3 Δεκεμβρίου 1913: Υπογράφεται στη Φλωρεντία από τις Μεγάλες Δυνάμεις το ομώνυμο πρωτόκολλο, με το οποίο καθορίζονται τα σύνορα του νεοδημιουργηθέντος αλβανικού κράτους.

Στους όρους του περιλαμβάνεται και η απόδοση της Βορείου Ηπείρου (περιοχές Χειμάρρας, Αγίων Σαράντα, Δελβίνου, Τεπελενίου και Αργυροκάστρου) από την Ελλάδα. Οι Μεγάλες Δυνάμεις, οι οποίες μετείχαν στη συνδιάσκεψη (Αγγλία, Γαλλία, Ιταλία, Ρωσία, Γερμανία, Αυστροουγγαρία), θέτουν ως μοναδικό κριτήριο γι’ αυτή τους την απόφαση τη γλώσσα.

Η Συνθήκη υπεγράφη στις 17 Δεκεμβρίου του 1913 και επρόκειτο για κωδίκελο της Συνθήκης του Λονδίνου του ίδιου έτους. Η Διάσκεψη του Λονδίνου είχε ορίσει μια διεθνή επιτροπή για τον καθορισμό των ορίων μεταξύ Ελλάδας και Αλβανίας. Η επιτροπή αυτή, σε συνεδρίαση της στη Φλωρεντία, οριστικοποίησε ένα κείμενο το οποίο παραχώρησε την Βόρεια Ήπειρο στην Αλβανία. Η Ελλάδα διαμαρτυρήθηκε έντονα, αλλά τελικά το απεδέχθη.

Αν και η Ελλάδα κατέκτησε την περιοχή κατά τον Πρώτο Βαλκανικό Πόλεμο, συμφώνησε να αποσύρει τα στρατεύματά της. Η εκκένωση ξεκίνησε τον Φεβρουάριο του 1914. Την ίδια στιγμή δημιουργήθηκε προσωρινή ελληνική αυτονομιστική κυβέρνηση με επικεφαλής τον Γεώργιο Χριστάκη-Ζωγράφου . Τον επόμενο μήνα, η Αλβανία προσπάθησε να ανακτήσει τον έλεγχο της περιοχής.

Με πληροφορίες από sansimera.gr και wikipedia