχανισμών εξουσίας στο Ιράν. Εκτός από τον Σολεϊμανί δολοφονήθηκαν ο Ιρακινός διοικητής Abd Mahdi al-Muhandis και άλλα οκτώ στελέχη του ιρακινού στρατού. Πρόκειται για ένα ξεκάθαρο έγκλημα, για μια πράξη κρατικής τρομοκρατίας από πλευράς ΗΠΑ, που απειλούν να προκαλέσουν έναν ευρύτερο, καταστροφικό πόλεμο στην περιοχή θέτοντας σε κίνδυνο τις ζωές εκατομμυρίων ανθρώπων. Το Ιράν δηλώνει πως εξετάζει 13 διαφορετικά σενάρια για αντίποινα και ξεκινά με επίθεση σε αμερικανικές βάσεις στο Ιράκ. Την Τετάρτη 8/1 γίνεται επίθεση στην αμερικάνικη βάση Al-Asad στο δυτικό Ιράκ, αλλά και εναντίον της βάσης στην Αρμπίλ στο ιρακινό Κουρδιστάν. Ο Τραμπ παίρνει θέση και καλεί το Ιράν να διαπραγματευτεί, καθώς απειλεί πως θα βομβαρδίσει τα πολιτισμικά μνημεία του. Ολόκληρος ο πλανήτης παρακολουθεί τις εξελίξεις έντρομος μέσω τηλεόρασης και social media. Όλα αυτά συμβαίνουν την ίδια στιγμή που οι κοινωνικές εξεγέρσεις από τη Γαλλία ως τη Χιλή βρίσκονται σε εξέλιξη.

Η επιθετικότητα του αμερικανικού κράτους πηγάζει από την οικονομική παρακμή του αμερικανικού καπιταλισμού τις τελευταίες δεκαετίες, τη γεωπολιτική και στρατιωτική του αντεπίθεση που προσπαθεί να συντηρήσει τα πλανητικά κεκτημένα του. Οι στρατιωτικές βάσεις των ΗΠΑ σε άλλες χώρες είναι επίσημα «περίπου 600», σε τεράστια απόσταση από τους στρατιωτικούς ανταγωνιστές τους. Παρ’ όλα αυτά, δε μιλάμε για την επίθεση μια παντοδύναμης “αυτοκρατορίας”, αλλά για την παρακμή της και την πάλη για τη δημιουργία ενός νέου κέντρου δυνάμεων και ισορροπίας. Δεν πηγαίνουμε ακριβώς από έναν μονοπολικό σε έναν πολυπολικό κόσμο, αλλά σε ένα αιματηρό ολιγοπώλιο του ελέγχου της εργασιακής δύναμης, των πληθυσμών και των κεφαλαιακών ροών. Οι ΗΠΑ διαπραγματεύονται με ορισμένες ακόμα δυνάμεις, έτσι ώστε να μπορέσουν να πλασαριστούν καλύτερα στον διεθνή ιμπεριαλιστικό ανταγωνισμό. Ο σύγχρονος στρατιωτικός-οικονομικός συσχετισμός δυνάμεων αποτρέπει την επικράτηση μίας “Μεγάλης ιμπεριαλιστικής δύναμης”, προωθώντας στον αντίποδα την ανώτερη διακρατική ταξική συνεργασία απέναντι στον εσωτερικό εχθρό (δεδομένης της δυσκολίας εκτόνωσης των κοινωνικό-οικονομικών αντιφάσεων στο εξωτερικό), δηλαδή την εργατική τάξη και τα φτωχά λαϊκά στρώματα.

Η δολοφονία του Σουλεϊμανί από τον αμερικανικό ιμπεριαλισμό -που στην ουσία συνιστά μια άτυπη κήρυξη πολέμου εναντίον του Ιράν από πλευράς ΗΠΑ- στοχεύει να πλήξει αφενός την επιρροή του Ιράν στην ευρύτερη Μέση Ανατολή, αφετέρου πρέπει να μελετηθεί μέσα στο πλαίσιο των ευρύτερων ενδοκαπιταλιστικών/ενδοκυριαρχικών αντιπαραθέσεων και συγκρούσεων που σχετίζονται με γεωστρατηγικούς, γεωπολιτικούς και οικονομικούς λόγους για τον έλεγχο της ενέργειας και των υδρογονανθράκων, τόσο του πετρελαίου όσο και του φυσικού αερίου. Εξάλλου, μέχρι προσφάτως η στρατιωτική διαμάχη ανάμεσα στα κράτη των ΗΠΑ και του Ιράν χαρακτηριζόταν από την ασύμμετρη σύγκρουση τοπικών παραστρατιωτικών μηχανισμών, που λειτουργούσαν ως proxies για τις δυο αυτές δυνάμεις. Ωστόσο, ο φόβος των ΗΠΑ για απώλεια του ελέγχου των πετρελαιοπηγών, όπως επίσης και το ενδεχόμενο της διεύρυνσης της ιρανικής επιρροής στο Ιράκ οδήγησε τους Αμερικανούς ιμπεριαλιστές σε απευθείας επίθεση.

Μια ακόμα αιτία που ωθεί τις ΗΠΑ στην πολεμική αντιπαράθεση με το Ιράν είναι ο έλεγχος της ενέργειας και των πηγών της. Χαρακτηριστικό είναι πως λίγες ημέρες πριν την αμερικάνικη επίθεση, στις 27 Δεκέμβρη, Ιράν, Ρωσία και Κίνα άρχισαν κοινά στρατιωτικά γυμνάσια στην Αραβική Θάλασσα και βόρεια του Ινδικού Ωκεανού. Από γεωπολιτική άποψη, ο χώρος όπου διεξήχθησαν οι κοινές ασκήσεις είναι πολύ ευαίσθητος, καθώς περιλαμβάνει το στενό του Ορμούζ, το οποίο συνδέει τον Περσικό Κόλπο και τον Κόλπο του Ομάν. Αυτός ο φυσικός διάδρομος μήκους 90 ναυτικών μιλίων αποτελεί εξαιρετικά σημαντική θέση για το εμπόριο, δεδομένου ότι το 33% του υγροποιημένου φυσικού αερίου και το 25% της παγκόσμιας κατανάλωσης πετρελαίου περνούν μέσα από αυτόν το θαλάσσιο δίαυλο ζωτικής σημασίας για τη ναυτιλία που συνδέει τους πετρελαιοπαραγωγούς της Μέσης Ανατολής με τις αγορές στην Ασία, την Ευρώπη, τη Βόρεια Αμερική κι όχι μόνο. Αυτά τα γυμνάσια τεσσάρων ημερών φαίνεται να υποδήλωναν ότι η Κίνα, η Ρωσία και το Ιράν σχηματίζουν συνασπισμό ανταποκρινόμενο στον ισχυρισμό των ΗΠΑ ότι θα επιβάλουν τον έλεγχό τους στον Περσικό Κόλπο και τη Θάλασσα του Ομάν. Παρόλο που ο αμερικάνικος ιμπεριαλισμός έχει ξοδέψει εδώ και μια εικοσαετία τρισεκατομμύρια δολάρια τόσο για τη στρατιωτική κατοχή όσο και για τις διάφορες επιχειρήσεις στο Ιράκ, τη Συρία και το Αφγανιστάν, εντούτοις, είναι φανερό πως έχει μειωθεί η δυνατότητα των ΗΠΑ να έχουν τον πρώτο λόγο για τους φυσικούς πόρους της περιοχής. Εξάλλου, η διμερής συμφωνία Ρωσίας-Τουρκίας για τον έλεγχο των εδαφών της βόρειας Συρίας και η εμπορική συμφωνία της Κίνας με το Ιράν έπληξε σημαντικά τις κυρώσεις των ΗΠΑ.

Ανήσυχη δηλώνει η Ελλάδα, που δεν κάθεται όμως με σταυρωμένα χέρια, προσπαθώντας να αποτρέψει κάποιον «Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο». Ο Τσίπρας σε άψογη συνεργασία με τον Ομπάμα, ο Μητσοτάκης σε άψογη συνεργασία με τον Τραμπ. Στην πρόσφατη συνάντηση των δύο τελευταίων, ο Κ. Μητσοτάκης ήταν ξεκάθαρος, δηλώνοντας πως η κυβέρνηση είναι στο πλευρό των ΗΠΑ («αξιόπιστος σύμμαχος σε μια ταραχώδη περίοδο»), πως θέλει εμβάθυνση της «στρατηγικής συνεργασίας με τις ΗΠΑ», ενώ δικαιολόγησε τη δολοφονία Σουλεϊμανί λέγοντας στο Atlantic Council πως «καταλαβαίνω πως η συγκεκριμένη απόφαση ελήφθη λαμβάνοντας υπόψη το εθνικό συμφέρον των ΗΠΑ»! Και τόνισε: «Πρώτον, είμαστε σύμμαχοι με τις ΗΠΑ. Στεκόμαστε στο πλευρό των συμμάχων μας σε δύσκολες περιόδους». Και «είχαμε και ακόμα έχουμε πολύ στενούς δεσμούς με τον αραβικό κόσμο, αλλά δεν ξεχνάμε ποιοι είναι οι σύμμαχοί μας και πού ανήκουμε γεωπολιτικά». Ο πρωθυπουργός δε δίστασε να προβεί και σε δεσμεύσεις λέγοντας πως η Ελλάδα θα αγοράσει τα λεγόμενα αμερικανικά F-35. Ενδιαφέρον, φυσικά, είναι να εξετάσουμε πόσο ρεαλιστικό θα ήταν να μπει η Ελλάδα στη συμπαραγωγή μετά την εκδίωξη της Τουρκίας. Η Τουρκική Αεροπορική Βιομηχανία (ΤΑΙ) είχε αναλάβει το κάτω μέρος του κοκ-πιτ καθώς και φορείς πυραύλων που στο κάτω μέρος της ατράκτου και των φτερών. Συνολικά, 3 διαφορετικά βασικά τμήματα επί της ατράκτου. Όμως, άλλες 8 τουρκικές εταιρείες έχουν αναλάβει επιπλέον κύρια τμήματα παραγωγής, όπως: Τμήματα του ηλεκτροοπτικού συστήματος σκόπευσης (ASELSAN), Τμήματα των καλωδιώσεων (Fokker Elmo), Τμήματα των κινητήρων (Alp Aviation), Πανοραμική οθόνη κοκ-πιτ (Ayesas), Τμήματα της ατράκτου για λογαριασμό των BAE Systems και Northrop (Mikes), Θύλακες ανάσυρσης των τροχών (Kale Aerospace), Κέντρο εκπαίδευσης πιλότων και συντήρησης αεροσκάφους (Havelsan), Κέντρο συναρμολόγησης και συντήρησης κινητήρων Pratt & Whitney (Eskisehir Aviation Cluster). Συνολικά τα 937 τουρκικής προέλευσης κομμάτια για το F-35 κατασκευάζονται από 400 διαφορετικές μικρές ή μεγάλες επιχειρήσεις στη χώρα. Το ερώτημα παραμένει αν η Ελλάδα μπορεί να πάρει τη θέση της Τουρκίας. Η απάντηση φυσικά παραμένει αρνητική, αφού το υποκατασκευαστικό έργο συμμετοχής της Τουρκίας είναι μεγάλο, ενώ η απορρόφηση του έργου από την Ελλάδα θα ήταν αδύνατη, αφού μιλάμε για κόστος που αγγίζει τουλάχιστον το 1,5-2 δις ευρώ. Ενδιαφέρον πάντως προκαλεί πως ο πρωθυπουργός αγνοεί τις ανάγκες της κοινωνίας που καθημερινά φτωχοποιείται και κάνει βαρύγδουπες δηλώσεις για επενδύσεις στρατιωτικών εξοπλισμών. Εδώ αξίζει να προστεθεί ότι πρόσφατα το ΓΕΕΘΑ, το ΓΕΑ και το ΥΠΕΞ έδωσαν το πράσινο φως για τη μεταφορά ελληνικών Patriot στην Σαουδική Αραβία (ουσιαστικά μέσω ΗΠΑ).

Η πρόσφατη κατάθεση επιστολής από την Τουρκία στον ΟΗΕ, με την οποία διεκδικεί όλη τη θαλάσσια ζώνη μεταξύ Ρόδου-Κρήτης και Κύπρου, καθώς και η συνυπογραφή Μνημονίου συνεργασίας με την κυβέρνηση της Τρίπολης στη Λιβύη (όπου διεξάγεται εμφύλιος πόλεμος) για τον καθορισμό της ΑΟΖ μεταξύ τους δείχνουν πόσο επικίνδυνος είναι ο δρόμος του ανταγωνισμού των αστικών τάξεων. Tο τουρκικό κράτος προσπαθεί σε κάθε ευκαιρία να κάνει επίδειξη στρατιωτικής ισχύος, ενώ διατυπώνει τα σχέδια του άκρως πραξικοπηματικά. Από την μεριά του το ελληνικό κράτος ενισχύει την πρόσδεση στον επιθετικό άξονα των ΗΠΑ-Ισραήλ-Αιγύπτου-Κύπρου. Με αυτόν τον τρόπο προσπαθεί να αποκλείσει την Τουρκία, αλλά και να δημιουργήσει τριγμούς στη σχέση Άγκυρας-Ουάσιγκτον. Διακαής στόχος, όπως προαναφέραμε, των αντιμαχόμενων αστικών τάξεων εκμεταλλευτούν τις Αποκλειστικές Οικονομικές Ζώνες. Οι συγκεκριμένες ζώνες εκτείνονται σε βάθος 200 μιλίων και καμία σχέση δεν έχουν με τη ζώνη θαλάσσιας κρατικής κυριαρχίας. Σκοπός, φυσικά, είναι η εκμετάλλευση τους από πολυεθνικές για εξορύξεις. Οι τελευταίες εξελίξεις υπογραμμίζουν πως ο ανταγωνισμός στο Αιγαίο και κυρίως στη ΝΑ Μεσόγειο είναι άδικος, εκμεταλλευτικός και επιθετικός και από την πλευρά της Ελλάδας και από την πλευρά της Τουρκίας. Στο επικίνδυνο «σκάκι» γεωπολιτικών κινήσεων που παίζουν οι αστικές τάξεις της περιοχής, οι ιμπεριαλιστές και οι πολυεθνικές θα την “πληρώσουν” εν τέλει τα πιόνια, οι μόνοι χαμένοι δηλαδή θα είναι οι λαοί, η ειρήνη και το περιβάλλον.

Η αναφορά στη Λιβύη δεν ήταν τυχαία. Η Λιβύη αποτελεί την χώρα με τα μεγαλύτερα αποθέματα πετρελαίου στην Αφρική, ενώ στην παγκόσμια κατάταξη έρχεται 9η. Σε μια αρκετά κρίσιμη και εύθραυστη περίοδο με ανοιχτά μέτωπα στους μεγαλύτερους παραγωγούς, δηλαδή τη Βενεζουέλα, το Ιράν και το Ιράκ, η περίπτωση της Λιβύης αποκτά μεγάλο ενδιαφέρον, αφού ενδέχεται να οδηγήσει σε περαιτέρω αύξηση της τιμής του πετρελαίου. Ενδεικτικά παραδείγματα αποτελούν οι μετρήσεις που έγιναν μία ημέρα πριν κλείσουν τα λιμάνια της. Οι εξαγωγές αργού πετρελαίου άγγιζαν το 1,3 εκατ. βαρέλια ανά ημέρα, ενώ τα αποθέματα μαζούτ εκτιμώνται σε 48,4 δισ. βαρέλια. Στη Λιβύη εδώ και καιρό μαίνεται ένας αιματηρός εμφύλιος πόλεμος. Η επίσημη λιβυκή κυβέρνηση βρίσκεται σε εμφύλιο πόλεμο απέναντι στον αυτοανακηρυχθέντα Εθνικό Στρατό της Λιβύης (LNA) που τελεί υπό το πρόσταγμα του απόστρατου, αμερικανοκίνητου στρατηγού Χαλίφα Χαφτάρ, ο οποίος ελέγχει πλέον το 80% της χώρας. Πέρα από τα τεράστια αποθέματα της, η Λιβύη αποτελεί κομβικό σημείο για πολλές εμπορικές οδούς στη Μεσόγειο. Η αποσταθεροποίησή της άνοιξε το δρόμο σε ξένα κράτη -μεταξύ αυτών και η Τουρκία- να σπεύσουν στη διχασμένη χώρα. Ήδη από την εποχή Καντάφι πολλές τουρκικές εταιρείες δραστηριοποιούνταν στη Λιβύη. Τουρκική δραστηριότητα παρατηρήθηκε σε πάρα πολλά μεγάλα έργα, ενώ ακόμη και σε περίοδο εμφυλίου πολέμου δε σταμάτησαν οι τουρκικές κατασκευαστικές εταιρείες να έχουν σημαντικό ρόλο στη Τρίπολη. Για τον Χαφτάρ η παρουσία της Τουρκίας αποτελεί αγκάθι. Στις περιοχές που βρίσκονται υπό τον έλεγχό του έχουν απαγορευθεί οι εμπορικές πτήσεις από την Τουρκία, ο ίδιος έχει απαγορεύσει σε τουρκικά πλοία να αγκυροβολούν στις λιβυκές ακτές, ενώ απειλούνται με εντάλματα σύλληψης Τούρκοι πολίτες. Για μερικές ώρες οι δυνάμεις του Χαφτάρ είχαν συλλάβει έξι Τούρκους, οι οποίοι όμως αφέθηκαν ελεύθεροι μετά από πιέσεις της Άγκυρας. Η εμπλοκή της Τουρκίας στη Λιβύη έχει και ιδεολογική υπόσταση. Ο στρατηγός Χαφτάρ υποστηρίζεται από την Αίγυπτο, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και τη Σαουδική Αραβία, κράτη που έχουν ως κοινό εχθρό τη Μουσουλμανική Αδελφότητα. Η Τουρκία στον εμφύλιο πόλεμο της Λιβύης, που οδήγησε στην πτώση του Καντάφι, υποστήριξε ομάδες που ήταν κοντά στους Αδελφούς Μουσουλμάνους. Φυσικά δεν πρέπει να αγνοούμε πως η Τουρκία δεν περιορίζεται εκεί, βάσει του διεθνούς δικαίου δίνει νόμιμα όπλα στη λιβυκή κυβέρνηση. Την ίδια ώρα οι κινήσεις της Τουρκίας στη Λιβύη σχετίζονται και με τις γεωτρήσεις για φυσικό αέριο στην Ανατολική Μεσόγειο, δραστηριότητες τις οποίες η ΕΕ θεωρεί παράνομες. Ο Ερντογάν έχει σπεύσει να στείλει δυνάμεις χωρίς έγκριση του τουρκικού κοινοβουλίου. Χρησιμοποιεί πολιτικά αεροσκάφη τα οποία πετούν εντός FIR Αθηνών, νότια της Κρήτης. Η αεροπορία της Αιγύπτου είχε απογειώσει F-16, τα οποία εντόπισαν τα τουρκικά πολιτικά αεροσκάφη. Η ενασχόληση της Τουρκίας στο καυτό ζήτημα της Λιβύης κάνει σχεδόν βέβαιη την περαιτέρω κλιμάκωση των εντάσεων.

Μετά τις δηλώσεις του Ν. Δένδια, η Ελλάδα είναι και αυτή έτοιμη να εμπλακεί στο μέτωπο της Λιβύης. Χαρακτηριστικά τόνισε πως «Η Ελλάδα είναι έτοιμη να βοηθήσει την επόμενη μέρα στη Λιβύη. Είτε με την συμμετοχή στις δυνάμεις εκείνες που χρειάζονται για να υπάρξει ανακωχή, είτε με την συμμετοχή ελληνικών δυνάμεων στην ευρωπαϊκή επιχείρηση επιβολής του εμπάργκο των όπλων και της μεταφοράς μισθοφόρων στη Λιβύη». Στο ήδη θερμό κλίμα Ελλάδας-Τουρκίας η υπογραφή της διακρατικής συμφωνίας για τον αγωγό EastMed στην Αθήνα έχει προκαλέσει εκνευρισμό στην Άγκυρα. Οι δηλώσεις του Τούρκου αντιπρόεδρου Φουάτ Οκτάι δείχνουν ξεκάθαρα πως οι διακρατικές σχέσεις βρίσκονται κυριολεκτικά πάνω σε τεντωμένο σχοινί. «Υπάρχουν παιχνίδια εναντίον μας που στόχο έχουν να μην μπορούμε να βάλουμε τα πόδια μας στο νερό, να μην μπορούμε να ρίξουμε παραγάδι. Είμαστε εκεί για να τα καταστρέψουμε», δήλωσε την Τετάρτη ο Τούρκος αντιπρόεδρος σε έμμεση αναφορά του για τον EastMed, υποστηρίζοντας ότι η Άγκυρα διέλυσε το παιχνίδι στην Ανατολική Μεσόγειο. «Όποιος και να συμμετέχει, κανένα σχέδιο στην περιοχή που αποκλείει την Τουρκία δεν έχει πιθανότητα επιτυχίας», υποστήριξε. Ενώ πρόσθεσε «Υπάρχει ένας χάρτης που φέρνει η Ελλάδα στην ατζέντα εσχάτως. Βήμα βήμα… Νομίζουν ότι η Τουρκία είναι μόνο ενδοχώρα, η Τουρκία δεν είναι μόνο ενδοχώρα, η Τουρκία είναι μία χώρα που παρακολουθεί τις εξελίξεις λεπτό προς λεπτό, τόσο στην ενδοχώρα όσο και εκτός αυτής αλλά και με τους γείτονες της. Επομένως, παρακολουθήσαμε τις εξελίξεις πολύ προσεκτικά, και εξακολουθούμε να το πράττουμε. Είπαμε ότι δεν θα τα επιτρέψουμε αυτά. Αλλά ενώ το λέμε αυτό, προσθέτουμε και αυτό, όποιο και να είναι το αποτέλεσμα. Το ζήσαμε αυτό στο παρελθόν. Εάν υπάρχει ρίσκο, θα το αναλάβουμε, θα κάνουμε ό,τι χρειαστεί». Γίνεται, λοιπόν, ευδιάκριτο από τα παραπάνω πως η κρισιμότητα της περιόδου έχει χτυπήσει κόκκινο. Απάντηση θα πρέπει να είναι η συγκρότηση ενός μετωπικού-ταξικού-διεθνιστικού-αντιιμπεριαλιστικού-αντιπολεμικού κινήματος σε Ελλάδα και Τουρκία, που θα βάλει τέλος στα επονείδιστα για τους λαούς σχέδια κράτους και κεφαλαίου. Εμείς οι καταπιεσμένοι και εκμεταλλευόμενοι δεν έχουμε τίποτα να χωρίσουμε μεταξύ μας. Θα πρέπει, λοιπόν, να ενωθούμε με γνώμονα την υπεράσπιση των κοινών μας ταξικών συμφερόντων και να περάσουμε συντονισμένα στην αντεπίθεση.

Όπως σε όλα τα σύγχρονα πολεμικά δόγματα των ανεπτυγμένων καπιταλιστικών χωρών, έτσι και στο ελληνικό δόγμα στρατού ξηράς που εκδόθηκε το 2014 -ως θεωρία πολέμου του ελληνικού κράτους- το κλασικό στρατιωτικό δίπολο επίθεση/άμυνα έχει αντικατασταθεί από το πρόταγμα της υπεράσπισης των εθνικών συμφερόντων απέναντι σε οποιαδήποτε απειλή.

Στο ελληνικό δόγμα του 2014 γίνεται ιδιαίτερη αναφορά για τη σύνδεση των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων με τον στρατό για την ανάπτυξη της έρευνας και των τεχνολογιών σε διάφορους τομείς. Στην κατεύθυνση αυτή κινείται η επερχόμενη ίδρυση του Πανεπιστημίου Εθνικής Άμυνας, κατά το 2020, βασικός στόχος του οποίου θα είναι η υποστήριξη της αμυντικής έρευνας και τεχνολογίας σε συνεργασία με τα Πανεπιστήμια και τα Ερευνητικά Ιδρύματα της Ελλάδας και του εξωτερικού. Τα ΑΕΙ έχουν παίξει σημαντικό ρόλο στον πόλεμο και η δουλειά που κάνουν είναι μακροχρόνια. Παράγουν θεωρία για τον ελληνο-τουρκικό ανταγωνισμό, προπαγανδίζουν τις ΑΟΖ και τη διεκδίκηση ενεργειακών κοιτασμάτων, αλλά και εμπλέκονται οργανικά με τις πετρελαϊκές εταιρείες που εμφανίζονται ως χορηγοί!

Μπορεί κεντρικά συνθήματα μας να είναι “Έρευνα για τις ανάγκες της κοινωνίας και όχι της αγοράς”, “Έξω οι εταιρείες από τα πανεπιστήμια”, παρ’ όλα αυτά η κυβέρνηση τόσο του Σύριζα όσο και της Νέας Δημοκρατίας έχουν άλλη άποψη.

Στο όνομα φαρμακοβιομηχανιών, αλλά και πολεμικών επιχειρήσεων γίνονται έρευνες εντός του πανεπιστημιακού χώρου του ΑΠΘ με σκοπό φυσικά όχι να καλυφτούν οι ανάγκες του λαού, αλλά να συντελεστεί η μέγιστη εκμετάλλευση του φοιτητικού-ερευνητικού δυναμικού και των πανεπιστημιακών υποδομών από μεγαλοεπιχειρηματίες. Αποκορύφωμα ήταν η δημιουργία του μη επανδρωμένου αεροχήματος (drone) RX-3 το οποίο δημιούργησε η ερευνητική ομάδα του ΑΠΘ σε συνεργασία με το Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης. Ενδιαφέρον πρόλαβαν ήδη να εκφράσουν το πολεμικό ναυτικό, αλλά και οι ένοπλες δυνάμεις.. Το εν λόγω drone μπορεί να αντέξει μέχρι 8 μποφόρ, μπορώντας να απογειωθεί με ευκολία ακόμα και από φρεγάτες. Έχει βάρος 250kg και μπορεί να σηκώσει “ωφέλιμο” φορτίο 50kg.

Άμεσα εμπλεκόμενοι είναι το ΚΕΔΕΚ(Κέντρο Διεπιστημονικής Έρευνας και Καινοτομίας ΑΠΘ) που βρίσκεται στο Balkan Center στη Θέρμη (κτήρια Α και Β).

Συντονιστής της ομάδας UAV-iRC (ο επικεφαλής της ομάδας Αεροδυναμικού Σχεδιασμού μη-Επανδρωμένων Αεροχημάτων, η οποία έχει ήδη τρία μη επανδρωμένα αεροχήματα στο ενεργητικό της. Το έργο της έχει προσελκύσει το ενδιαφέρον εταιρειών και εσχάτως και της κυβέρνησης, η οποία δείχνει να ενδιαφέρεται να εντάξει αυτού του είδους τα οχήματα στο σχεδιασμό της. Το ενδιαφέρον αυτό εκδήλωσε ο ίδιος ο υπουργός Εθνικής Άμυνας, Νίκος Παναγιωτόπουλος, ο οποίος είχε δηλώσει πριν από μερικές ημέρες από το βήμα της Βουλής ότι «εκμεταλλευόμενοι το ταλέντο και την εφευρετικότητα της ερευνητικής ομάδας του ΑΠΘ, τις ευρωπαϊκές χρηματοδοτικές ευκαιρίες, την αμυντική μας βιομηχανία και με συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα, θα έχουμε σύντομα το ελληνικό UAV». Η ομάδα έχει ήδη αρχίσει να ετοιμάζει και νέο drone (το RX-4), το οποίο θα ζυγίζει μόλις τέσσερα κιλά, θα είναι καθέτου απογείωσης και στη συνέχεια θα μπορεί να κάνει οριζόντια πτήση».

Αυτό του δίνει τη δυνατότητα να αξιοποιηθεί σε πολλούς τομείς, πέραν των υπολοίπων, όπως για παράδειγμα στη γεωργία, στη χαρτογράφηση, ακόμη και στις ένοπλες δυνάμεις.Τα προγράμματα του ΚΕΔΕΚ είναι 100% χρηματοδοτούμενα από επιχειρηματίες και επιχειρηματικούς ομίλους που στόχο φυσικά δεν έχουν τη βελτίωση του βιοτικού επιπέδου της κοινωνικής πλειοψηφίας, αλλά την ικανοποίηση των ιδιωτικών τους συμφερόντων. Για να μη γίνεται οποιαδήποτε παρανόηση, τα συγκεκριμένα drones δεν αποτελούν τα καθημερινά “τηλεκατευθεινόμενα αεροπλανάκια” που αγοράζουμε από τα καταστήματα. Είναι στην ουσία σαν μικρά “αεροπλάνα”, σταθερής πτέρυγας όπως ονομάζονται, που έχουν έναν κινητήρα και όλη τη διαμόρφωση ενός αεροσκάφους, απλά λέγονται Μη Επανδρωμένα Αεροχήματα. Όσο και να θέλουν να μας παραπλανούν, ξέρουμε καλά ποια είναι η πραγματική αλήθεια γύρω από τα drones. Πρόκειται για μια βιομηχανία πολλών δισεκατομμυρίων δολαρίων, που για άλλη μια φορά βρέθηκε σε πρώτο πλάνο στην επικαιρότητα παγκοσμίως, όταν προ ημερών Μη Επανδρωμένα Οχήματα (UAV) πέτυχαν τον στόχο τους και κατέστρεψαν εγκαταστάσεις παραγωγής και κατεργασίας πετρελαίου της Saudi Aramco στο Abqaiq και στο Khurais της Σαουδικής Αραβίας. Την ίδια ώρα, στην πρόσφατη στρατιωτική παρέλαση της Κίνας, οι ειδικοί αναλυτές ασχολήθηκαν πρώτα και πάνω από όλα με τρία νέα υψηλού επιπέδου drones, που χαρακτηρίζονταν είτε από χαρακτηριστικά stealth είτε από υψηλές ταχύτητες. Και όλα αυτά μόλις στις τελευταίες 15 ημέρες, στο επίπεδο των υψηλής ποιότητας Μη Επανδρωμένων Αεροχημάτων, μιας βιομηχανίας της οποίας το μέγεθος η Τelegraph υπολόγισε πως ανέρχεται στα 127 δισ. δολάρια. Για εμάς δεν αποτελεί έκπληξη αν αύριο τα ελληνικά drones αποτελέσουν εργαλείο στρατιωτικής αποστολής κάποιου εθνικού, αστικού στρατού. Πιθανότατα κάποιο από αυτά ενδέχεται να βρεθεί απέναντί μας και σε κάποια διαδήλωση, όπου θα παλεύουμε για τις ανάγκες και τη ζωή μας συνολικά. Την ίδια ώρα που η κοινωνική βάση στενάζει και αγωνιά ολοένα και περισσότερο, την ίδια στιγμή που τα πανεπιστήμια μας καταστρέφονται από την υποχρηματοδότηση, το κεφάλαιο βρίσκει την ευκαιρία να βγάλει κυριολεκτικά από την μύγα ξύγκι. Χρησιμοποιώντας το ευέλικτο και φτηνό εργατικό δυναμικό, τους ίδιους τους φοιτητές δηλαδή, το ιδιωτικό κεφάλαιο κάνει έρευνα και δημιουργεί προγράμματα με σκοπό φυσικά να υλοποιήσει την “βρωμοδουλειά” του στρατού, της αστυνομίας, των φαρμακοβιομηχανιών.

Το ΚΕΔΕΚ είναι αναμφισβήτητα υπεύθυνο και κινείται προς αυτή την κατεύθυνση. Μαζί με το ΚΕΔΕΚ υπάρχουν και άλλες περιπτώσεις. Συγκεκριμένα, για το ΕΜΠ τα τελευταία χρόνια έχουν ξεκινήσει μια σειρά από προγράμματα για τον στρατό και την αστυνομία, τα οποία συγχρηματοδοτούνται από την ΕΕ για την επιτήρηση των συνόρων της, όπως τα Jason, Poseidon και Ranger (με το τελευταίο να μπλοκάρεται από τους αγώνες συλλογικοτήτων και συλλόγων), καθώς και πρόγραμμα για την επιτήρηση του φράχτη του Έβρου. Ίσως διόλου τυχαία, στην τρέχουσα συγκυρία εμφανίστηκαν ταυτόχρονα πέντε νέα ερευνητικά προγράμματα: Andromeda, Ingenious, Prevision, ICRS, τα οποία εξυπηρετούν στρατιωτικούς και κατασταλτικούς σκοπούς και χρηματοδοτούνται ή συγχρηματοδοτούνται από αντίστοιχους οργανισμούς, καθώς και το ερευνητικό πρόγραμμα Sirius, το οποίο αφορά την αποτελεσματικότερη εκμετάλλευση των μεταναστ(ρι)ών.

Εμείς από την μεριά μας παλεύουμε, ώστε η έρευνα να εξυπηρετεί αποκλειστικά και μόνο την ικανοποίηση των κοινωνικών αναγκών, πάντα μακριά από στρατό, αστυνομία και οποιοδήποτε κατασταλτικό μηχανισμό του κράτους και των αφεντικών. Θα πρέπει να καταλάβουμε πως για την μηχανή του πολέμου θα οι προλετάριοι και οι προλετάριες είμαστε πάντα αναλώσιμοι/ες. Απαραίτητο συστατικό για να βάλουμε φρένο στους σχεδιασμούς θανάτου είναι η σύνδεση και η ταξική συμπόρευση φοιτητικού-εργατικού κινήματος. Με βάση τα αντιπολεμικά προτάγματα να βροντοφωνάξουμε και να κάνουμε πράξη τα εξής: “Δεν πολεμάμε για τα συμφέροντά τους, αγωνιζόμαστε για τις ανάγκες μας”, “Έξω ο Στρατός, το ΝΑΤΟ και οι Πολεμικές Βιομηχανίες από τα Πανεπιστήμια”!

Σε περίπτωση πολέμου το παγκόσμιο προλεταριάτο θα είναι αυτό που θα αναγκαστεί να κινήσει τις πολεμικές μηχανές των καπιταλιστών πληρώνοντας το τίμημα με ζωές ανθρώπων της τάξης μας. Τα σύννεφα ενός πολέμου γενικευμένων διαστάσεων φαίνεται πως πυκνώνουν και η εμπλοκή του ελληνικού κράτους στους πολεμικούς σχεδιασμούς του ΝΑΤΟ βαθαίνει όλο και περισσότερο. Όσο πιο πολύ οξύνονται οι ιμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί, τόσο περισσότερο οι εκάστοτε αστικές τάξεις θα επιβουλεύονται το μέλλον των εργατικών τους τάξεων, ειδικότερα καθώς συνεχίζουν να πυκνώνουν τα σύννεφα ενός επικείμενου πολέμου που πρόκειται να εξυπηρετήσει μονάχα τα συμφέροντα των καπιταλιστών. Μπροστά σε αυτή τη δυσοίωνη και αιματηρή για τους λαούς προοπτική, οι προλετάριοι όλων των χωρών οφείλουμε να ενωθούμε στη βάση της κοινότητας των υλικών μας συμφερόντων και να κατευθύνουμε τις προσπάθειές μας προς τη συγκρότηση και την ενδυνάμωση ενός ταξικού, αντιπολεμικού, διεθνιστικού κινήματος ενάντια στα κράτη και το κεφάλαιο. Να διατρανώσουμε πως δεν πρόκειται να πολεμήσουμε για τα κέρδη των αφεντικών, πως δεν πρόκειται να αλληλοφαγωθούμε με τα ταξικά μας αδέλφια, διότι βρισκόμαστε στην ίδια πλευρά του ταξικού οδοφράγματος. Μόνο αν επιτεθούμε συντονισμένα και σε διεθνή κλίμακα τον καπιταλισμό, μπορούμε να διανοίξουμε τον δρόμο για την καθολική ανθρώπινη χειραφέτηση».

http://www.thestival.gr/