Μία τυχαία συνάντηση του Γιώργου Παπανδρέου με τον Μπενιαμίν Νετανιάχου στη ρωσική πρωτεύουσα το 2010 ήταν η αρχή για την σύσφιγξη των σχέσεων Ελλάδας – Ισραήλ όπως τις γνωρίζουμε σήμερα. Είχαν προηγηθεί τα χρόνια του Ανδρέα Παπανδρέου που λειτουργούσαν ως κόκκινο πανί για τους Ισραηλινούς και η επιχείρηση βελτίωσης των σχέσεων όταν αναγνωρίστηκε το επίσημο κράτος του Ισραήλ επί πρωθυπουργίας Κωνσταντίνου Μητσοτάκη. Από εκείνη την τυχαία συνάντηση του 2010, χρειάστηκαν συνεχείς προσπάθειες από τις τέσσερις κυβερνήσεις των Παπανδρέου, Σαμαρά, Τσίπρα και Κυριάκου Μητσοτάκη για να φτάσουμε στις υπογραφές για τον αγωγό. 

Λίγες ημέρες μετά την ψυχρολουσία του Νταβός στις αρχές του 2010, οπότε συνειδητοποίησε ότι η οικονομική κρίση της χώρας δεν ήταν ένα απλό συνάχι που θα περνούσε χωρίς ευρωπαϊκό «φάρμακο», ο Γιώργος Παπανδρέου επισκέφθηκε τη Μόσχα. Εκεί, βρέθηκε στο καφε – εστιατόριο Café Pushkin, διάσημο για τους συνδυασμούς χαβιαριού με πάνκεϊκ και τα ρωσικά πιάτα ψαριών και κρέατος που περιλαμβάνει στο μενού του. Στον ίδιο χώρο, γευμάτιζε και ο Μπενιαμίν Νετανιάχου, «τυχαία» (εντός εισαγωγικών), όπως το έθετε η ισραηλινή εφημερίδα Haaretz σε άρθρο της για την στρατηγική εξωτερικής πολιτικής του ισραηλινού πρωθυπουργού. Οι δύο τους ξεκίνησαν την κουβέντα και ο Νετανιάχου δεν έχασε την ευκαιρία να προειδοποιήσει τον Παπανδρέου ότι ένας από τους κινδύνους πίσω από το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν είναι «μία κούρσα εξοπλισμών όπου χώρες όπως η Τουρκία, η Σαουδική Αραβία και η Αίγυπτος θα έψαχναν την ευκαιρία να αποκτήσουν πυρηνικά όπλα». Ο ισραηλινός πρωθυπουργός είχε φροντίσει να αναφέρει ως πρώτη «ενδιαφερόμενη» χώρα την Τουρκία, χωρίς όμως να κάνει εντελώς ξεκάθαρο ότι αυτή ήταν και η βασική απειλή για την Ελλάδα, απλά το υπονόησε. Ο Νετανιάχου όμως δεν ανέφερε ότι στην Τουρκία ήδη τότε φιλοξενούνταν πυρηνικά όπλα, ως μέρος του οπλοστασίου του NATO, ούτε ότι η Σαουδική Αραβία δεν διαθέτει τις υποδομές για την ανάπτυξη πυρηνικών, ούτε φυσικά ότι στην Αίγυπτο για περισσότερο από ένα τέταρτο του αιώνα διεξαγόταν ντιμπέιτ για το αν θα φτιάξουν έναν πυρηνικό αντιδραστήρα ή όχι. Πληροφορίες που έδειχναν ότι ο κίνδυνος μίας πυρηνικής Μέσης Ανατολής δεν ήταν ακριβώς κοντά, ιδίως από τη στιγμή που δεν είχε καν κατασκευαστεί η ιρανική πυρηνική κεφαλή, και που δεν είχαν καμία σχέση με τον εφιάλτη της κρίσης που απασχολούσε τον έλληνα πρωθυπουργό.

για τη συνέχεια Protagon