REAL TIME |

Weather Icon

Τι ήταν ο Τεμπονέρας, είπαμε;

Τι ήταν ο Τεμπονέρας, είπαμε;

Νοέμβριος του ’90. Η κυβέρνηση Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, η οποία είχε εκλεγεί τον Απρίλιο με το ποσοστό ρεκόρ του 46,88%, προσπαθεί να μεταρρυθμίσει μια χώρα ξεχαρβαλωμένη από την πασοκική λαίλαπα.

Ο Βασίλης Κοντογιαννόπουλος είχε αναλάβει να ανατάξει μια Παιδεία βαρειά τραυματισμένη. Μετά από 8 χρόνια εφαρμογής της παπανδρεϊκής μεταρρύθμισης (Ν.1268/1982), η συμμετοχή των φοιτητών στη διοίκηση των ΑΕΙ τα είχε καταντήσει πεδία κομματικών δολοπλοκιών, άνομων συναλλαγών και φυτώρια παραβατικότητας. Το πανεπιστημιακό άσυλο εκκόλαπτε το αντάρτικο πόλης, ενώ τα Γυμνάσια – Λύκεια με την εξάλειψη κάθε έννοιας αξιολόγησης, διδασκόντων και διδασκομένων, βρίσκονταν σε ελεύθερη πτώση.

Ο Κοντογιαννόπουλος “έσπασε αυγά”: με τρία Προεδρικά Διατάγματα (190-193/1990, ΦΕΚ 154 – 156/21-11-1990) για Δημοτικά, Γυμνάσια και Λύκεια, αύξανε τον χρόνο διδασκαλίας, υποχρέωνε τους καθηγητές να ενημερώνουν τους γονείς των μαθητών για τις απουσίες τους, απαγόρευε τις αδικαιολόγητες απουσίες (επέτρεπε 75 δικαιολογημένες από τον γονέα + 20 από τον σύλλογο διδασκόντων + 75 λόγω ασθενείας – με περισσότερες έμενες στην ίδια τάξη) επανέφερε στο Δημοτικό τις γραπτές εξετάσεις (στις τάξεις Ε’ & ΣΤ’), την αριθμητική βαθμολογία (για τις τάξεις Γ’ – ΣΤ’) προέβλεπε έπαρση & υποστολή της σημαίας στην αρχή και στο τέλος κάθε εβδομάδας, καταργούσε την επετηρίδα, όριζε οι εκπαιδευτικοί να προσλαμβάνονται με εξετάσεις και καθιέρωνε point-sytem για τον έλεγχο της συμπεριφοράς των μαθητών, ακόμα και της εξωσχολικής.

Τα διατάγματα είχαν και άρθρα αναχρονιστικά, αποτέλεσμα πιέσεων της Εκκλησίας, όπως η πρωινή προσευχή στο προαύλιο ή στις τάξεις και ο υποχρεωτικός εκκλησιασμός 3 φορές τον χρόνο. Όμως η μαθητική εξέγερση δεν έγινε γι’ αυτά. Έγινε για τις απουσίες και τον έλεγχο της μαθητικής συμπεριφοράς. Στις κινητοποιήσεις συμμετείχαν και τα ΑΕΙ καθώς το νομοσχέδιο που ετοιμαζόταν για την τριτοβάθμια εκπαίδευση προέβλεπε κατάργηση του ασύλου και των δωρεάν συγγραμμάτων, χρονικό όριο στις σπουδές, περικοπή της φοιτητικής συμμετοχής στα όργανα διοίκησης των ΑΕΙ ενώ άφηνε ανοιχτή την πόρτα για ίδρυση μη κρατικών πανεπιστημίων από ΝΠΔΔ (ΟΤΑ, Επιμελητήρια, Δικηγορικούς και Ιατρικούς Συλλόγους κ.λπ.).

Η μεταρρύθμιση Κοντογιαννόπουλου πολεμήθηκε από την αντιπολίτευση ΠΑΣΟΚ και Αριστεράς και χλευάστηκε τότε ως “νομοσχέδιο της ποδιάς”, από μια επουσιώδη διάταξή του, για ομοιόμορφο σχολικό ντύσιμο, η οποία τελικώς αποσύρθηκε και αντικαταστάθηκε από την προτροπή για «ευπρέπεια και απλότητα στην εμφάνιση». Προφανώς το πνεύμα του νόμου ήταν να μην πηγαίνεις στο σχολείο ντυμένος Lady Gaga ή Λάκης Γαβαλάς, αλλά ποιος θα το έκρινε αυτό; Θα προσλάμβανε το σχολείο ενδυματολόγο ή θα μετρούσε ο καθηγητής το μήκος της φούστας όπως επί Παγκάλου;

Η αριστερά το χαρακτήρισε μειωτικό για την προσωπικότητα των μαθητών, ξεχνώντας πως σε όλες τις χώρες του υπαρκτού σοσιαλισμού η μαθητική στολή ήταν υποχρεωτική, χωρίς καμία εξαίρεση. Άλλωστε οι υποστηρικτές της στολής (και στον δυτικό κόσμο) επικαλούνται επιχειρήματα κοινωνικής ευαισθησίας: με τη στολή, όλοι οι μαθητές, φτωχοί και πλούσιοι, εξισώνονται εμφανισιακά και οι οικονομικά ασθενέστεροι δεν νιώθουν μειονεκτικά όταν δεν μπορούν να συναγωνιστούν τα “πλουσιόπαιδα” σε σινιέ ντύσιμο.

για τη συνέχεια Liberal

 

Ακολουθήστε το infognomonpolitics.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις που αφορούν τα εθνικά θέματα, τις διεθνείς σχέσεις, την εξωτερική πολιτική, τα ελληνοτουρκικά και την εθνική άμυνα.
Ακολουθήστε το infognomonpolitics.gr στο Facebook

Ακολουθήστε τον Σάββα Καλεντερίδη στο Facebook

Ακολουθήστε τον Σάββα Καλεντερίδη στο Twitter

Εγγραφείτε στο κανάλι του infognomonpolitics.gr στο Youtube

Εγγραφείτε στο κανάλι του Σάββα Καλεντερίδη στο Youtube