Η Ευρωπαϊκή Ένωση, όλοι γνωρίζουν ότι είναι η μεγαλύτερη Ένωση κρατών στον κόσμο που λειτουργεί με ενιαίο νόμισμα, καθώς και με ελευθερία διακίνησης προσώπων, αγαθών, υπηρεσιών και κεφαλαίων, που αποτελεί το λεγόμενο κοινοτικό κεκτημένο.

Αυτό σημαίνει πως δεν υφίσταται επί της ουσίας Κοινή Πολιτική Εξωτερικών και Άμυνας, αφού οι όποιες πρωτοβουλίες εξαντλούνται είτε σε ειρηνευτικές, ανθρωπιστικές αποστολές, είτε με την σύσταση της Frontex για την πιο αποτελεσματική φύλαξη των ευρωπαϊκών συνόρων.

Είναι γεγονός πως μετά το Brexit, η ΕΕ οφείλει να συστρατευθεί καθώς χάνει ήδη μία τεράστια οικονομική αλλά πρωτίστως γεωπολιτική δύναμη όπως η Μ. Βρετανία.

Τα ίδια τα όργανα της Ένωσης, τόσο η Κομισιόν, όσο το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο και το Κοινοβούλιο, λειτουργούν ούτε λίγο ούτε πολύ, ως βραχίονας του ΟΗΕ στην Ευρώπη, θυμίζοντας κάποιες φορές Μη Κυβερνητική Οργάνωση, που αρέσκεται σε προσεκτικές ανακοινώσεις, σταθμισμένα κείμενα με άτυπες νομικές αποχρώσεις, με στόχο να διαδραματίζουν την όποια διεθνή τους παρέμβαση μέσω της δημιουργικής ασάφειας.

Είναι αδιαμφισβήτητο το γεγονός, ότι τόσο η Ευρώπη, όσο και η ΝΑ Μεσόγειος αλλά και σχεδόν ολόκληρος ο πλανήτης, θα βιώσει στη νέα δεκαετία που μόλις ξεκίνησε, έντονες ζυμώσεις, γεωπολιτικές εντάσεις και συγκρούσεις, που ξεπερνούν τα όρια ενός εθνικού προϋπολογισμού ή του προγράμματος σταθερότητας που θέλει πάσει θυσία η ΕΕ να τηρήσει.

Για τη συνέχεια  Capital