Το βασικό πρόβλημα της Ελλάδας, σε σχέση με την Τουρκία, είναι ότι τα τελευταία χρόνια έχει παραιτηθεί και δεν παρακολουθεί με όλους τους τρόπους την πορεία του στρατηγικού της σχεδιασμού, ειδικά σε ό,τι αφορά το Κουρδικό (Ιράκ-Συρία-Τουρκία-Ιράν), την Ανατολική Μεσόγειο, την Κύπρο και την Ελλάδα.

Δεν θέλω να υπεισέλθω σε λεπτομέρειες, όμως τα προηγούμενα χρόνια στον τομέα αυτόν η πατρίδα μας βάρεσε κυριολεκτικά διάλυση, με αποτέλεσμα σήμερα η Ελλάδα να αδυνατεί να διαμορφώσει μια σαφή και πλήρη εικόνα για τον στρατηγικό σχεδιασμό, τις επιδιώξεις και την ιεράρχηση των εθνικών στόχων της Τουρκίας, ειδικά σε ό,τι αφορά τον ελληνισμό.

Όμως το θέμα αυτό είχε και ένα άλλο παρεμπίπτον και μάλιστα εξαιρετικά οδυνηρό αποτέλεσμα: Μη έχοντας σαφή εικόνα των εθνικών στόχων της Τουρκίας, ήταν σχεδόν αδύνατη η εκτίμηση απειλής και η ανάλογη προετοιμασία της Ελλάδας σε εθνικό, πολιτικό, διπλωματικό και στρατιωτικό επίπεδο.

Τι σημαίνουν όλα αυτά;

Ότι πέραν του ότι η Ελλάδα δεν διαθέτει το δικό της εθνικό στρατηγικό σχέδιο –η έννοια της στρατηγικής είναι σχεδόν άγνωστη στην Ελλάδα, που γέννησε αυτήν τη λέξη–, δεν διαθέτει ούτε καν εθνικό σχέδιο αντιμετώπισης της τουρκικής απειλής.

Προσοχή, δεν λέω ότι δεν έχουν τον απαραίτητο επιχειρησιακό σχεδιασμό οι Ένοπλες Δυνάμεις της χώρας. Άλλο το ένα, άλλο το άλλο. Ο σχεδιασμός αυτός υπάρχει και θα πρέπει να γνωρίζουν οι Έλληνες πολίτες αλλά και όλοι όσοι εμπλέκονται ή αποτελούν στόχο αυτού του σχεδιασμού, ότι όποιος επιχειρήσει να πλήξει τα εθνικά μας συμφέροντα και να παραβιάσει την εθνική μας κυριαρχία, θα πληρώσει ακριβό, πολύ ακριβό τίμημα.

Αυτό που δεν υπάρχει, είναι ένα εθνικό στρατηγικό σχέδιο αντιμετώπισης της τουρκικής απειλής, το οποίο να έχει συνταχθεί με βάση ακριβείς πληροφορίες για τον αντίστοιχο τουρκικό σχεδιασμό, τις προτεραιότητες, τις πολιτικοδιπλωματικές κινήσεις, τις στρατιωτικές δυνατότητες και προετοιμασίες και κυρίως το χρονοδιάγραμμα εφαρμογής όλων αυτών!

Με απλά λόγια, η Ελλάδα, πληρώνοντας το τίμημα της κομματικοποίησης του κράτους και της τοποθέτησης σε ευαίσθητες υπηρεσίες ατόμων που είναι άσχετα με το αντικείμενο, χωρίς καμία εμπειρία και κυρίως χωρίς να έχουν καν ορκιστεί προς την πατρίδα, είναι αναγκασμένη να παρακολουθεί τις κινήσεις της Τουρκίας, για παράδειγμα στην Αν. Μεσόγειο και τη Λιβύη, και κυριολεκτικά κατόπιν εορτής να προσπαθήσει να δράσει πυροσβεστικά, με αμφίβολα αποτελέσματα, και ενώ η Τουρκία ετοιμάζεται να κάνει το επόμενο και μεθεπόμενο βήμα που σχεδίασε εδώ και χρόνια, χωρίς να έχει γνώση και να είναι έτοιμη η Ελλάδα εκ των προτέρων για να το αντιμετωπίσει.

Τραγικά αποτελέσματα αυτής της απαράδεκτης κατάστασης είναι τα άλματα που έχει κάνει η Τουρκία σε επίπεδο διπλωματικών ενεργειών, υπογραφής διμερών συμφωνιών με χώρες που γειτνιάζουν με την Ελλάδα και την Κύπρο, ανάπτυξης της αμυντικής της βιομηχανίας με εισαγωγή και απόκτηση τεχνολογίας, παραγγελίας, εκτέλεσης και ολοκλήρωσης σημαντικών εξοπλιστικών προγραμμάτων, τα βήματα που έχει κάνει για την απόκτηση ακόμα και πυρηνικής τεχνολογίας που θα της δώσουν τη δυνατότητα να αποκτήσει ακόμα και πυρηνικά όπλα, άλματα τα οποία δεν παρακολούθησε η Ελλάδα, για να βρεθούμε σήμερα σε μια κατάσταση που είναι όντως δύσκολο να την διαχειριστούν οι κυβερνήσεις της Λευκωσίας και της Αθήνας.

Η συμφωνία Τουρκίας-Λιβύης, ένα θέμα που το χειρίστηκε με τραγικό τρόπο η Ελλάδα, είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου, του οποίου τις διαστάσεις δεν είναι σε θέση να εκτιμήσει η Αθήνα λόγω της κατάστασης που επικρατεί στις αρμόδιες κρατικές υπηρεσίες αλλά και της ποιότητας και του επίπεδου της ανάλυσης και του πολιτικού λόγου των κομμάτων και του πολιτικού προσωπικού.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το γεγονός ότι ενώ οι τουρκικές υπηρεσίες (γενική γραμματεία Συμβουλίου Εθνικής Ασφάλειας, υπηρεσία Πληροφοριών, υπουργείο Άμυνας με τα επιτελεία, υπουργείο Ενέργειας, υπό το συντονισμό του προέδρου Ερντογάν και του επιτελείου του) επεξεργάζονταν επί χρόνια το εθνικό δόγμα της «Γαλάζιας Πατρίδας», που είναι στην ουσία ένα εθνικό σχέδιο για τη διεκδίκηση θαλάσσιων ζωνών που σε πολύ μεγάλο βαθμό, με βάση το Διεθνές Δίκαιο, είναι ελληνικές, η Ελλάδα όχι μόνο δεν πήρε μυρουδιά για όλη αυτήν την κοσμογονία, αλλά ακόμα και όταν δημοσιεύθηκε ο σχετικός χάρτης, όταν επισημάναμε τη σπουδαιότητά του και είπαμε ότι είναι ένα νέο εθνικό δόγμα για την ιδιοποίηση των ελληνικών θαλασσίων ζωνών, λοιδορηθήκαμε.

Μας είπαν ότι είναι ένας απλός χάρτης και ότι… τέτοιους σχεδιάζουμε όσους θέλουμε κι εμείς! Τέτοια οξυδέρκεια.

Επίσης, όταν εξαγγέλθηκε η ομώνυμη αεροναυτική άσκηση, η μεγαλύτερη στην ιστορία της Τουρκικής Δημοκρατίας, και όταν εμείς επιχειρηματολογήσαμε ότι η άσκηση αυτή μας δείχνει ότι δεν είναι ένας απλός χάρτης αλλά ένα εθνικό δόγμα που υποστηρίζεται με επιχειρησιακά σχέδια, που δοκιμάζονται με την εν λόγω άσκηση, μετά τη διεξαγωγή της μας είπαν ότι τελικά η άσκηση δεν ήταν αυτό που εξαγγέλθηκε, ότι δεν συμμετείχαν και τόσα πλοία και άλλα τέτοια βαρυσήμαντα…

Έπρεπε δε να φωτογραφηθεί ο Ερντογάν στο χάρτη της «Γαλάζιας Πατρίδας», για να ξυπνήσουν κράτος και κυβέρνηση στην Ελλάδα και να αρχίσουν να ανησυχούν για το θέμα.

Όταν δε ακολούθησε η συμφωνία Τουρκίας-Λιβύης, που είναι μέρος του εθνικού δόγματος «Γαλάζια Πατρίδα», η Ελλάδα αιφνιδιάστηκε, παρά τις προειδοποιήσεις μας από τα τέλη Ιουνίου, και έκτοτε τρέχει να «σβήσει τη φωτιά που έχει ανάψει», χωρίς σχέδιο και με αμφίβολα αποτελέσματα.

Επίσης, τώρα που η Τουρκία καθιστά τα Κατεχόμενα στην Κύπρο στρατιωτικό ορμητήριο για σχέδιά της στην Αν. Μεσόγειο, που κι αυτά είναι μέρος της «Γαλάζιας Πατρίδας», με κατασκευή ναυτικής βάσης και εγκατάσταση μη επανδρωμένων αεροσκαφών και F-16 στην αεροπορική βάση του Λευκόνοικου, η Ελλάδα είναι και πάλι ανέτοιμη να αντιμετωπίσει την κατάσταση που τείνει να δημιουργηθεί, η οποία συνιστά σοβαρότατη παραβίαση των συνθηκών Ζυρίχης και Λονδίνου.

Όλα αυτά δεν γράφονται για να απαξιώσουμε το ελληνικό κράτος, τις κυβερνήσεις και το πολιτικό σύστημα –άλλωστε δεν χρειάζεται να το κάνει κανείς, το κάνουν μόνοι τους οι… αρμόδιοι–, αλλά για να επισημάνουμε τις αδυναμίες και να συμβάλλουμε στη θεραπεία των αδυναμιών, των παθογενειών και των νοσηρών καταστάσεων που οδηγούν την Ελλάδα στην καταστροφή.

Οι πολιτικοί μας πρέπει να αντιληφθούν τη σοβαρότητα της κατάστασης και να συνειδητοποιήσουν ότι η εξουσία δεν είναι λάφυρο, για να την διαχειρίζονται κατά το δοκούν και σύμφωνα με προσωπικά, οικογενειακά, παρεΐστικα και φεουδαρχικού χαρακτήρα πολιτικά και κομματικά συμφέροντα.

Η εξουσία είναι πρώτα και πάνω απ’ όλα ευθύνη απέναντι στην Ιστορία, στο έθνος, την κοινωνία και τους πολίτες, απέναντι στην πατρίδα.

Αυτά ως γενικές παρατηρήσεις και ως γενική εισαγωγή, για να επιχειρήσουμε στο άρθρο μας της Κυριακής να απαντήσουμε στον τίτλο του άρθρου και να σκιαγραφήσουμε το εθνικό στρατηγικό σχέδιο της Τουρκίας, μπας και βάλουμε ένα λιθαράκι και συμβάλουμε κι εμείς από την πλευρά μας στην έστω και τώρα συγκρότηση ενός εθνικού σχεδίου για την αντιμετώπιση της τουρκικής απειλής.

Άλλωστε, όπως έλεγαν οι πρόγονοί μας στον Πόντο, καμίαν ουκ έν αργός.

Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα δημοκρατία και το Pontos-news.gr