Τίρανα.

Οι διαμάχες μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας σχετικά με τις θαλάσσιες υποθέσεις είναι παλιές και πολύ γνωστές.

Έτσι, η νέα ναυτική συμφωνία που ορίζει αποκλειστικές οικονομικές ζώνες μεταξύ Τουρκίας και Λιβύης είναι ένα νέο κεφάλαιο έντασης μεταξύ των κρατών της Μεσογείου, γράφει ο Αλβανός διπλωμάτης καριέρας και αναλυτής Σαμπάν Μουράτι.  Ας δούμε τις απόψεις- οι οποίες έχουν ενδιαφέρον -για τις ελληνοαλβανικές σχέσεις:

Είναι δύσκολο να βρεθεί μια λύση εάν τα κράτη ξεκινούν από μαξιμαλιστικές απαιτήσεις ή μονοπώληση στην εκμετάλλευση των μεσογειακών ενεργειακών θαλάσσιων πόρων.

Από τεχνική άποψη, η  κύρια απόκλιση μεταξύ Τουρκίας και Ελλάδας, όσον αφορά τη συμφωνία με τη Λιβύη,  έγκειται στην ερμηνεία του δικαιώματος των νησιών να έχουν ηπειρωτική υφαλοκρηπίδα και αποκλειστική οικονομική ζώνη.

 Σύμφωνα με την Τουρκία, τα ελληνικά νησιά δεν έχουν αυτό το δικαίωμα, ειδικά επειδή τα περισσότερα από αυτά αποτελούν μέρος της τουρκικής υφαλοκρηπίδας.

Η Ελλάδα αποδέχεται την ερμηνεία ότι τα νησιά της έχουν δικαίωμα αποκλειστικής οικονομικής ζώνης και η ναυτιλιακή συμφωνία Τουρκίας- Λιβύης ξεπέρασε την αποκλειστική ελληνική οικονομική ζώνη.

Η Ελλάδα δυσκολεύεται να προσφύγει σε διεθνές διαιτητικό δικαστήριο επειδή η Τουρκία, όπως οι ΗΠΑ, το Ισραήλ, το Βατικανό και ορισμένα άλλα κράτη, δεν έχει υπογράψει τη Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας.

Σημαντικό το ενδιαφέρον από την ένταση Τουρκίας Ελλάδας

Σε μια τέτοια κατάσταση, η νέα ένταση μεταξύ Τουρκίας και Ελλάδας καθίσταται σημαντική για την εφαρμογή μια ήπιας και ρεαλιστικής διπλωματικής γραμμής για την επίλυση των αποκλίσεων στο τραπέζι των διπλωματικών διαπραγματεύσεων παρά για τις πολιτικές αποκλεισμού και μονοπώλησης.

Για τη συνέχεια Echedoros