Μετά από χρόνια διχογνωμιών για τη σταθερότητα και πλοϊμότητα των σχεδίων της stealth κλάσης αντιτορπιλικών Zumwalt, ο κυβερνήτης του πρώτου πλοίου δηλώνει πέραν πάσης αμφιβολίας ικανοποιημένος: το πλοίο συμπεριφέρεται εξίσου καλά -αν όχι καλύτερα- σε ταραγμένη θάλασσα με προηγούμενες κλάσεις πολεμικών πλοίων.

To USS Zumwalt πέρασε από τα νερά της Αλάσκα την περασμένη Άνοιξη με μοναδικό σκοπό να δοκιμαστεί στις συνθήκες θαλασσοταραχής σε ανοιχτά νερά. Ο πλοίαρχος Andrew Carlson μίλησε κολακευτικά για τη συμπεριφορά του πλοίου σε κατάσταση θαλάσσης 6, που σημαίνει κύματα ύψους 4 ως 7 μέτρων.

Ο Carlson αναφέρει ότι ενώ ήταν στη γέφυρα επικοινώνησε με τον ύπαρχό του που βρισκόταν στην καμπίνα του χαμηλότερα στο πλοίο για να τον ενημερώσει πώς ήταν η αίσθηση της καταστάσεως θαλάσσης 6 στην οποία μόλις είχαν περιέλθει. Ο ύπαρχος απάντησε πως το πλοίο παρέμενε αρκετά σταθερό, σε βαθμό που αισθανόταν πως η θαλασσοταραχή δεν ήταν περισσότερο από κατάσταση 3 (κύματα μισού εώς ενός μέτρου).

Η σχεδίαση του πλοίου ευθύνεται για τη μεγαλύτερη σταθερότητά του. Η υπερκατασκευή του Zumwalt είναι τύπου πυραμίδας (tumblehome κατά τη ναυτική ορολογία) με αποτέλεσμα το κέντρο βάρους να εντοπίζεται αρκετά χαμηλά και η διατοίχιση, η ταλάντωση δηλαδή κατά τον εγκάρσιο άξονα από τους κυματισμούς, να είναι εξαιρετικά χαμηλή. Αυτό επιδρά ευεργετικά τόσο στην προστασία του κύτους του πλοίου και στον κύκλο ζωής των υποσυστημάτων του όσο και στην κόπωση του πληρώματος που είναι πολύ μικρότερη από τα “συμβατικά” πλοία.

“Όποιος από εμάς έχει μπει σε κρουαζιερόπλοιο ξέρει τί εννοώ”, συμπληρώνει ο Carlson. “Μπαίνεις σε μια διατοίχιση 15 μοιρών κι αναρωτιέσαι αν θα ξαναβγείς. Δεν περιμέναμε τίποτα τέτοιο. Μόλις συνηθίσεις τη μικρότερη ταλάντωση, πηγαίνει πολύ καλά”.

Ένα άλλο σημείο που το Zumwalt διαφέρει ριζικά είναι ο τρόπος που στρίβει. Αντί να “κόβει” τη θάλασσα με την πλώρη του, το αντιτορπιλικό γλυστράει ουσιαστικά στις απότομες στροφές. Ο Carlson συγκρίνει την εμπειρία με την απότομη στροφή ενός αεροπλανοφόρου που έζησε ως ναύτης. “Πηγαίναμε με μεγάλη ταχύτητα και ξαφνικά ο αξιωματικός βάρδιας διέταξε πηδάλιο δεξιά. Έπρεπε να πιαστώ από κάπου για να μην πέσω”. Η διαφορά του σχεδίου του κύτους των Zumwalt, το μέγεθος των πηδαλίων και των προπελών αλλάζει τα πάντα. “Είναι περίεργο συναίσθημα την πρώτη φορά, αλλά το συνηθίζεις”. Θυμίζει περίπου το ‘Tokyo drift’, που μπορείς να βγάλεις μια απότομη στροφή με σκληρό πηδάλιο αλλά θα τη βγάλεις με απόλυτη σταθερότητα.

Ένα ακόμα σημείο διαφοράς είναι το τίναγμα και τράνταγμα που κάνει η πλώρη όταν μπαίνει μέσα σε ένα μεγάλο κύμα σε θαλασσοταραχή. Σε ένα κανονικό πλοίο το νερό καλύπτει την πλώρη και συγκλονίζει όλο το πλοίο αλλά στο Zumwalt το μόνο που γίνεται είναι πολύ πιο “κοφτό”. Όπως λέει ο Carlson “μπήγεσαι μέσα και βγαίνεις έξω. Αυτό είναι όλο. Είναι πιο εύκολη βόλτα”.

ΠΗΓΗ: ptisidiastima.com