REAL TIME |

Weather Icon

Αναθεωρητισμός και νεο-οθωμανισμός στην Ανατολική Μεσόγειο

Αναθεωρητισμός και νεο-οθωμανισμός στην Ανατολική Μεσόγειο

Στο πλαίσιο του παρόντος γεωπολιτικού ανταγωνισμού στην ανατολική Μεσόγειο, οι δύο κεντρικές αντιλήψεις που τονίζουν διαρκώς τους αντιπάλους της Τουρκίας (ειδικά στα ελληνικά και τα ελεγχόμενα μέσα της στο FETO) είναι ο ρεβιζιονισμός (μία ενισχυμένη ανατροπή των σημερινών γεωπολιτικών συνθηκών) και ο νεο-οθωμανισμός. Η Γαλάζια Πατρίδα το ”πνευματικό μου παιδί” είναι συχνά επηρεασμένη από αυτές τις δύο ιδεολογίες, ειδικά μετά το Μνημόνιο Κατανόησης της θαλάσσιας οριοθέτησης και της Στρατιωτικής Συνεργασίας και Ασφάλειας (MOU) με την νόμιμη κυβέρνηση της Λιβύης  (GNA).

Ας μπούμε κατευθείαν στην έννοια της Γαλάζιας Πατρίδας που δεν σχετίζεται ούτε με τον Νεο-οθωμανισμό ούτε με τον Ρεβιζιονισμό. Ωστόσο αυτή η δήλωση δεν πρέπει να θεωρείται  ούτε απόρριψη της δικής μας ιδεολογίας ούτε του τουρκικού μας ιστορικού παρελθόντος: είμαι περήφανος για το παρελθόν μας , την παράδοσή της αναγεννημένης αυτοκρατορίας  μας και νιώθω υπερήφανος που ανήκω σε ένα έθνος 5.000 χρόνων ιστορίας. Νιώθω ευγνώμων που είμαι Τούρκος με κάθε μου ανάσα. Ως αποτέλεσμα είμαι ένας πιστός οπαδός και υπερασπιστής του αθάνατου ηγέτη Μουσταφά Κεμάλ, ο οποίος οδήγησε τον Μεγάλο Πόλεμο της Ανεξαρτησίας και έπειτα καθοδήγησε 15 χρόνια τουρκικής αναγέννησης που έρεαν ανάμεσα στα συντρίμμια της καταρρακωμένης και κατεστραμένης αυτοκρατορίας.

Ο νεο-οθωμανισμός αποτελεί μία φαντασία

Η Δημοκρατία η οποία προσεγγίζει πλέον τα 100 χρόνια δημιουργίας της δεν μπορεί και δεν πρέπει να συμμετέχει σε φαντασιώσεις μιας οθωμανικής αναγεννήσεως. Αν και ορισμένοι πολιτικοί που ήρθαν στην πολιτική μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου είχαν τα όνειρα να δημιουργήσουν μία νέα οθωμανική αυτοκρατορία κάτι τέτοιο θα ήταν δυνατό μόνο σε πολιτισμικό επίπεδο. Μοιραζόμαστε μια κοινή κληρονομιά βασισμένη στην ιστορία και τις παραδόσεις μας μεταξύ των χωρών των Βαλκανίων, της Βόρειας Αφρικής και της Μέσης Ανατολής που αποκόπηκαν από την Οθωμανική Αυτοκρατορία, όμως θα ήταν σχεδόν αδύνατο να δημιουργηθεί μια πολιτική δομή παρόμοια με αυτήν της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας πόσο μάλλον κατά τον 21ο αιώνα. Από την άλλη πλευρά είναι δυνατόν να δημιουργήσουμε μια λειτουργική δομή συνεργασίας και επικοινωνίας μεταξύ  των συγγενών μας στα Βαλκάνια, την Ασία και όλη την ομπρέλα του τουρκικού κόσμου, πραγματώνοντάς τον έτσι ως μία γεωπολιτική πραγματικότητα με ενιαία ισχύ.

Μουσταφά Κεμάλ ένας ρεβιζιονιστής ηγέτης

Η Δημοκρατία είναι ένα κοσμικό κράτος που βασίζεται στα ερείπια της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Η δημογραφική δομή συνεχίζει να δομείται από τον Misak-i-Mili που έγινε κατά την τελευταία θητεία του οθωμανικού κοινοβουλίου και της διατριβής του ”οι άνθρωποι που ίδρυσαν την Δημοκρατία της Τουρκίας ονομάζονται Τούρκοι”. Από την άλλη πλευρά  η ασφάλεια του έθνους και η εξωτερική πολιτική καθοδηγούνται από την φιλοσοφία της ”Ειρήνης στο Σπίτι, της Ειρήνης στον Κόσμο”, η οποία ποτέ δεν οδήγησε την Τουρκία σε ρεβιζιονισμό. Η απόφαση του Μουσταφά Κεμάλ να καθιερώσει την πλήρη κυριαρχία των τουρκικών στενών με την Σύμβαση του Μοντρέ και η ενσωμάτωση του  Χατάι μέσα στα μέσα στα εθνικά του σύνορα ήταν βασικές και αναπόφευκτες συνέπειες του γεωπολιτικού του πλαισίου. Αν είχε ζήσει περισσότερο καιρό θα είχε λύσει πιθανότατα τα προβλήματα του Μοσούλ και του Κιρκούκ. Στη συνέχεια η Δημοκρατία παρέμεινε μακριά από την Κύπρο και την Ανατολική Μεσόγειο μέχρι τα αιματηρά χριστούγεννα του 1963, έχοντας γίνει πλέον πιστό μέλος του ΝΑΤΟ.

Εάν δεν είχαν συμβεί ποτέ τα αιματηρά χριστούγεννα, θα ήταν πολύ αργά για το Τουρκικό Ναυτικό να εγκατασταθεί στο Μερσίν κατά μήκος της ακτής της Μεσογείου. Το 1950 ενώ οι Έλληνες διεξήγαγαν δημοψήφισμα για την Ένωση, όπου το 96% του πληθυσμού του νησιού ψήφισαν υπέρ του: οι Τουρκοκύπριοι ζήτησαν δικαιώματα μειονοτήτων. Ένας Τουρκικός Σύνδεσμος Μειονοτήτων ιδρύθηκε στην Κύπρο για τον σκοπό αυτό.  Αν και η Άγκυρα μπορούσε να αναφέρει το 1951 ότι ” δεν έχει κανένα πρόβλημα με την Κύπρο” το 1964 επέκτεινε τα χωρικά της ύδατα στο Αιγαίο από 3 εως 6 μίλια έπειτα από τα αιματηρά χριστούγεννα όπου ακολουθήθει σοβαρή τουρκο-ελληνική διπλωματική διένεξη επηρεάζοντας κατά πολύ τις μεταξύ τους σχέσεις.

Ήταν απίθανο να γνωρίζουν πως η μείωση της περιοχής από 49% σε 79% θα αποδυνάμωνε τις μελλοντικές τους παρακαταθήκες όσον αφορά την κατανομή της υφαλοκρηπίδας. Αργότερα άρχισε μία δικαιολογημένη αφύπνιση ακολουθούμενη από την Κυπριακή Ειρηνευτική Επιχείρηση του 1974, η οποία διεξήχθη σε πλήρη συμφωνία με το διεθνές δίκαιο, προκειμένου να αποφευχθεί μία σημαντική γενοκτονία. Εάν η Τουρκία ήταν ρεβιζιονιστική θα είχε καταλάβει ολόκληρο το νησί μαζί με τους τουρκοκυπρίους. Ο διαχωρισμός της Κύπρου επετεύχθει μετά από την προκήρυξη το το 1983 από την Τουρκική Δημοκρατία της Βόρειας Κύπρου (ΤΔΒΚ).

Το ιμπεριαλιστικό τουρκικό μπλοκ δεν μπόρεσε να τηρήσει αυτήν την εξέλιξη και επιτέθηκε σκληρότερα. Ήμασταν υπομονετικοί και δεν είχαμε αντιρρήσεις ούτε για την μονόπλευρη ένταξη των Ελληνοκυπρίων στην Ε.Ε. το 2004, η οποία ήταν εντελώς αντίθετη με τις θεμελιώδεις συμφωνίες: αυτή ήταν στην πραγματικότητα μία άδικη απόφαση της Ε.Ε. η οποία δέχθηκε να καταδικαστεί για την δράση της. Αργότερα  η Ελληνική τυραννία αυξήθηκε αδιανόητα. Την άνοιξη του 2004 ανακηρύχθηκε η ΑΟΖ και στη συνέχεια τον χειμώνα του 2007, ακόμα και οι περιοχές που έγιναν δεκτές στο πλαίσιο της τουρκικής ηπειρωτικής υφαλοκρηπίδας ανοίχτηκαν σε γεώτρηση υδρογονανθράκων από τους Ελληνοκύπριους.

Η γεωπολιτική αφύπνιση της 15ης Ιουλίου

Φέτος ξεκινήσαμε την τρίτη δεκαετία του 21ου αιώνα και μέσα σε αυτόν βρισκόμαστε αντιμέτωποι με ένα εντελώς νέο πολιτικό και πολιτιστικό πλαίσιο. Μετά την αποτυχημένη απόπειρα στρατιωτικού πραξικοπήματος FETO στις 15 Ιουλίου 2016,  η Τουρκία άρχισε γρήγορα να παίρνει την πραγματική της θέση στον νέο αυτόν κόσμο. Οι σχέσεις της Τουρκίας με την Ρωσία, την Κίνα και το Ιράν διαμορφώνουν αυτόν τον νέο κόσμο μέσω αλληλεπιδράσεών τους στην Συρία, το βόρειο Ιράκ  και την Ανατολική Μεσόγειο. Η Τουρκία αντιμετωπίζει μία σύγκρουση που επικεντρώνεται  σε μία  σύγκρουση χαμηλής έντασης στις περιθωριακές περιοχές, δηλαδή στην Βόρεια Συρία, στο Βόρειο Ιράκ. Αυτή η διαμάχη δεν λαμβάνει χώρα μεταξύ τακτικών στρατών και κυρίαρχων εθνικών κρατών αλλά μεταξύ των εκπροσώπων τους. Ταυτόχρονα ο αγώνας για την θαλάσσια δικαιοδοσία της Ανατολικής Μεσογείου έχει μετατραπεί σε σύγκρουση με γεωπολιτικές επιπτώσεις και εδώ η σύγκρουση είναι άμεση. Το αντίπαλο δέος επιδιώκει να αποκόψει την Τουρκία από την Ανατολική Μεσόγειο και την Γαλάζια πατρίδα.

Το τουρκικό έθνος το οποίο πέτυχε να επιταχύνει την απελευθέρωση και την αναγέννηση της αυτοκρατορίας του σε σύντομο χρονικό διάστημα προσπαθεί μέσω της Γαλάζιας Πατρίδας να τεμαχίσει την Συνθήκη των Σεβρών αποκρούοντας τις αντίπαλες δυνάμεις στην Ανατολική Μεσόγειο. Αυτή η περιοχή μήκους περίπου 462.000 τετραγωνικών χιλιομέτρων που αποτελεί την περιοχή της θαλάσσιάς μας κυριαρχίας όχι μόνο μας προσφέρει οικονομικό δυναμικό αλλά και παρέχει στο κράτος μας χώρο για βαθιά αμυντική στρατηγική και γεωπολιτική ικανότητα ελιγμών.

Η Γαλάζια Πατρίδα είναι ο Εθνικός μας Χώρος

Η υπεράσπιση της Γαλάζιας Πατρίδας για τις μελλοντικές γενιές δεν είναι ούτε αναθεώρηση ούτε νεο-οθωμανισμός, είναι αποκλειστικά ο εθνικός όρκος των θαλασσών μας. Στην σημερινή εποχή ποιός πολιτικός θα επέτρεπε να κλαπούν 150.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα θαλάσσιας περιοχής των μελλοντικών μας γενεών στην ανατολική Μεσόγειο. Εν τούτοις ακολουθεί η συστηματική επίθεση κάτω από τις επικεφαλίδες του αναθεωρητισμού και του νεο-οθωμανισμού αλλά και κατά της Γαλάζιας πατρίδας. Το αγχωτικό είναι ότι η αντιπολίτευση της Γαλάζιας Πατρίδας είναι διατεθειμένη να βασιστεί σε εγχώριες αντίπαλες πηγές, τους FETO επηρεάζοντας την εσωτερική μας πολιτική.

Γαλάζια Πατρίδα είναι το όνομα μίας θαλάσσιας δυναμικής διαδικασίας

Η Γαλάζια Πατρίδα είναι μία διαδικασία που στοχεύει στην ενίσχυση του γεωπολιτικού ελέγχου της Τουρκίας πάνω στην Ανατολική Μεσόγειο, το Αιγαίο,τον Εύξεινο Πόντο και τα Στενά τοποθετώντας κατάλληλα το έθνος μας στην μετάβαση από την Ατλαντική εποχή (ΝΑΤΟ) στην ασιατική εποχή και την μετάβαση από έναν μονοπολικό κόσμο σε έναν πολυπολικό.  Αν και η διαδικασία θα βοηθήσει στην υπεράσπιση της γεωπολιτικής μας ακεραιότητας στους τομείς της θαλάσσιας δικαιοδοσίας μας, θα συμβάλει επίσης στην αποτροπή προσπαθειών για υπονόμευση της Σύμβασης του Μοντρέ.  Από την άλλη πλευρά η Γαλάζια πατρίδα είναι το όνομα μίας πύλης για νέες ευκαιρίες και καινοτομίες στο πλαίσιο των παγκόσμιων ηπειρωτικών και περιφερειακών σχέσεων που θα μπορούσε να αναπτύξει η Τουρκία πέρα από την Κασπία Θάλασσα-Μαύρη Θάλασσα-Ανατολική Μεσόγειο Θάλασσα- Ερυθρά Θάλασσα-Θάλασσα του Ομάν, έναν απαραβίαστο τουρκικό άξονα.

Επίσης είναι σύμβολο της γενικής διαδικασίας ανάπτυξης της τουρκικής ναυτιλίας. Εν ολίγοις η Γαλάζια Πατρίδα είναι το όνομα  μίας νέας γεωπολιτικής στρατηγικής του 21ου αιώνα της Τουρκίας. Ούτε το πνεύμα του παρελθόντος ούτε ο αναθεωρητισμός και ο νεο-οθωμανισμός θα επιτρέψουν η Γαλάζια Πατρίδα να μετατραπεί και να χαρακτηρισθεί ως μία απλή αναθεώρηση.

Μία ναυτική Τουρκία θα πάρει μαθήματα από την ιστορία της

Είναι αδιανόητο πως η εξοπλιστική βιομηχανία της Τουρκίας θα ακολουθούσε τα βήματα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, η οποία κατέρρευσε επειδή ακριβώς δεν κατάφερε ποτέ να γίνει ναυτικό κράτος. Η Τουρκία μπορεί να μάθει ωστόσο από την ιστορία. Το Τουρκικό Ναυτικό το οποίο εξοπλίζεται και εκσυγχρονίζεται συνεχώς μετά τον Ψυχρό Πόλεμο είναι ήδη έτοιμο να προασπίσει τα δικαιώματα της δημοκρατίας μας στην Ανατολική Μεσόγειο. Οι εξελίξεις στην βιομηχανία μας, ο τεράστιος πληθυσμός μας και η θέση μας στους G20 καθιστούν την διαδικασία μας εμφανή στον κόσμο και εξασφαλίζουν πολλούς αποτρεπτικούς παράγοντες.

Η Γαλάζια Πατρίδα και η Ρωσο-Τουρκική συνεργασία

Καθώς η Τουρκία απομακρύνεται από το νατοϊκό σύστημα και προσεγγίζει την Κεντρική Ασία θα συνεχίσει να κατηγορείται για νεο-οθωμανισμό. Θέλουν να υπονομεύσουν την Τουρκία και την Ρωσία θέτοντάς τους ως ανταγωνιστές του ΝΑΤΟ υπονομεύοντας την στρατηγική συνεργασία τους. Ας υπενθυμίσουμε πως οι Ελληνικές πηγές και οι FETO που κατηγορούν την Τουρκία για τον αναθεωρητισμό και τον ισλαμικό επεκτατισμό θα μπορούσαν να προκαλέσουν έχθρα εντός της Τουρκίας. Η προώθηση του κλίματος της σύγκρουσης στην Ανατολική Μεσόγειο δεν ωφελεί την ανθρωπότητα δεδομένου ότι αυτή η σύγκρουση βλέπει μουσουλμάνους να σκοτώνονται μεταξύ τους στις Αραβικές Χώρες υπονομεύοντας την ειρήνη. Η Κοσμική Δημοκρατία της Τουρκίας ακολουθώντας το μονοπάτι του Μουσταφά Κεμάλ ενισχυμένη από την ρωσοτουρκική συνεργασία που σφυρηλατήθηκε στην Λιβύη και την Συρία θα είναι το αντίδοτο αυτού του Φανατισμού. Σε αυτήν την διαδικασία η κυβέρνηση η αντιπολίτευση και όλα τα μέλη της κοινωνίας πρέπει να βοηθήσουν να κατευθυνθέι η χώρα προς την σταθερότητα.

Μετάφραση Χωριανόπουλου Άγγελου

Πηγή: https://uwidata.com/7178-revisionism-and-neo-ottomanism-in-the-eastern-mediterranean/

Ακολουθήστε το infognomonpolitics.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις που αφορούν τα εθνικά θέματα, τις διεθνείς σχέσεις, την εξωτερική πολιτική, τα ελληνοτουρκικά και την εθνική άμυνα.
Ακολουθήστε το infognomonpolitics.gr στο Facebook

Ακολουθήστε τον Σάββα Καλεντερίδη στο Facebook

Ακολουθήστε τον Σάββα Καλεντερίδη στο Twitter

Εγγραφείτε στο κανάλι του infognomonpolitics.gr στο Youtube

Εγγραφείτε στο κανάλι του Σάββα Καλεντερίδη στο Youtube