“Σβήστηνα ρε! Σβήστηνα γαμώ τον αντίθεό σου!”.

“Σπουδαστής” ΕΠΑΛ επιτίθεται λεκτικά σε καθηγήτρια για απουσία που πήρε, με ουρλιαχτά και λεξιλόγιο υποκόσμου. Τι πειθαρχικά εργαλεία έχει ένας καθηγητής, ένας δάσκαλος να αντιμετωπίζει τον κάθε κάγκουρα ή το κάθε κακομαθημένο που δεν έφαγε τα χαστούκια του στο σπίτι όταν έπρεπε; Κάθεται η καθηγήτρια και τον κοιτάει τον αληταρά. Τι να κάνει;
Πόσο λάθος έχουμε πάρει την παιδεία στην Ελλάδα με φερετζέ το δήθεν “εκδημοκρατισμό” της και άλλες βελούδινες, κενές λέξεις.
Κατάντησε σε πολλές περιπτώσεις ιμάντας παραγωγής γομαριών.

Vassilis Stergiou

Κάποτε, οι μαθητές παίρνανε άριστα όταν ήταν όντως άριστοι.
Όσοι απουσίαζαν χρεώνονταν απουσία και όσοι ασχημονούσαν τιμωρούνταν (όχι σωματικά φυσικά – αυτά ανήκουν σε άλλες εποχές).
Τώρα, θέλουμε το παιδί μας να παίρνει άριστα ακόμη και αν δεν το αξίζει, να περνάει την τάξη ακόμη και αν είναι κουμπούρας, να μη χρεώνεται απουσία ακόμη και αν απουσιάζει και να μη τιμωρείται ακόμη και όταν απειλεί, χτυπάει κόσμο ή τραμπουκίζει.
Σε μια τέτοια εποχή, λογικό είναι οι ρόλοι να έχουν αντιστραφεί και να είναι οι καθηγητές αυτοί που τρώνε ξύλο από τους μαθητές.
Σε αυτή την εποχή, λοιπόν, της απόλυτης ανοχής και του “αχ τα καημένα τα παιδάκια” ακόμη και τα συνδικαλιστικά όργανα των καθηγητών δεν τολμούν να πουν τα πράγματα με το όνομά τους, να πουν δηλαδή ότι ο αλήτης της φωτογραφίας είναι αλήτης.