Όλοι οι αξιωματούχοι του πολέμου και της δικαιοσύνης που βρίσκονται στην υπηρεσία ολόκληρης της κοινωνίας είναι μη παραγωγικοί εργάτες
Οι υπηρεσίες τους, όσο αξιοσέβαστες, όσο χρήσιμες και απαραίτητες αν είναι, συντηρούνται με ένα μέρος του ετήσιου προϊόντος της δουλειάς άλλων
 ανθρώπων
Adam Smith "Ο πλούτος των εθνών”

Ένα από τα διπλά ελλείμματα της ελληνικής κρίσης το 2009, ήταν το Δημόσιο έλλειμμα 35 δισ. ή 15% του ΑΕΠ. Το μισό από αυτό οφειλόταν στις δαπάνες του Ασφαλιστικού, οι οποίες μόνον αυξάνονταν συνεχώς τα προηγούμενα χρόνια, με τη μεγαλύτερη αύξηση την εκλογική χρονιά του 2009. Παρά τις αυστηρές προειδοποιήσεις όλων των Διεθνών Οργανισμών και σοβαρών ανθρώπων στη χώρα, ουδείς στο περιβάλλον του πολύχρωμου λαϊκισμού τόλμησε να αντιμετωπίσει τις χρόνιες παθογένειες του Ασφαλιστικού και να αντισταθεί στην ανεξέλεγκτη πορεία προς τη χρεοκοπία. Ακόμη και μπροστά στην κοινά διαπιστωμένη πλέον χρεοκοπία στις αρχές του 2010, η τότε Κυβέρνηση διακήρυττε με παρρησία τα γνωστά τρία “ΔΕΝ”. Δεν αυξάνονται τα όρια ηλικίας, Δεν αλλάζει ο τρόπος υπολογισμού των συντάξεων, Δεν θα μειωθούν οι συντάξεις. Με τα απολύτως αναγκαία και αυτονόητα Προγράμματα -Μνημόνια- διάσωσης, προσαρμογής και προσγείωσης στην πραγματικότητα, αντί της συντριβής σε αυτήν με ανεξέλεγκτη χρεοκοπία, έγιναν αυτονόητες προσπάθειες να αντιμετωπιστούν οι χρόνιες παθογένειες του Ασφαλιστικού, οι κραυγαλέοι αναχρονισμοί του. Τότε συνάντησαν τη σφοδρή αντίσταση όλων των φρουρών της καθήλωσης, όλου του τυχοδιωκτικού πολιτικού προσωπικού των αντιμνημονιακών αγώνων, που με την ευκαιρία αυτή έγιναν Δημόσια πρόσωπα και τρόφιμοι του Κρατικού Προϋπολογισμού.

Με πολιτικό προσωπικό που δεν πιστεύει στις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις, λειτουργεί πάντα με γνώμονα την εκλογική διαχείριση του μεγάλου εκλογικού σώματος των συνταξιούχων, οι διορθώσεις σε χρόνιες παθογένειες ήταν χρονοβόρες, ανολοκλήρωτες και ημιτελείς όπως η ελληνική κρίση. Παρά τις αναγκαίες περικοπές των Μνημονίων, η συνταξιοδοτική δαπάνη παραμένει σε απόλυτα νούμερα περίπου στα ίδια επίπεδα, λόγω κύματος συνταξιοδοτήσεων για να προλάβουν τις γενναιόδωρες παροχές του χρεοκοπημένου συστήματος. Σε συνδυασμό με την μείωση του ΑΕΠ, αυτή κινείται περίπου στο 17% έναντι 13% του μέσου όρου της Ευρωζώνης και 10% του ΟΟΣΑ.

Για τη συνέχεια Capital