Σταύρος Καλεντερίδης: Το αποκαλυπτικό τηλεφώνημα Τραμπ – Πούτιν κατά το οποίο ο πρόεδρος των ΗΠΑ εγκαταλείπει τον Ζελένσκι

👉 Ναυτικός αποκλεισμός των Ρώσων στην Βαλτική
👉 Η Πολωνία φιλοδοξεί να “βγάλει χρήμα” από την καταστροφή της Ουκρανίας
👉 Μέχρι και ο Μερτς εγκαταλείπει τον εγκληματία Νετανιάχου

Η πρόσφατη αντιπαράθεση μεταξύ των ναυτικών δυνάμεων της Κίνας και των Φιλιππίνων κοντά στη Νησίδα Σκάρμπορο αποτελεί ακόμη ένα ανησυχητικό παράδειγμα των ολοένα και πιο επιθετικών θαλάσσιων τακτικών του Πεκίνου.

Στο τελευταίο αυτό περιστατικό, μια κινεζική φρεγάτα εκτέλεσε υψηλού κινδύνου ελιγμούς εναντίον του πολεμικού πλοίου των Φιλιππίνων BRP Emilio Jacinto—μια πράξη που όχι μόνο αύξησε τις εντάσεις, αλλά ενίσχυσε και ένα αυξανόμενο μοτίβο εκφοβισμού στη Νότια Σινική Θάλασσα. Η Νησίδα, επί μακρόν σημείο έντασης, παραμένει συμβολική των ευρύτερων φιλοδοξιών της Κίνας να επιβάλει τον έλεγχο σε στρατηγικά ζωτικής σημασίας θαλάσσιες οδούς, όπου οι διαφορές κυριαρχίας συχνά κρύβουν βαθύτερα γεωπολιτικά κίνητρα.

Ενώ το Πεκίνο επιμένει ότι τέτοιες ενέργειες αποτελούν συνήθεις διεκδικήσεις των εδαφικών του αξιώσεων, αντικατοπτρίζουν μια μακροπρόθεσμη στρατηγική που στοχεύει στην εδραίωση της κυριαρχίας σε αμφισβητούμενα ύδατα. Η Κίνα προκαλεί μεθοδικά τις διπλωματικές νόρμες, δοκιμάζει τις αντιδράσεις των γειτονικών κρατών και σταδιακά επεκτείνει την επιρροή της χωρίς να πυροδοτεί ανοιχτή σύγκρουση. Αυτή η υπολογισμένη πίεση εγείρει ανησυχίες για την περιφερειακή σταθερότητα, την ασφάλεια του εμπορίου και την ανθεκτικότητα των διεθνών προσπαθειών για τη διατήρηση μιας τάξης βασισμένης σε κανόνες στη διεθνή θαλάσσια διακυβέρνηση. Οι Φιλιππίνες και οι σύμμαχοί τους πρέπει να πλοηγηθούν προσεκτικά σε αυτή την εξελισσόμενη απειλή για να προστατεύσουν τα εδαφικά τους δικαιώματα και τα οικονομικά τους συμφέροντα.

Η Νησίδα Σκάρμπορο αποτελεί σημείο έντασης από τότε που η Κίνα πήρε τον έλεγχο από τις Φιλιππίνες το 2012. Παρά τις επανειλημμένες διπλωματικές αντιρρήσεις, το Πεκίνο παραμένει επιθετικό, προκαλώντας συχνά την παρουσία του ναυτικού των Φιλιππίνων και των συμμάχων στην περιοχή.

Στην τελευταία αντιπαράθεση, που συνέβη κατά τη διάρκεια στρατιωτικών ασκήσεων ΗΠΑ-Φιλιππίνων, κινεζικά πολεμικά πλοία πραγματοποίησαν ελιγμούς που κινδύνευαν να προκαλέσουν άμεσες συγκρούσεις. Ο στρατός των Φιλιππίνων καταδίκασε τις ενέργειες ως «απειλητικές και προκλητικές», υπογραμμίζοντας την αυξανόμενη προθυμία της Κίνας να κλιμακώσει τις εντάσεις. Το Πεκίνο, με τη σειρά του, κατηγόρησε τη Μανίλα για παραβίαση—μια γνωστή αξίωση στη ευρύτερη στρατηγική του για εδαφική διεκδίκηση.

Αυτό εγείρει ένα κρίσιμο ερώτημα: Μήπως η Κίνα απλώς επιδεικνύει τη ναυτική της υπεροχή ή δοκιμάζει ενεργά τα όρια της θαλάσσιας αντιπαράθεσης για να εδραιώσει τον έλεγχο σε αμφισβητούμενα ύδατα; Η Νησίδα παραμένει κεντρικό σημείο στην ευρύτερη γεωπολιτική μάχη για επιρροή, ενισχύοντας τη στρατηγική σημασία της ναυτικής ισχύος στη διαμόρφωση των εδαφικών πραγματικοτήτων.

Η αυξανόμενη επιθετικότητα της Κίνας έχει ήδη επιβαρύνει τις διπλωματικές σχέσεις στη Νοτιοανατολική Ασία. Προκαλώντας την κυριαρχία των Φιλιππίνων στην αποκλειστική οικονομική τους ζώνη (EEZ), το Πεκίνο κινδυνεύει να αποξενώσει όχι μόνο τη Μανίλα, αλλά και άλλους περιφερειακούς παράγοντες που εξαρτώνται από τη σταθερότητα της Νότιας Σινικής Θάλασσας για το εμπόριο και την ασφάλεια. Μία από τις κύριες ανησυχίες είναι η αδιαφορία της Κίνας για το διεθνές ναυτικό δίκαιο. Οι εκτεταμένες αξιώσεις της στη Νότια Σινική Θάλασσα έρχονται σε αντίθεση με την απόφαση του 2016 του Μονίμου Διαιτητικού Δικαστηρίου, το οποίο έκρινε ότι οι ισχυρισμοί του Πεκίνου δεν έχουν νομική βάση σύμφωνα με τη Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας (UNCLOS).

Με τη συνέχιση επιθετικών ναυτικών ενεργειών, η Κίνα δηλώνει την πρόθεσή της να παρακάμψει διεθνώς αναγνωρισμένα θαλάσσια σύνορα. Επιπλέον, οι οικονομικές και εμπορικές επιπτώσεις αυτών των εντάσεων είναι σημαντικές. Η Νότια Σινική Θάλασσα αποτελεί ζωτικό δίαυλο για το παγκόσμιο εμπόριο, διευκολύνοντας ετήσιο εμπόριο αξίας σχεδόν 3,4 τρισεκατομμυρίων δολαρίων. Ανεξέλεγκτες εχθροπραξίες θα μπορούσαν να διαταράξουν την ελευθερία της ναυσιπλοΐας, αποσταθεροποιώντας τις αλυσίδες εφοδιασμού και ωθώντας τις επιχειρήσεις να επανεξετάσουν την εξάρτησή τους από τις περιφερειακές εμπορικές οδούς. Η αυξανόμενη πίεση στις συμμαχικές απαντήσεις περιπλέκει περαιτέρω την κατάσταση.

Οι Ηνωμένες Πολιτείες και οι σύμμαχοί τους, συμπεριλαμβανομένων της Ιαπωνίας και της Αυστραλίας, έχουν δείξει ολοένα και μεγαλύτερη προθυμία να αντιμετωπίσουν τη θαλάσσια επέκταση της Κίνας. Ενώ η διπλωματία παραμένει η προτιμώμενη προσέγγιση, η κλιμακούμενη συχνότητα των αντιπαραθέσεων αυξάνει την πιθανότητα στρατιωτικής δράσης εάν το Πεκίνο συνεχίσει να απορρίπτει τις διπλωματικές διαμαρτυρίες. Η κατάσταση υπογραμμίζει την ευρύτερη γεωπολιτική μάχη στην περιοχή, με μακροχρόνιες επιπτώσεις για τη διεθνή σταθερότητα.

Οι ναυτικοί ελιγμοί του Πεκίνου δεν είναι μεμονωμένα περιστατικά· εντάσσονται σε μια μεγαλύτερη στρατηγική σταδιακής κυριαρχίας σε αμφισβητούμενες θαλάσσιες περιοχές. Χρησιμοποιώντας τακτικές όπως ο πόλεμος γκρίζας ζώνης—μια στρατηγική όπου η εκφοβιστική πίεση παραμένει ακριβώς κάτω από το κατώφλι της ένοπλης σύγκρουσης—η Κίνα επιχειρεί να εξαντλήσει την αντίσταση ενώ αποφεύγει την πλήρη στρατιωτική εμπλοκή.

Η αποτελεσματικότητα αυτής της προσέγγισης είναι εμφανής, καθώς μικρότεροι περιφερειακοί παράγοντες αντιμετωπίζουν συνεχή πίεση χωρίς σαφείς οδούς για άμεση ανταπόδοση. Οι διπλωματικές διαμαρτυρίες συχνά αγνοούνται, με την Κίνα να επιβάλλει τη δική της ερμηνεία της κυριαρχίας και του διεθνούς δικαίου, συχνά σε αντίθεση με καθιερωμένες νόρμες και αποφάσεις. Εν τω μεταξύ, ο θαλάσσιος έλεγχος εδραιώνεται σταδιακά μέσω της συνεχούς ναυτικής παρουσίας και της στρατηγικής ανάπτυξης υποδομών, εξασφαλίζοντας μακροπρόθεσμη κυριαρχία σε αμφισβητούμενα ύδατα. Αυτή η υπολογισμένη προσέγγιση επιτρέπει στην Κίνα να επεκτείνει την επιρροή της ενώ διατηρεί τις εντάσεις κάτω από το κατώφλι της ανοιχτής σύγκρουσης, μετατοπίζοντας σταδιακά την ισορροπία ισχύος υπέρ της.

Αυτή η στρατηγική έχει αποδειχθεί επιτυχής σε άλλες αμφισβητούμενες περιοχές, όπως η στρατιωτικοποίηση τεχνητών νησιών στο αρχιπέλαγος Σπράτλι. Οι Φιλιππίνες αντιμετωπίζουν πλέον παρόμοια πρόκληση στα δικά τους ύδατα.
Το περιστατικό στη Νησίδα Σκάρμπορο αποτελεί μια έντονη υπενθύμιση των επεκτεινόμενων θαλάσσιων φιλοδοξιών της Κίνας. Οι Φιλιππίνες, μαζί με τους συμμάχους τους, πρέπει να επαναπροσδιορίσουν την προσέγγισή τους—ισορροπώντας τη διπλωματική εμπλοκή με τη στρατηγική αποτροπή. Η αποκλειστική εξάρτηση από διαμαρτυρίες και νομικές αποφάσεις ενδέχεται να μην επαρκεί, καθώς το Πεκίνο έχει επανειλημμένα δείξει την προθυμία του να απορρίπτει τις διεθνείς νόρμες.
Μια συντονισμένη περιφερειακή και παγκόσμια ανταπόκριση θα είναι απαραίτητη για να διασφαλιστεί ότι οι θαλάσσιες ενέργειες της Κίνας δεν κλιμακωθούν σε ένα ανεξέλεγκτο status quo. Είτε μέσω ενισχυμένης ναυτικής συνεργασίας, οικονομικών αντιμέτρων ή διπλωματικής πίεσης, οι Φιλιππίνες και οι σύμμαχοί τους πρέπει να εργαστούν για να αποτρέψουν περαιτέρω διάβρωση της εδαφικής κυριαρχίας στην περιοχή.
Τελικά, η ανεξέλεγκτη επιθετικότητα στη Νότια Σινική Θάλασσα θέτει ευρύτερους κινδύνους πέρα από τους άμεσα εμπλεκόμενους—απειλώντας την οικονομική σταθερότητα και τη γεωπολιτική ισορροπία ολόκληρης της περιοχής.

ΠΗΓΗ: The Hong Kong Post

Ο αρχισυντάκτης της ισραηλινής εφημερίδας Haaretz επικρίνει την άρνηση της Τουρκίας για τη Γενοκτονία των Αρμενίων.

Σε ένα πρωτοφανές άρθρο γνώμης, ο Αλούφ Μπεν συντάσσει μια ισχυρή καταγγελία της τουρκικής άρνησης και αναθεωρητισμού, αποκαλώντας την «Τουρκική Χασμπάρα». Στα Εβραϊκά, η λέξη Χασμπάρα σημαίνει κυριολεκτικά «εξήγηση», αλλά κατανοείται ευρύτερα ως δημόσια διπλωματία ή προπαγάνδα, με σκοπό τη διαμόρφωση της παγκόσμιας κοινής γνώμης υπέρ του Ισραήλ, την αντιμετώπιση κριτικής και την δικαιολόγηση κυβερνητικών ενεργειών, ιδιαίτερα σε εξαιρετικά αμφιλεγόμενες συγκρούσεις.

Ο βετεράνος δημοσιογράφος ανέδειξε τη Γενοκτονία των Αρμενίων που διέπραξε η Οθωμανική Αυτοκρατορία, η οποία οδήγησε στην εξόντωση 1,5 εκατομμυρίου Αρμενίων.

«Γνώριζα την ιστορία της Γενοκτονίας των Αρμενίων κατά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, καθώς η Οθωμανική Αυτοκρατορία πλησίαζε στο τέλος της: περίπου ένα εκατομμύριο μέλη της αρμενικής μειονότητας εξαναγκάστηκαν σε πορείες θανάτου από την Ανατολία στην έρημο της Συρίας—πεινασμένοι, ληστευμένοι, βιασμένοι, εξασθενημένοι από ασθένειες και δολοφονημένοι. Ήξερα επίσης ότι το κράτος-διάδοχος της αυτοκρατορίας, η Τουρκία, αρνείται τη γενοκτονία έκτοτε, διεξάγοντας μια παγκόσμια διπλωματική εκστρατεία για να καταστείλει την αναγνώρισή της», έγραψε.

Αφηγήθηκε επίσης μια επίσκεψη στο Τουρκικό Στρατιωτικό Μουσείο στην καρδιά της Κωνσταντινούπολης, το οποίο παρουσιάζει κρατικά υποστηριζόμενη αναθεωρητική ιστορία, και εξήγησε πώς αυτό αποτελεί μια συνεχιζόμενη επέκταση της 110χρονης άρνησης της Τουρκίας, υποστηριζόμενης από παραποιημένες και επαναχρησιμοποιημένες αλήθειες.

«Ισχυριζόταν ρητά ότι ‘αποκαλύπτει την αλήθεια πίσω από τους αβάσιμους ισχυρισμούς των Αρμενίων’. Οι τοίχοι ήταν γεμάτοι με φρικιαστικές φωτογραφίες από ακρωτηριασμένα πτώματα, έμβρυα κομμένα από τις μήτρες δολοφονημένων γυναικών, παραμορφωμένους άνδρες, απανθρακωμένους σκελετούς. Αλλά οι λεζάντες αντέστρεφαν το σενάριο της ιστορίας: ήταν οι Αρμένιοι, όπως ενημερώνεται ο επισκέπτης, που είχαν σφαγιάσει τους Τούρκους γείτονές τους—και έτσι, ως ‘προσωρινό’ μέτρο, έπρεπε να μετακινηθούν από τα σπίτια και τα χωριά τους.»

Το άρθρο ολοκληρώνεται εξετάζοντας τη συνεχιζόμενη άρνηση του Ισραήλ να αναγνωρίσει τη γενοκτονία, αποδίδοντάς την σε γεωπολιτικές σκοπιμότητες—ιδιαίτερα τη συμμαχία του κράτους με το Αζερμπαϊτζάν, έναν βασικό προμηθευτή ενέργειας και περιφερειακό εταίρο που συντάσσεται με την Τουρκία.

«Ο πρώην Πρόεδρος Ρεουβέν Ριβλίν υποστήριξε την αναγνώριση, λέγοντας: ‘Είναι καθήκον μου ως Εβραίος και Ισραηλινός να αναγνωρίσω τις τραγωδίες άλλων λαών. Οι διπλωματικές σκοπιμότητες, όσο σημαντικές κι αν είναι, δεν μας επιτρέπουν να αρνηθούμε την καταστροφή που υπέστη ένας άλλος λαός’—αλλά αυτό δεν θα συμβεί ποτέ, ανεξάρτητα από το πόσες προσβολές εκτοξεύει ο Ερντογάν κατά του Ισραήλ.»

REPORT: The Editor-in-Chief of Israeli newspaper Haaretz lambasts Turkey’s denialism of the Armenian Genocide.

In an unprecedented op-ed, Aluf Benn pens a powerful indictment of Turkish denialism and revisionism, calling it “Turkish Hasbara.” In Hebrew, Hasbara literally means… pic.twitter.com/7GJdtnnt73

— 301🇦🇲 (@301arm) May 27, 2025