Επί μισό αιώνα μετά την τουρκική εισβολή στην Κύπρο και την αμφισβήτηση της ελληνικής κυριαρχίας στο Αιγαίο, το εγχώριο πολιτικό σύστημα χειρίστηκε την τουρκική απειλή επιπόλαια και χωρίς σαφή στρατηγική.

Γράφει ο Αναστάσιος Λαυρέντζος

Επί μισό αιώνα αυτό το πολιτικό σύστημα:
– βόλευε και βολευόταν, τρέφοντας τη διαφθορά σε όλες τις εκφάνσεις του δημόσιου βίου,
– υποβάθμιζε την παιδεία παραδίδοντάς την στους επαγγελματίες πράκτορες του εθνομηδενισμού,
– παρίστανε ότι εξευρωπάιζε την Ελλάδα εισπράττοντας επιδοτήσεις και συρρικνώντας την παραγωγική της βάση,
– έκανε “κούρσα εξοπλισμών” με αγορές όπλων από το εξωτερικό και χωρίς να δημιουργεί εγχώρια αμυντική βιομηχανία για να μπορεί να εισπράττει μίζες,
– πραγματοποίησε Ολυμπιακούς Αγώνες που ποτέ δεν κοστολογήθηκαν,
– τάιζε τη διαπλοκή μέχρις ότου χρεοκόπησε τη χώρα.

Αυτό το ίδιο πολιτικό σύστημα:
– στην τελευταία δεκαετία παριστάνει ότι σώζει την Ελλάδα με περικοπές, χωρίς να την εκσυγχρονίζει θεσμικά και παραγωγικά για να μην θίξει την οικονομικοπολιτική διαπλοκή και το πλέγμα των οικογενειοκρατικών και πελατειακών σχέσεων,
– παράλληλα διώχνει τη μορφωμένη νεολαία της Ελλάδας στο εξωτερικό, αδιαφορώντας για το δημογραφικό ή παριστάνοντας ότι το διαχειρίζεται με αστεία επιδοματικά μέτρα μετά από 9 χρόνια ύφεσης,
– την ίδια στιγμή υποδέχεται όλες τις λαθρομεταναστευτικές ροές από την Ασία και την Αφρική μετατρέποντας την Ελλάδα σε χώρο διαλογής εργατικού δυναμικού για την γερμανική βιομηχανία.

Αυτό το πολιτικό σύστημα σήμερα μας προβάλλει ως λύση στην αντιμετώπιση της τουρκικής επιθετικότητας την προσφυγή στη Χάγη, δηλαδή την παράδοση της με αίμα κερδισμένης εθνικής κυριαρχίας σε ξένους δικαστές για να εξασφαλίσει (έτσι νομίζουν!) λίγες δεκαετίες ηρεμίας.
Ποτέ άλλοτε χώρα δεν αυτοεξευτελίστηκε τόσο πολύ και ποτέ άλλοτε ένα πολιτικό προσωπικό δεν έδειξε διαχρονικά τόση ιδιοτέλεια και τόση ανικανότητα που λόγω της παρατεταμένης ατιμωρησίας του μετατράπηκε τελικά σε απύθμενο θράσος…