Την ώρα που κυβέρνηση και αντιπολίτευση ξιφουλκούν στη Βουλή για το ποιος έκανε τις μεγαλύτερες και καλύτερες… ελαφρύνσεις, για το ποιος προστατεύει τα χαμηλά και μεσαία εισοδήματα, οι ψυχροί αριθμοί της Eurostat έρχονται να προσγειώσουν στην πραγματικότητα τους αιθεροβάμονες.

Μπορεί, λοιπόν, τα… spread των ομολόγων να μικραίνουν, μπορεί ο Προϋπολογισμός να μη φέρνει νέους φόρους, μπορεί να δεχόμαστε φιλικά χτυπήματα στην πλάτη και εύσημα από τους Ευρωπαίους για τα βήματα προόδου και τις θυσίες που έχουμε κάνει, ωστόσο η τσέπη των πολιτών παραμένει άδεια και θα χρειαστούν πολλά περισσότερα για να αρχίσει να γεμίζει.

Δύο βασικά μεγέθη αποτυπώνει η νέα συγκριτική μελέτη της Eurostat, τα οποία επί της ουσίας μετράνε την πραγματική αγοραστική δύναμη των Ευρωπαίων πολιτών. Ο εντυπωσιακός χάρτης αποτυπώνει την πραγματική κατά κεφαλήν ιδιωτική κατανάλωση, ανεξαρτήτως του αν η δαπάνη έγινε από το ίδιο το νοικοκυριό ή αποτελεί μέρος κρατικής επιδότησης ή ενίσχυσης από ΜΚΟ. Με βάση, λοιπόν, το μέσο όρο της Ευρωπαϊκής Ένωσης (100), οι χώρες χωρίζονται σε 3 κατηγορίες: 1) σε εκείνες που υπερβαίνουν το μέσο όρο 2) σε εκείνες που απέχουν ως 30% 3) σε εκείνες που απέχουν πάνω από 30%. Δέκα χώρες βρίσκονται στην 1η κατηγορία κι ως ήταν αναμενόμενο ανήκουν στο σκληρό πυρήνα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ακολουθούν οι 14 χώρες της 2ης κατηγορίας, μόνο που εδώ υπάρχει μια υποκατηγορία: αυτή των χωρών με απόσταση 20- 30% από τον Κοινοτικό μέσο όρο κι εδώ βρίσκεται η Ελλάδα.

Για τη συνέχεια Economistas