Η πατρίδα μας πρέπει επιτέλους να κλείσει το κεφάλαιο του σοσιαλισμού με τα λεφτά των άλλων

Στον απολογισμό της δεκαετίας που φεύγει θυμάσαι πρώτα τα κακά πράγματα. Αυτά που σε τρόμαξαν ή σε πλήγωσαν. Αυτά που έπαθες αλλά και τα χειρότερα που γλίτωσες. Δεν ήταν ούτε λίγα ούτε και μικρά. Δεν είναι λίγο για μια ώριμη και σεβάσμια κυρία της Ευρώπης, με τεράστια ιστορία, σημαντική γραμματεία και διάσημη ομογένεια, με θέση ανάμεσα στις 31 ανεπτυγμένες χώρες του πλανήτη  και 22η στη ποιότητα ζωής να βρεθεί ξαφνικά στο άσσο. Να κυνηγάει τα ΙΟUs και τις νέες δραχμές, να σφάζεται για βενζίνη και φάρμακα και να νιώθει την καυτή ανάσα του γείτονα, απροστάτευτη. Και όλα αυτά επειδή το θέλησε μια παρέα ιδεοληπτικών ανεπάγγελτων που μέσα στην αναμπουμπούλα έπεισε το πόπολο να της δώσει την εξουσία.   

Έτσι σου ξανάρχονται ένα – ένα χρόνια φορτισμένα. Τι να θυμηθείς τι να ξεχάσεις απ’ όσα πέρασες. Πλατείες αγανακτισμένων, υπαίθριες διαλέξεις τσαρλατάνων, λαός και Κολωνάκι αγκαλιά με φασίστες, σταλινικούς και αναρχικούς, μούντζες στη βουλή, κατάρες στην Ευρώπη, κρεμάλες για τους γερμανοτσολιάδες  και κείνο το παράπονο, «δώστε μας πίσω τη ζωή μας», δηλαδή τα δανεικά και τα αγύριστα. Οι τέσσερις καμένοι  της Μαρφίν ακόμα αναζητούν τον ένοχο. Και μετά τρικομματική κυβέρνηση και μέτρα σωτηρίας, μετέωρες μεταρρυθμίσεις, ξαναμμένες συντεχνίες, απεργία και βία. Το μαχαίρι των δανειστών πάντα στο λαιμό των Σαμαρά και Βενιζέλου. Ραγδαία μεταστροφή του κόσμου, αποστασίες βουλευτών, σπρώξιμο του ΣΥΡΙΖΑ από εγχώριους και μη παράγοντες, πρώτη φορά αριστερά στην εξουσία. Και από κοντά Ανεξάρτητοι Έλληνες και Χρυσή Αυγή. Το κύμα του λαϊκισμού δυνατό στη Βουλή και στο λαό. Πότε πρόλαβαν και έγιναν σκόνη όλα αυτά;        

Κυβέρνηση «Συριζανέλ»,  ριψοκίνδυνο κρυφτό με τους θεσμούς, ένα βήμα πριν από το γκρεμό, ένα αχρείαστο δημοψήφισμα. Μια λευκή επιταγή του «λαού» στους ολίγιστους να παίξουν με τη ζωή του κατά το δοκούν. Ήταν τότε που η γαλανόλευκη κυρία γονάτισε, έσκυψε το κεφάλι και πίστεψε ότι ήρθε το τέλος της. Αλλά τη γλίτωσε ως συνήθως. Μπορεί αγαπητή μου να έχεις πολλές αμαρτίες στην πλάτη σου αλλά δεν έκανες μια πολυτάραχη διαδρομή διακοσίων χρόνων για να πας τόσο τσάμπα, σαν το σκυλί στ’ αμπέλι. Και από ποιους;

Για τη συνέχεια AthensVoice