Ενδιαφέρον έχει προκαλέσει ο ύποπτος ρόλος του πρώην δημάρχου της Νέας Υόρκης, Ρούντι Τζουλιάνι και της ιδιαίτερης σχέσης του με τον πρόεδρο Τραμπ. Το ενδιαφέρον ξεκινάει από το γεγονός πως ο αμερικανός πολιτικός δεν δουλεύει ούτε για την κυβέρνηση των ΗΠΑ, ούτε για τον Λευκό Οίκο. Ο Τζουλιάνι δουλεύει αποκλειστικά για τον Ντόναλντ Τραμπ. Είναι μάλιστα ο πιο πιστός υποστηρικτής του Aμερικανού προέδρου στην τηλεόραση. Είναι όμως και ένας από τους έμπιστους ανθρώπους της τουρκικής κυβέρνησης, ο οποίος φαίνεται πως απασχολήθηκε έμμισθα αρκετές φορές από το τουρκικό λόμπι και από εταιρίες τουρκικών συμφερόντων που έφταναν μέχρι τα ανώτατα επίπεδα της πολιτικής ηγεσίας στην Άγκυρα.

Ίσως από τα πλέον χαρακτηριστικά παραδείγματα της φιλοτουρκικής πολιτικής του Τζουλιάνι είναι η υπόθεση της Halkbank και του Τουρκο-Ιρανού επιχειρηματία Ρεζά Ζαράμπ. Ο Ζαράμπ είχε συλληφθεί στις ΗΠΑ και κατηγορείτο για παράνομες συναλλαγές χρυσού, με τις οποίες παρέκαμψε τις επιβληθείσες οικονομικές κυρώσεις κατά του Ιράν παραβιάζοντας έτσι το αμερικανικό δίκαιο. Πρόκειται για πάνω από 10 δις δολάρια τα οποία ξέπλενε η κρατική τουρκική τράπεζα Halkbank, μέσω του Ζαράμπ για λογαριασμό του Ιράν.

Σχετικά λοιπόν με την υπόθεση, υπήρξε ένα άκρως ενδιαφέρον περιστατικό το 2017 στο οβάλ γραφείο του Λευκού Οίκου, όπου ο Τζουλιάνι, ως εκπρόσωπος του ίδιου του Ζαράμπ πρότεινε στον Τραμπ την ανταλλαγή κρατουμένων για να επιτύχει την απελευθέρωση του Τουρκο-Ιρανού επιχειρηματία. Αυτό όμως αποφεύχθηκε την τελευταία στιγμή λόγω της παρέμβασης του πρώην ΥΠΕΞ, Τίλερσον, ο οποίος υποστήριξε πως «δεν είναι πρέπον να επέμβουμε σε μια ανοιχτή δικαστική υπόθεση». Ο Ζαράμπ οδηγήθηκε τελικά ενώπιον της δικαιοσύνης με βαρύτατες εγκληματικές κατηγορίες και καταδικάστηκε τον Ιανουάριο του 2018 .

Η αξία του Ζαράμπ για την τουρκική ηγεσία φαίνεται πως ήταν μεγάλη και αυτό απέδειξε ο ίδιος ο πρόεδρος Ερντογάν ο οποίος είχε πιέσει τον Ομπάμα να απελευθερώσει τον επιχειρηματία και να απολύσει (!) τον εισαγγελέα που του άσκησε δίωξη. Ο εισαγγελέας, επ’ ονόματι Πριτ Μπαράρα, αποπέμφθηκε τελικά από τον Τραμπ τον Μάρτιο του 2017, πιθανώς έπειτα από παρέμβαση του φιλοτουρκικού του κύκλου, συμπεριλαμβανομένου και του Τζουλιάνι.

Ο Τζουλιάνι όμως είναι ένας μόνο από μια σειρά ανθρώπων τους οποίους χρηματοδοτεί, έστω και έμμεσο τρόπο η τουρκική κυβέρνηση για να περάσει τις πολιτικές της σε διεθνές επίπεδο. Ο Μάικλ Φλυν, πρώην σύμβουλος εθνικής ασφάλειας του Τραμπ, ήταν ένας ακόμα εξ αυτών, μιας και όπως απεδείχθη, αναλάμβανε υπηρεσίες για λογαριασμό του τουρκικού λόμπι. Η εταιρία του Φλυν είχε μάλιστα φτάσει στο βαθμό να επεξεργάζεται σενάρια έκδοσης του Γκιουλέν και επιστροφής του στην Τουρκία.

Από τους κύκλους της Τουρκικής διαφθοράς φαίνεται πως δεν έχουν ξεφύγει ούτε οι Αμερικανοί γερουσιαστές. Αξιοσημείωτο παράδειγμα αποτελεί η περίπτωση του Ρεπουμπλικάνου γερουσιαστή Γκρέιχαμ, ο οποίος πρεσβεύει τη δημιουργία ελεύθερης οικονομικής ζώνης με την Τουρκία, προστατεύει την Άγκυρα από τις οικονομικές κυρώσεις του Κογκρέσου, ενώ πιέζει και για την πώληση πυραύλων Patriot στις τουρκικές ένοπλες δυνάμεις. Είναι ο ίδιος πολιτικός ο οποίος μετά την πρόσφατη συνάντησή του με τον Ερντογάν στο Λευκό Οίκο, έσπευσε το ίδιο απόγευμα να μεταβεί στο Καπιτώλιο, και να παγώσει το ψήφισμα της γερουσίας για την αναγνώριση των γενοκτονιών της Οθωμανικής αυτοκρατορίας.

Εκτενές ρεπορτάζ για τους έμμισθους υποστηρικτές των Τούρκων, ή ορθότερα για τους «αδήλωτους ξένους πράκτορες» της Τουρκίας στην Ουάσιγκτον, έχουν πραγματοποιήσει τα αρμενικά μέσα τα οποία αξίζουν προσοχής και μελέτης. Τα ελληνικά μέσα προφανώς είναι ανύπαρκτα.

Το ερώτημα που δημιουργείται και πρέπει να απασχολεί τους Έλληνες, είναι πως αν η Τουρκία κατάφερε να διεισδύσει οικονομικά και να εξαγοράσει λομπίστες, δικηγόρους και πολιτικούς στις ΗΠΑ, πόσο δύσκολο είναι άραγε να πραγματοποιήσει το ίδιο και εντός της Ελλάδας; Ιδιαίτερα αν αναλογιστεί κανείς αφενός το ξεπούλημα του Αιγαίου με τη συνεκμετάλλευση την οποία φαίνεται πως έχουν ήδη αποδεχθεί οι κυβερνώντες, και αφετέρου το πόσο σταθερά ερασιχρήματοι και ξενοκίνητοι έχουν αποδειχθεί οι Έλληνες πολιτικοί κατά τη μεταπολίτευση.

• Σταύρος Καλεντερίδης